„Niewiernych” podobnie jak „Nielegalnych” czytałem niedługo po premierze.
Jaka jest moja ocena tej książki? Może zacznę od pozytywów.
Severski potrafi opowiadać. Pisze klarownym, pozbawionym zbędnych ozdobników językiem, bez niepotrzebnych, irytujących popisów erudycji. Podoba mi się dokładność i przemawiająca do wyobraźni plastyczność opisów miejsc, które odwiedzamy z bohaterami książki. Autor ciekawie przybliża nam tło akcji bez popadania w przesadną i niepotrzebną drobiazgowość. Nie wiem czy tak dobre wyważenie proporcji między precyzją a darem nieprzynudzania, to wrodzony talent literacki, czy też wyniesiony z poprzedniej profesji nawyk pisania drobiazgowych wywiadowczych raportów (może jedno i drugie?). Tak czy inaczej efekt jest naprawdę dobry. Jak na debiutanta, to nawet bardzo dobry. Podobnie jest z bohaterami książki, których postaci są przedstawione w sposób przekonujący i wyrazisty.

Podoba mi się również konstrukcja fabuły przyjęta przez Severskiego, czyli zawiązanie odrębnych wątków, które stopniowo splatają się ze sobą. Severski robi to bardzo dobrze wykazując się zaskakująco dobrym, jak na debiutanta, warsztatem.
Kolejna rzecz - nie wiem czy nie najważniejsza - to imponująca wiedza na temat islamu, którą autor w tak przystępny sposób potrafił przekazać w „Niewiernych”.
Za to, chapeau bas Panie Severski!!!
Czytałem opinie krytykujące Severskiego za „drewniane” dialogi, ale ja nie pamiętam nic, co by mnie jakoś szczególnie „zakuło” w oczy.

Zarówno w "Nielegalnych", jak i "Niewiernych", znajdziemy komentarze na temat sytuacji politycznej w naszym kraju i moralnej "kondycji" naszych polityków, które - muszę to powiedzieć ze smutkiem - w dużej mierze podzielam...

Co mnie w książce irytuje? Przede wszystkim przejawy nachalnej i łopatologicznej reklamy, której szczytem jest tekst o najlepszych hot-dogach serwowanych na stacjach benzynowych jednego z koncernów paliwowych. Szczerze mówiąc, to po przeczytaniu tego fragmentu, zacząłem szukać na okładce informacji, że książka zawiera „lokowanie produktu”...
To zrozumiałe, że książka może być platformą reklamową pozwalającą autorowi zarobić dodatkowe pieniądze, ale na miłość boską, Panie Severski, jest Pan wystarczająco inteligentny, żeby robić to w bardziej subtelny sposób, co udowodnił Pan np. reklamą pewnej marki telefonów, którą łatwo dostrzec, ale która nie irytuje, bo umiejętnie „przemycił” ją Pan w fabule.
Osobiście wyciął bym jeszcze infantylną "wklejkę" z Saletą, ale może jestem przewrażliwiony i komuś się to podoba.

Co mnie w książce rozczarowało? Niestety to co w książkach tego typu jest najważniejsze, czyli sposób zakończenia misternie konstruowanej historii. Jak już wspomniałem, autor rozpoczyna kilka pozornie nie związanych ze sobą wątków, które później bardzo zgrabnie „zszywa”. Niestety wszystko nadaremnie ponieważ cały trud niweczy przewidywalny i sztampowy finał.
Severski buduje wielowątkową historię pompując „balonik” zgodnie z najlepszymi wzorcami gatunku. Zamiast jednak w kulminacyjnym momencie z hukiem ten balonik przekłuć - dokonując zaskakującego zwrotu akcji, albo wyciągając jakiegoś niespodziewanego „królika z cylindra”, autor serwuje nam flaczejący kawałek gumy, z którego powoli i przewidywalnie uchodzi powietrze.
W ten sposób zamiast zaskoczenia i „opadu szczęki”, jakich można się spodziewać po obiecująco rozwiniętej fabule, dostajemy rozczarowanie i niedosyt.
Podobno Severski planuje kontynuację historii, która wzorem „Millenium” ma być trylogią. Jeśli to prawda, to apeluję do autora aby odpuścił sobie przereklamowanego Larssona, którego pisarstwem jest najwyraźniej zafascynowany i zwrócił uwagę na prawdziwych mistrzów gatunku – chociażby Forsytha. Być może znajdzie u nich podpowiedź w jaki sposób zaskoczyć czytelników zakończeniem swojej kolejnej książki.
Tak na marginesie, to nie potrafię zrozumieć dlaczego, przy tylu dużo lepszych książkach i tylu zdolniejszych pisarzach trylogia Larssona, niczym wzorzec metra z Sevres, dla wielu stanowi punkt odniesienia, do którego porównuje się kolejne kryminały i thrillery.

Czy przeczytam kolejny tom przygód Konrada Wolskiego (zakładając, że w ogóle powstanie)? Na pewno tak i szczerze polecam zarówno „Nielegalnych”, jak i „Niewiernych”, bo przy wszystkich zastrzeżeniach, o których napisałem, obie pozycje pozytywnie wyróżniają się na naszym polskim „podwórku” .

„Niewiernych” podobnie jak „Nielegalnych” czytałem niedługo po premierze.
Jaka jest moja ocena tej książki? Może zacznę od pozytywów.
Severski potrafi opowiadać. Pisze klarownym, pozbawionym zbędnych ozdobników językiem, bez niepotrzebnych, irytujących popisów erudycji. Podoba mi się dokładność i przemawiająca do wyobraźni plastyczność opisów miejsc, które odwiedzamy z...