Książka dla dzieci, ale dorośli też mogą przeczytać. Z pewnością może mieć wartość terapeutyczną dla osób, które straciły kogoś bliskiego. Uwrażliwia również na krzywdę naszych braci mniejszych. Znakomita do wspólnego rodzinnego czytania

Książka dla dzieci, ale dorośli też mogą przeczytać. Z pewnością może mieć wartość terapeutyczną dla osób, które straciły kogoś bliskiego. Uwrażliwia również na krzywdę naszych braci mniejszych. Znakomita do wspólnego rodzinnego czytania

Żebym ja, dorosła baba, tak się wzruszyła przy książce dla dzieci?
Niesamowite...
Bardzo polecam!

Żebym ja, dorosła baba, tak się wzruszyła przy książce dla dzieci?
Niesamowite...
Bardzo polecam!

Sądze, że "Fotografie Nieba" można zaliczyć do paru kategorii książek. Otóż to, do motywujących - poprzez bohatera Tomka książka pokazuję, że mali też dużo mogą. A także do głębokich jako, że moim zdaniem cała sytuacja w jakiej rozgrywa się akcja jest inna niż w słonecznych, bezchmurnych książkach dla młodzieży jak to chłopczyk uratował pieska i wszyscy byli szczęśliwi. Ale o to więcej jest w niej wciągających szczegułów, które nie pozwalają nawet zjeść obiad.
Na serio, nie pozwalają.

Sądze, że "Fotografie Nieba" można zaliczyć do paru kategorii książek. Otóż to, do motywujących - poprzez bohatera Tomka książka pokazuję, że mali też dużo mogą. A także do głębokich jako, że moim zdaniem cała sytuacja w jakiej rozgrywa się akcja jest inna niż w słonecznych, bezchmurnych książkach dla młodzieży jak to chłopczyk uratował pieska i wszyscy byli szczęśliwi. Ale...

Od pewnego czasu zwracam szczególną uwagę na książki skierowane do dzieci. Jest to tak ważna dziedzina literatury, że jej pozycje muszą być szczególnie przemyślane i dopracowane. "Fotografię nieba" kupiłam bratankowi w prezencie gwiazdkowym i oczywiście postanowiłam wcześniej ją przeczytać. Świeżo po lekturze mogę polecić tę książkę całym sercem. To prawdziwy przykład klasycznej literatury dziecięcej, skierowanej do określonej grupy wiekowej. Autorka nie miała aspiracji stworzenia opowieści uniwersalnej, o wszystkim i o niczym, dla każdego i nikogo w rezultacie. Dzięki jej za to wielkie, bo w efekcie otrzymujemy powieść wyjątkową, życiową, trafiającą do młodego serduszka. Znajdziemy tu ważkie tematy, rozterki i problemy, jednak wszystkie okraszone niebanalnym poczuciem humoru i optymizmem. Fabuła jest wciągająca i momentami naprawdę wzruszająca, a jednocześnie pozbawiona prostych, banalnych rozwiązań. Główny bohater nie jest "superbohaterem", ale zwykłym chłopcem, dzielącym się z nami swoim chłopięcym światem. Piękne są również postaci drugoplanowe, które autorka żywo odmalowuje, choć wcale nie poświęca im wiele miejsca. Polubiłam Wasiakową i Zymę, malarkę i niesfornych bliźniaków. Gratulacje za pochwałę prawdziwej przyjaźni, a także braterskich więzi. Życzyłabym sobie gorąco więcej takich pozycji w naszych księgarniach, w miejsce opowieści o wampirach, wilkołakach i innych potworzyskach. Dziękuję p. Wando.

Od pewnego czasu zwracam szczególną uwagę na książki skierowane do dzieci. Jest to tak ważna dziedzina literatury, że jej pozycje muszą być szczególnie przemyślane i dopracowane. "Fotografię nieba" kupiłam bratankowi w prezencie gwiazdkowym i oczywiście postanowiłam wcześniej ją przeczytać. Świeżo po lekturze mogę polecić tę książkę całym sercem. To prawdziwy przykład...

