„W starych domach często jest atmosfera tajemniczości, zła”- w pewnym momencie fabuły stwierdza detektyw Poirot. Nie sposób się nie zgodzić, że doskonale naturę takich właśnie starych domów oddaje posiadłość Nick Buckley, tytułowy Samotny Dom. Miejsce to faktycznie posępne – zaniedbane, popadające w ruinę, wypełnione nie do końca szczerymi i prawdziwymi przyjaciółmi, którzy ostatecznie nie okażą się tymi, za kogo się podawali. Niecny uczynek dojrzewa tutaj długo i w skrytości. Zło tylko czeka, aby z stosownej chwili opuścić swój tajemniczy schowek przy kominku i gwałtownie okryć ciemną zasłoną cały salon. A nieprawość jest nieprzewidywalna i może przybrać różną postać: złodzieja tożsamości, zagubionego w kokainowych upojeniach narkomana, szantażysty, przywołanego podczas seansu spirytystycznego ducha…
Pełne zakłamań i niespójności wydarzenia może uporządkować tylko niezastąpiony mały Belg, który i tym razem nie zawodzi. Mimo, że przedstawione przez niego rozwiązanie jak zawsze wydaje się być oczywiste, jest to taka oczywistość w stylu Poirota, czyli do samego końca nie narzucająca się wprost (nawet dla większości czytelników, którzy mają na półce „Przeczytane” już mnóstwo powieści autorstwa Christie).
Trochę przekornie powiem, że wyjątkowo podobało mi się gorzko-słodkie ukazanie osobowości Poirota. Z jednej strony to łagodny, sympatyczny starszy pan, który docenia urodę kobiet i wysyła im do szpitala kwiaty bądź bombonierki oraz w ciszy swego pokoju precyzyjnie buduje domki z kart, aby uspokoić wzburzone nerwy. W innych fragmentach widzimy go porywczego, pysznego i do granic ironicznego; zuchwale przekonanego, o tym, że jest niezrównany i niepowtarzalny, a jego „szare komórki są znacznie sprawniejsze od szarych komórek zwykłych śmiertelników”.

„W starych domach często jest atmosfera tajemniczości, zła”- w pewnym momencie fabuły stwierdza detektyw Poirot. Nie sposób się nie zgodzić, że doskonale naturę takich właśnie starych domów oddaje posiadłość Nick Buckley, tytułowy Samotny Dom. Miejsce to faktycznie posępne – zaniedbane, popadające w ruinę, wypełnione nie do końca szczerymi i prawdziwymi przyjaciółmi, którzy...