Pamiętacie może swoje pierwsze zetknięcie z literaturą, którą pochłanialiście wszystkimi zmysłami? I mówię tu o doznaniu naprawdę realnym, jak choćby o zapachu kwiatów zebranych na wianek przez główną bohaterkę albo słodkiej woni pieczonych na święta ciasteczek. Czasem też uda się dosłyszeć ćwierkającego pośród stron skowronka lub wyodrębnić podśpiewywaną przez bohaterów melodię. Tych i podobnych wrażeń dostarczają książki o szczególnym klimacie, które należy czytać o określonej porze dnia i przy określonej pogodzie, nie mówiąc już o jedynym w swoim rodzaju nastroju. W moich wspomnieniach czytelniczych na stałe zagościły wyczyny kuchenne rodziny Borejko, a zwłaszcza niezapomniany aromat truskawkowych konfitur unoszący się nad każdą stroną Idy sierpniowej.

Podobnie specyficzny klimat posiada książeczka Moniki Lipińskiej Gaja i Anioł. Już od pierwszych stron czytelnik zostaje oczarowany przez rodzinę głównej bohaterki, z nią samą na czele, i „zaatakowany” blachami pełnymi pachnących pierniczków pieczonych na długo wyczekiwany powrót taty, na początku lata. Rodzice Gai (jedenastoletniej dziewczynki, której niesamowitą wakacyjną przygodę śledzimy) stają przed trudnym wyborem. Muszą zdecydować, czy przeprowadzić się do Barcelony, gdzie ojciec, z zawodu kapitan statku, otrzymał propozycję pracy na lądzie. Dlatego tegoroczne wakacje rodzice spędzą właśnie w Hiszpanii, by zaaklimatyzować się w nowym otoczeniu, a siostra Gai – Laura, uda się na obóz taneczny. Powstaje zatem pytanie: gdzie swoje wakacje spędzi sama Gaja? Dziewczynce nie podoba się pomysł z przeprowadzką, ignorowanie jej zdania przez resztę rodziny i utrzymywanie w nieświadomości odnośnie tajemniczego miejsca „wakacyjnej zsyłki”. Jedyną pociechę stanowi dla Gai prezent, który dostała od taty, swoisty amulet chroniący przed złem i niebezpieczeństwem – piękny, srebrny aniołek.

więcej: http://czytanki-przytulanki.blogspot.com/2010/04/monika-lipinska-gaja-i-anio.html

Pamiętacie może swoje pierwsze zetknięcie z literaturą, którą pochłanialiście wszystkimi zmysłami? I mówię tu o doznaniu naprawdę realnym, jak choćby o zapachu kwiatów zebranych na wianek przez główną bohaterkę albo słodkiej woni pieczonych na święta ciasteczek. Czasem też uda się dosłyszeć ćwierkającego pośród stron skowronka lub wyodrębnić podśpiewywaną przez bohaterów...