Christopher Andersen ma fach w ręku. Zupełnie, absolutnie, zdecydowanie facet zna się na pisaniu biografii. Nic zresztą dziwnego, skoro napisał ich tak wiele. Madonna, Barbara, Michael Jackson, Barack i Michelle Obama. Gość jest w stanie pisać o każdym.

Nigdy nie zaczytywałam się w biografiach sławnych osób. No, chyba, że liczycie XIX i XX-wiecznych polityków. Pudelkowe papki są dla mnie zazwyczaj żenujące i tak naprawdę nie obchodzi mnie życie prywatne celebrytów. A jednak zabrałam się za czytanie Micka.

Rolling Stonesów słuchałam od… no nie wiem, ale słucham ich. Prawdopodobnie jest to „winą” mojego ojca. Natomiast historii samego zespołu nie czytałam nigdy. Właściwie to nie miałam zielonego pojęcia o tym, jaki jest Jagger. Biografia napisana przez Andersena była świetną okazją do tego, aby uzupełnić te luki.
Zaczęłam od pochwały autora – uważam, że należy mu się szacunek za tę książkę. Jest naprawdę świetnie napisana. Dobrą robotę musiał też wykonać tłumacz. Całość jest spójna, niekiedy zabawna, cytaty są ciekawie dobrane. Poza tym pokazuje nie tylko życie Micka, ale też cały rozwój twórczości Stonesów. Ogólnie książka jest po prostu dobra. To takie oderwanie, zebranie czyjegoś życia – które normalnie by nas nie obchodziło – w jedną lekturę i podanie w ciekawej formie.

Nie wiem natomiast jak ocenić treść książki. Jak już napisałam, nie jestem szczególną fanką czytania biografii gwiazd. To dla mnie zajęcie równie rozwijające, co oglądanie Klanu. A jednak każdy czasem robi coś odciągającego od rzeczywistości. Ja na przykład skończyłam czytać biografię Micka Jaggera. I chociaż jest to postać naśladowana przez innych artystów, to jego życie napawa mnie obrzydzeniem. Jagger musiał być strasznym egoistą z wahaniami nastrojów. Generalnie ci ludzie wyłącznie się niszczyli. Pytanie tylko, czy bez tego tworzyliby tak, jak tworzyli? W sumie to zawsze pojawia się przy artystach wszelakiego rodzaju i nie mnie o tym rozstrzygać.

Biografię polecam każdemu – ot, taka chwila przerwy. Choć momentami bardzo zatrważającej, jak dla mnie, przerwy. Andersen napisał to świetnie, więc na pewno będzie ciekawie.

Christopher Andersen ma fach w ręku. Zupełnie, absolutnie, zdecydowanie facet zna się na pisaniu biografii. Nic zresztą dziwnego, skoro napisał ich tak wiele. Madonna, Barbara, Michael Jackson, Barack i Michelle Obama. Gość jest w stanie pisać o każdym.

Nigdy nie zaczytywałam się w biografiach sławnych osób. No, chyba, że liczycie XIX i XX-wiecznych polityków. Pudelkowe...