Można ją polecić laikom, jak i osobą które aktywnie historia się interesuje. To nie lada gratka czytać o tak burzliwym czasie w historii kraju, pisanym piórem tak lekkim jak Mackiewicza. Momentami czyta się to jak dobrą powieść.

Można ją polecić laikom, jak i osobą które aktywnie historia się interesuje. To nie lada gratka czytać o tak burzliwym czasie w historii kraju, pisanym piórem tak lekkim jak Mackiewicza. Momentami czyta się to jak dobrą powieść.

CATa uwielbiam, mogę to już w pełni pewności swojej stwierdzić.
Stylowość, mądrość i odwaga, a emocje aż kipią!
Czytasz i czujesz, że jesteś w tamtych czasach.
Szkoda, że pan Stanisław wraz z Adolfem Bocheńskim i Władysławem Studnickim to trzej muszkieterowie "którzy przekonać nie umieli" - niestety.
To jest moim zdaniem najlepsza z do tej pory przeczytanych (5) książek Stanisława CAT-Mackiewicza.

CATa uwielbiam, mogę to już w pełni pewności swojej stwierdzić.
Stylowość, mądrość i odwaga, a emocje aż kipią!
Czytasz i czujesz, że jesteś w tamtych czasach.
Szkoda, że pan Stanisław wraz z Adolfem Bocheńskim i Władysławem Studnickim to trzej muszkieterowie "którzy przekonać nie umieli" - niestety.
To jest moim zdaniem najlepsza z do tej pory przeczytanych (5) książek...

Zbiór tekstów Stanisława Mackiewicza na temat czasów Drugiej Rzeczpospolitej.

Zbiór tekstów Stanisława Mackiewicza na temat czasów Drugiej Rzeczpospolitej.

To nie jest typowa książka historyczna. Jest pisana, przez wybitnego publicystę, doskonale władającym słowem i posiadający szeroką wiedzą historyczną, ale historykiem nie jest. Dodatkowo pisana jest przez świadka tamtych czasów, bo opisuje wydarzenia w których uczestniczył i często był w ich samym środku w dodatku był bardzo zaangażowany politycznie, więc trzeba założyć, że na pewno podchodzi do wielu kwestii emocjonalnie. W konsekwencji czytając tę książkę, można odnieść wrażenie, że jesteśmy w tamtym czasie i czytamy bieżącą gazetę, czujemy to napięcie nadchodzącej wojny, bieżącą politykę, ciężar decyzji. W efekcie można odnieść wrażenie, że ta historia którą powszechnie znamy, jest mocno zafałszowana.

Książa pomimo, że jest krótka jest bardzo treściwa, startuje od odzyskania niepodległości, Cat jako nieprzeciętny publicysta ma zdecydowanie większe zdolności analityczne niż klasyczny historyk, więc ciekawie łączy fakty, pokazuje kontekst geopolityczny i w ten sposób przechodzimy przez cały okres międzywojnia. Dużo miejsca Cat poświęca wysiłkowi jaki musieliśmy ponieść aby wykuć nasze granice, po zakończeniu wojny. To była ciężka robota duetu Dmowski-Piłsudski. Jeden zabezpieczył granice zachodnie, drugi wykuł orężem granice wschodnie. Tu nic nie było podarowane. W tle czaiły się rozbieżne interesy naszych sąsiadów, interesy różnych frakcji politycznych i jak to wszystko szarpało słabym krajem, ale pomimo to on trwa i się rozwija. Idzie dalej, wojna prewencyjna z Niemcami i jej niewiarygodne skutki (tu cytat z głowy Piłsudskiego: Niemiec to bandyta, ukłoń się to cię kopnie, kopnij go, to się ukłoni). Nie miałem świadomości, że cały rozwój w okresie między wojennym, był możliwy dzięki tej jednej operacji Piłsudskiego. Pieniądze jakie to odblokowało były imponujące, Cat pisze, że ludzie odczuwali polepszenie się statusu materialnego, dosłownie z dnia na dzień. Następnie widzimy kulisy wojny, wojna.

No i centralna postać książki, postać Naczelnika Piłsudskiego, pewnie nieco przesadzona ale i tak imponująca. Wartym spostrzeżenia jest wątek, jak strasznie był atakowany przez ówczesne media, czyli jak nasi sąsiedzi sprytnie od środka generować negatywne emocja na swojego głównego wroga (szczególnie sąsiedzi ze wschodu). To się działo ponad sto lat temu.

Pozycja absolutnie obowiązkowa. Książka naprawdę warta święconego jej czasu, polecam nie tylko miłośnikom historii.

To nie jest typowa książka historyczna. Jest pisana, przez wybitnego publicystę, doskonale władającym słowem i posiadający szeroką wiedzą historyczną, ale historykiem nie jest. Dodatkowo pisana jest przez świadka tamtych czasów, bo opisuje wydarzenia w których uczestniczył i często był w ich samym środku w dodatku był bardzo zaangażowany politycznie, więc trzeba założyć, że...

