Lubię klimat książek pani Lacberg, uważam, że aby kryminał był dobry musi mieć dobrą fabułę/ intrygę, klimat, i być napisany w taki sposób żeby sprawnie się czytało- wszak kto z nas nie może doczekać się rozwikłania zagadki jak najszybciej? Twórczość Lacberg przeważnie te 3 cechy charakteryzuje. Jednak w tej, tutaj powieści jak dla mnie, jest za dużo zła. No dobrze kryminały na ogół są pełne złych bohaterów, jednak tutaj pewne wątki są wręcz chore i nienormalne. Oprócz typowego kryminału, mamy też fragmenty typowo obyczajowe, zwykłe codziennie życie. Co mi się podobało? To pokazanie poprzez zarys sytuacji to jak nasz charakter kształtuję wychowanie, podejście innych ludzi, to kim stajemy się nierzadko mają wpływ kontakty, interakcję z innymi ludźmi. Tutaj przedstawieni są różni, nawet z różnymi chorobami, skłonnościami itd. Pokazany jest świat wewnętrzny różnych osób i charakterów. Jeżeli chodzi o zagadkę, tak rozwiązałam ją , jak tylko ukazała się taka możliwość, wcześniej tylko podejrzenia były, jednak nikogo innego jakoś nie wyobrażałam sobie jako sprawcę, tylko tę jedna osobę, która nią się okazała- ale to tylko gorzej, gdyż mam barak satysfakcji, tylko oznacza , że intryga była nie do końca dobrze nakreślona.

Lubię klimat książek pani Lacberg, uważam, że aby kryminał był dobry musi mieć dobrą fabułę/ intrygę, klimat, i być napisany w taki sposób żeby sprawnie się czytało- wszak kto z nas nie może doczekać się rozwikłania zagadki jak najszybciej? Twórczość Lacberg przeważnie te 3 cechy charakteryzuje. Jednak w tej, tutaj powieści jak dla mnie, jest za dużo zła. No dobrze...