Przyznam, że początek lektury nieco mnie zirytował – zapowiadało się sztampowo. Kolejna zdradzana, rozczarowana życiem kobieta wraca do miasteczka dzieciństwa, by zaczęć od nowa. Drażnił mnie też idealny obraz polskiej prowincji – przesłodzony i mało realny. Ale – sama nie wiem kiedy – ta historia wciągnęła mnie bez reszty. Bo – jak się okazało – to ciepła i mądra książka o życiu. O prawdziwym życiu, z jego blaskami i cieniami. Owszem, jest malownicza podlaska wieś, ogródek pełen kwiatów, smakowite potrawy, miłość, przyjaźń, ale jest i przemoc, depresja, alkoholizm, choroba, a nawet mała tajemnica rodzinna.

Trudno o bardziej trafiony tytuł. Główna bohaterka to kobieta, która stale potrzebuje wsparcia. Czy odważy się stanąć wreszcie na własnych nogach? Czy znajdzie w sobie siłę, by stać się podporą dla innych? Wreszcie czy faktycznie ucieczka jest dobrym rozwiązaniem? Tego wszystkiego dowiemy się z lektury.

Książka napisana pięknym językiem, akcja toczy się dynamicznie obfitując w liczne zwroty, postaci – choć nieco papierowe i ciut wyidealizowane – budzą sympatię. Całość przesiąknięta smakami i zapachami Podlasia. Może to i kolejne babskie czytadełko, ale zdecydowanie z wysokiej półki. Polecam.

Przyznam, że początek lektury nieco mnie zirytował – zapowiadało się sztampowo. Kolejna zdradzana, rozczarowana życiem kobieta wraca do miasteczka dzieciństwa, by zaczęć od nowa. Drażnił mnie też idealny obraz polskiej prowincji – przesłodzony i mało realny. Ale – sama nie wiem kiedy – ta historia wciągnęła mnie bez reszty. Bo – jak się okazało – to ciepła i mądra książka o...