To jedna z tych encyklopedii, które nie ograniczają się do lakonicznie ujętych najważniejszych faktów z życia bohatera. Nie stroni ona także od faktów mniej potwierdzonych, domysłów czy legend – z reguły odnosząc się do nich krytycznie jak to publikacja naukowa, czy raczej popularnonaukowa.

A przede wszystkim ma ona tę zaletę, że daje się czytać (najlepiej na wyrywki),a nie tylko zaglądać do niej w celu sprawdzenia czegoś.

Znajdziemy w niej wszystko, co można, co powinno i co da się wiedzieć o Wieszczu, jego dziełach i mocno splątanym życiu.

A miał nieszczęsny w sumie Adam to szczęście, ze IPN nie poddał go lustracji (a swoją drogą, to czemu Wielce Szacowny Instytut bada tylko agentów PRL, a nie od tych od samego początku Wiecznej Polskości?),bo nie wybroniłby się przed żadnym sądem lustracyjnym od swego oświadczenia z Wilna z 24 kwietnia 1824 r. że „donosić będzie gdzie należy podług przysięgi wielkopoddanego, gdy się dowie, iż gdziekolwiek zakazane towarzystwo otwarte zostało”…

Autorzy rozprawiają się m.in. z mitem, czy też raczej – kłamstwem (na pohybel ówczesnej prawicy wymyślonym m.in. przez hr. Ksawerego Branickiego, sponsora Poety, „wyklętego” ze swej rodziny) o frankistowskim pochodzeniu matki Adama, Barbary z domu Majewskiej. Kwerenda białoruskiego naukowca w tamtejszych archiwach wykazała bez wątpienia, że była to stara szlachecka rodzina, z frankistami nic wspólnego nie mająca.

To jedna z tych encyklopedii, które nie ograniczają się do lakonicznie ujętych najważniejszych faktów z życia bohatera. Nie stroni ona także od faktów mniej potwierdzonych, domysłów czy legend – z reguły odnosząc się do nich krytycznie jak to publikacja naukowa, czy raczej popularnonaukowa.

A przede wszystkim ma ona tę zaletę, że daje się czytać (najlepiej na wyrywki),a...

Przydatne dla studentów drugiego roku filologii polskiej i czytelników zainteresowanych Mickiewiczem. Nie jest to pozycja dla historyków literatury, chyba że w formie zachwytu nad pomysłęm wydania.

Przydatne dla studentów drugiego roku filologii polskiej i czytelników zainteresowanych Mickiewiczem. Nie jest to pozycja dla historyków literatury, chyba że w formie zachwytu nad pomysłęm wydania.

Jednak Rymkiewiczowi lepiej idzie pisanie o Słowackim niż Mickiewiczu. Niestety, w paru miejscach książka się zdezaktualizowała.

Jednak Rymkiewiczowi lepiej idzie pisanie o Słowackim niż Mickiewiczu. Niestety, w paru miejscach książka się zdezaktualizowała.

Dla miłośników Mickiewicza, ale też dla tych, którzy racjonalnie i nieracjonalnie :) podchodzą do dzieła mistrza rzecz niezastąpiona.

Dla miłośników Mickiewicza, ale też dla tych, którzy racjonalnie i nieracjonalnie :) podchodzą do dzieła mistrza rzecz niezastąpiona.