Książka pokazuje, że dzieci też mogą zrobić coś wielkiego dla innych. W tej książce dzieci ratują schronisko przez co pomagają wielkiej malarce, która poświęciła swoją sztukę dla bezdomnych psów. Oprócz tego kąpią się w jeziorze, jeżdżą na rowerach, a nawet odwiedzają dom dziecka. Przy takiej książce nie można się nudzić. Ja w każdym bądź razie się nie nudziłam.

Książka pokazuje, że dzieci też mogą zrobić coś wielkiego dla innych. W tej książce dzieci ratują schronisko przez co pomagają wielkiej malarce, która poświęciła swoją sztukę dla bezdomnych psów. Oprócz tego kąpią się w jeziorze, jeżdżą na rowerach, a nawet odwiedzają dom dziecka. Przy takiej książce nie można się nudzić. Ja w każdym bądź razie się nie nudziłam.

Coś niesamowitego. Książke dostałam jako nagrodę w szkole i ppostanowiłam przeczytać bo dość długo leżała na półce. Zaczęłam ją czytać i na początku mnie zawiodła, myślałam że będzie nudna ale książka jest wciągająca. Opowiada o chłopcu który się przeprowadził z mamą do Warszawy po tym jak jego starszy brat i tata zginęli w katastrofie lotniczej. Przeprowadzili się do Konstancina i chłopiec całymi dniami przesiadywał na balkonie i cały czas żył złymi wspomnieniami. Pewnego dnia zobaczył psa, tak bardzo on mu się spodobał że poszedł do kuchni aby coś przynieść dla niego do zjedzenia ale gdy wrócił na balkon to go już nie było. Kilka dni potem zobaczył chłopca który miał dwa rowery i wołał go do siebie.Nazywał się Ben i jak się okazało wiedział o Tomku prawie wszystko. Ben i Tomek po pewnym czasie się zaprzyjaźnili. Kilka dni potem do Polski przyleciała z Ameryki Tomka kuzynka Vicky i jej mama. Dzieci często przebywały w miejscowym schronisku ale gdy się okazało że schronisko może 'zbankrutować' robili wszystko aby je uratować.Tomek przygarną wymarzonego psa i Ben przygarnął psa który słuchał się tylko jego.
Książka jest bardzo interesująca i miejscami wzruszająca. Polecam przeczytać! :D

Coś niesamowitego. Książke dostałam jako nagrodę w szkole i ppostanowiłam przeczytać bo dość długo leżała na półce. Zaczęłam ją czytać i na początku mnie zawiodła, myślałam że będzie nudna ale książka jest wciągająca. Opowiada o chłopcu który się przeprowadził z mamą do Warszawy po tym jak jego starszy brat i tata zginęli w katastrofie lotniczej. Przeprowadzili się do...

Coś cudownego...
Książka o chłopcu,który zobaczył przez okno psa. Spragniony miłości postanawia go odnaleźć i nocami chodzi po mieście i poznaje różnych ludzi,przekracza pewne granice. Wszystko,by go odnaleźć. A na ścianach ma fotografie nieba. O ile dobrze pamiętam jego ojciec i brat zginęli w katastrofie lotniczej,a on mieszka z matką... Przeprowadza się i ratuje schronisko zwierząt przed upadkiem..

Coś cudownego...
Książka o chłopcu,który zobaczył przez okno psa. Spragniony miłości postanawia go odnaleźć i nocami chodzi po mieście i poznaje różnych ludzi,przekracza pewne granice. Wszystko,by go odnaleźć. A na ścianach ma fotografie nieba. O ile dobrze pamiętam jego ojciec i brat zginęli w katastrofie lotniczej,a on mieszka z matką... Przeprowadza się i ratuje...

Pamiętam ja bardzo kochałam tą książkę, jak bardzo się wzruszałam. Ciekawa, nie zawiodłam się. Schronisko dla psów wydawało mi się tak smutnym miejscem, może przez to, że bardzo kocham zwierzęta.

Pamiętam ja bardzo kochałam tą książkę, jak bardzo się wzruszałam. Ciekawa, nie zawiodłam się. Schronisko dla psów wydawało mi się tak smutnym miejscem, może przez to, że bardzo kocham zwierzęta.