Autor książki przedstawia w niej dzieje Polski od 1918 roku do okresu przed rozpoczęciem II Wojny Światowej. Co mi najbardziej dało przeczytanie tej książki? Poznałem okoliczności podpisania Traktatu Wersalskiego. Bardzo dokładnie autor opisał sytuację polityczną przed II WŚ, a zwłaszcza stosunki między Polską a Anglią i Francją oraz ciekawie opisał sytuację w Polsce po odzyskaniu niepodległości. Książkę powinni przeczytać osoby, które interesują się polityką oraz historią Polski. Zwłaszcza młodzi interesujący się powyższymi zagadnieniami.

Autor książki przedstawia w niej dzieje Polski od 1918 roku do okresu przed rozpoczęciem II Wojny Światowej. Co mi najbardziej dało przeczytanie tej książki? Poznałem okoliczności podpisania Traktatu Wersalskiego. Bardzo dokładnie autor opisał sytuację polityczną przed II WŚ, a zwłaszcza stosunki między Polską a Anglią i Francją oraz ciekawie opisał sytuację w Polsce po...

Książka napisana prostym i łatwym językiem dzięki temu jest przyjemna w czytaniu co może być zachętą, żeby przeczytały ją nie tylko historycy ale osoby, które interesują się historią a zwłaszcza historią Polski okresu międzywojennego. Ja osobiście zdecydowanie polecam tą książkę.

Książka napisana prostym i łatwym językiem dzięki temu jest przyjemna w czytaniu co może być zachętą, żeby przeczytały ją nie tylko historycy ale osoby, które interesują się historią a zwłaszcza historią Polski okresu międzywojennego. Ja osobiście zdecydowanie polecam tą książkę.

Jestem ideowym dzieckiem Dmowskiego, a Mackiewicz ma widoczną słabość do Piłsudskiego, ale polecam. Bardzo zajmująca lektura. Uwielbiam rzeczowy i mało emocjonalny styl Mackiewicza Cata.

Jestem ideowym dzieckiem Dmowskiego, a Mackiewicz ma widoczną słabość do Piłsudskiego, ale polecam. Bardzo zajmująca lektura. Uwielbiam rzeczowy i mało emocjonalny styl Mackiewicza Cata.

Znakomite świadectwo okresu międzywojennego, pisane krótko po rozpoczęciu wojny, w 1940 roku, przez znakomitego publicystę tamtego okresu i częściowo uczestnika opisywanych wydarzeń.
Lektura książki pomaga lepiej poznać tło polityczne głównych wydarzeń dwudziestolecia międzywojennego i zorientować się w zawiłościach politycznych, wśród organizacji politycznych i różnych "grup nacisku" (partii, związków itp.),a także w ważnych postaciach tamtego okresu. W końcowej części książki autor skupia się na mocnej krytyce działań (lub zaniechań) Rydza i Becka, które jego zdaniem wprost doprowadziły do dwustronnego, niemiecko-radzieckiego ataku na Polskę w 1939 roku.
Warto poznać to stanowisko.

Znakomite świadectwo okresu międzywojennego, pisane krótko po rozpoczęciu wojny, w 1940 roku, przez znakomitego publicystę tamtego okresu i częściowo uczestnika opisywanych wydarzeń.
Lektura książki pomaga lepiej poznać tło polityczne głównych wydarzeń dwudziestolecia międzywojennego i zorientować się w zawiłościach politycznych, wśród organizacji politycznych i różnych...

