Talent pisarski to klucz do sukcesu czy przekleństwo? Gdybyście zadali takie pytanie Édouardowi - głównemu bohaterowi książki Grégoire`a Delacourta pt.: "Pisarz rodzinny", to jego odpowiedź mogłaby być dla Was zaskoczeniem. Za debiutującym w wieku siedmiu lat chłopcem, ciągnie się bowiem klątwa ukryta w dwóch niepozornych słowach: pisarz rodzinny. I pomyśleć, że wszystko zaczęło się od niewinnego wierszyka...

Mamo
Nie jesteś piżamą
Tatku
Płyniesz na dużym statku
Babciu
Mysz się schowała w kapciu
Dziadziusiu
Wszyscy robią siusiu

Objawiony tak wcześnie talent małego Édouardo przysporzył mu nie lada kłopotów. To przez niego stał się adeptem gimnazjum jezuickiego w Amiens, z którym wiąże on same złe wspomnienia. Po ukończeniu nauki w tym ponurym miejscu wszystko potoczyło się lawinowo. Rozpad rodziny, depresja ojca, mutyzm brata, kolejne nieudane związki, a wreszcie dorosłość życiowa i twórcza, których nie można naszemu bohaterowi pozazdrościć. Czy za to wszystko jet odpowiedzialny pisarzy rodzinny? Czy w jakikolwiek sposób mógł on ustrzec swą rodzinę przed powolnym rozkładem? Grégoire Delacourt zna odpowiedzi na te pytania i z mistrzowską precyzją kreśli historię, której pozazdrościłby mu nie jeden powieściopisarz.

W sieci wielu interpersonalnych relacji przedstawionych w "Pisarzu rodzinnym", najbardziej zaciekawia czytelnika stosunek Édouardo do własnego ojca. To on jako pierwszy widzi w malcu zalążki przyszłego talentu i do końca życia wierzyć będzie w jego umiejętności. Kiedy ojciec powoli wycofuje się z życia rodzinnego i traci słuch, zostaje przez naszego bohatera opatrzony mianem Dumbo. Bliskość a zarazem dystans między tymi dwoma mężczyznami widoczny na kartach powieści, przypomina identyczną relację pojawiającą się w wielu opowiadaniach Brunona Schulza. W miarę rozwoju fabuły zmienia się jednak i ten względnie trwały schemat.

Delacourt nakreślił w swej debiutanckiej książce portret pisarza uwikłanego we własne jestestwo. Kolejne wydarzenia w jego życiu to nieustanne przezwyciężanie osobistych ograniczeń. Niezależnie od stopnia zaangażowania, wiele zamierzeń Édouardo ostatecznie spełza na niczym. Determinacja naszego bohatera nie pozwala mu jednak skapitulować, a każda porażka czyni jego samego jeszcze silniejszym. Szkoda tylko, że ta postawa nie idzie w parze z owocnym życiem artystycznym. Historia, w której sukcesy i porażki współistnieją na równych prawach napędzając kolejne dekady XX wieku, nie pozwoli Wam ani na chwilę oderwać od siebie wzroku.

"Pisarz rodzinny" to wzruszająca i pełna humoru powieść o dorastaniu, przekraczaniu wewnętrznych barier i więzach rodzinnych, które nie zawsze scalają ludzi wchodzących w jej skład członków. Delacourt uczynił bohaterem swej powieści mężczyznę, który swoją historią wzrusza nas do łez. Co więcej, autor pozwolił mu cofnąć się pamięcią do lat dzieciństwa i wyznań nawet najbardziej intymne szczegóły ze swojego życia. Pozostaje jednak pytanie, na ile postać Édouardo jest kreacją literacką, a na ile odbiciem biografii samego autora? Wprawny czytelnik znajdzie mnóstwo punktów zbieżnych, które jeszcze bardziej utwierdzą go w przekonaniu, że "Pisarza rodzinnego" po prostu trzeba przeczytać. We Francji ta książka okazała się bestsellerem. Czy i u nas doczeka się tego miana? Czas i Wasze opinie pokażą.

Talent pisarski to klucz do sukcesu czy przekleństwo? Gdybyście zadali takie pytanie Édouardowi - głównemu bohaterowi książki Grégoire`a Delacourta pt.: "Pisarz rodzinny", to jego odpowiedź mogłaby być dla Was zaskoczeniem. Za debiutującym w wieku siedmiu lat chłopcem, ciągnie się bowiem klątwa ukryta w dwóch niepozornych słowach: pisarz rodzinny. I pomyśleć, że wszystko...