W tym wydaniu połączono dwie „Historie” Cata-Mackiewicza – tą napisaną w 1941 r. i obejmującą okres do 17 września 1939 r., jak i jej dalszą część z 1945 r., pierwotnie wydaną w Londynie własnym nakładem autora pod tytułem „Lata nadziei. 17 września 1939 – 5 lipca 1945.”
Stanisław Cat-Mackiewicz nie był zawodowym historykiem, lecz zaangażowanym dziennikarzem i publicystą. Jak napisał we wstępie prof. Andrzej Paczkowski – należał do ludzi słowa – z lubością się nim posługujących (a także wileńskiego „Słowa” – gazety, której był redaktorem naczelnym)i stanowiącym jego oręż. W „Historii…” pisał o czasach i wydarzeniach, których był czynnym uczestnikiem – zarówno wojny polsko-bolszewickiej, jak i polityki II Rzeczpospolitej, w której brał aktywny udział, szczególnie po zamachu majowym Piłsudskiego. O tych dwóch okolicznościach należy pamiętać, czytając jego prace.
Przede wszystkim „Historia Polski …” Cata jest po pierwsze pracą publicystyczną. Do tego jeszcze jest to wyłącznie historia polityczna, czy nawet historia sfer politycznych, pisana w XIX-wiecznym stylu. Autor, silnie zaangażowany polemista, nie ukrywa, że nie jest obiektywny w swoich ocenach postaci historycznych, ich decyzji oraz związanych z nimi wydarzeń. Uczciwie je przytacza, ale przedstawia w taki sposób, by przekonać czytelnika do swoich racji. O tym należy pamiętać czytając. Potomek kresowej szlachty, miłośnik arystokracji (szczególnie domu Radziwiłłów) oraz ziemiańskiego stylu życia na Kresach, wielki zwolennik swojego krajana – Józefa Piłsudskiego. To on po przewrocie majowym usilnie dbał o zbliżenie socjalistów z dawnej PPS-Frakcji Rewolucyjnej z kresową arystokracją (która wydawała jego gazetę). To są tematy lukrowane przez Cata.
Mimo publicystycznego charakteru pracę czyta się świetnie, jak zresztą wszystko, co wyszło spod pióra starszego z braci Mackiewiczów. Stanisław – w odróżnieniu od Józefa – posiadał bowiem lekkość pióra oraz umiejętność przedstawiania faktów i ich interpretacji w formie przelewanej na papier wciągającej gawędy, ubarwionej ciekawostkami. Łatwo zatem będzie zapamiętać mnóstwo dat, wydarzeń i postaci, podanych nam w sposób bardzo interesujący i atrakcyjny.
Autor pisał „historie” w Londynie, najpierw po klęsce wrześniowej, a potem po przejęciu władzy w Polsce przez PKWN. Ta negatywna perspektywa, też zaciążyła na jego wizji i ocenach. Warto o tym pamiętać czytając tą bardzo ciekawą pozycję.

W tym wydaniu połączono dwie „Historie” Cata-Mackiewicza – tą napisaną w 1941 r. i obejmującą okres do 17 września 1939 r., jak i jej dalszą część z 1945 r., pierwotnie wydaną w Londynie własnym nakładem autora pod tytułem „Lata nadziei. 17 września 1939 – 5 lipca 1945.”
Stanisław Cat-Mackiewicz nie był zawodowym historykiem, lecz zaangażowanym dziennikarzem i publicystą....

Nie wiem w zasadzie od czego zacząć. Niech będą pozytywy. Ogromnie cenię dorobek Stanisława Mackiewicza, jego spojrzenie na większość zagadnień pokraczności polityki wewnętrznej II RP, szczególnie wszelako na politykę zagraniczną, kolejny raz ukazującą spostrzeżenie, że polityka polska nie może być skuteczna w oderwaniu od stosunku niemiecko-rosyjskich, jak sam często powtarzam, nie stać Polski na "stanie w rozkroku". Doceniam także, co uznaję za istotne, za piękną, barwną, obrazową polszczyznę, anegdoty czy inteligentne docinki, wskutek czego czytanie książki jest niesamowitą wręcz przyjemnością.

Jednakże wiele zagadnień dotyczących szczególnie J. Piłsudskiego, jego wręcz ubóstwianie, może nie budzi mojego sprzeciwu, ale wprawia w niesmak, cofając się decyzje komendanta z przeszłości. Cat wskazuje, że naczelnik cechował się niesamowitą intuicją. A zatem wprost ze słownika, czym jest ta intuicja? Z łaciny oznacza to przeczucie, to "rozumowanie bez uświadamiania procesu dochodzenia do rozwiązania problemu". Prześledziwszy historię decyzji Piłsudskiego, jego dążenie do wywołania powstania podczas wojny japońsko-rosyjskiej, które mogłoby ponownie doprowadzić do pogrzebania sprawy polskiej na kolejne co najmniej kilkadziesiąt lat, pamiętając kulisy powstania styczniowego, przyczyniające się w zasadzie do rozprężenia między Niemcami a Rosją. Jak się to zatem ma do spostrzeżeń, że doprowadzenie do zgody rosyjsko-niemieckiej to zguba dla Polski? Po drugie, krótko, gdzie ta intuicja Piłsudskiego, stanąwszy po stronie przegranych państw centralnych? Gdzież to rozumowanie stanięcia po stronie państw wygranych? Czy to przypadek, że państwa Ententy później uznawały jako rząd polski KNP z siedzibą w Paryżu, a nie rząd warszawski? Po trzecie, gdzież ta intuicja w mianowaniu ludzi, którzy piastowali po śmierci Piłsudskiego intratne posady, godności, urzędy, a których decyzje ostatecznie Stanisław Mackiewicz tak ogromnie przecież krytykuje? Kłócą mi się poczynania z rzekomą wielkością Piłsudskiego, nie zamierzam jednakże negować, iż była to ważna osobistość dla Polski tamtych czasów.

Nie wiem w zasadzie od czego zacząć. Niech będą pozytywy. Ogromnie cenię dorobek Stanisława Mackiewicza, jego spojrzenie na większość zagadnień pokraczności polityki wewnętrznej II RP, szczególnie wszelako na politykę zagraniczną, kolejny raz ukazującą spostrzeżenie, że polityka polska nie może być skuteczna w oderwaniu od stosunku niemiecko-rosyjskich, jak sam często...