Western, horror, romans i kabała
Im bardziej zagłębiałem się w lekturze tym mocniej zastawiałem się jak zakwalifikować tę powieść. „Dybuk” Marka Świerczka jest jednocześnie horrorem, romansem, powieścią drogi, westernem a właściwie easternem, powieścią sensacyjną i historyczną. Taki postmodernistyczny eklektyzm. Każdy z tych gatunków możemy wyraźnie dostrzec i wyróżnić, ponieważ wszystkie są przerysowane, przejaskrawione i …jakby trochę wyśmiane. Dla lepszej rozpoznawalności? Chyba nie.
Akcja powieści toczy się w Polsce, w 1946r, gdy w kraju zniszczonym wojną „bezpieka” w brutalny sposób wprowadza władzę ludową. Ktoś morduje w bestialski sposób młode dziewczyny, wytaczając z nich krew. Przestraszeni ludzie oskarżają o te mordy Żydów, którzy na pewno „krew na macę wzięli”. Oficer UB, zresztą żydowskiego pochodzenia, wie kto jest sprawcą. Chcąc „po cichu” usunąć mordercę organizuję specjalny oddział pod dowództwem byłego oficera AK. Członkami oddziału są Cygan – komunista i śląski Niemiec, arystokrata który postanowił przejść na judaizm. Po drodze dołącza do nich Żyd, który ma zamiar zostać kapelanem w wojsku polskim. Wszyscy udają cyrkowców przemierzających kraj na dwóch motocyklach BMW. Drużyna godna filmów Tarantino rusza tropem tytułowego dybuka.
Autor pokazuje kraj pełen w większości zapijaczonych kmiotów, antysemitów, prostaków i parobków. Czytając książkę odniosłem wrażenie, że teraz, w 2012 również ich pełno. Wystarczy poczytać jakakolwiek dyskusję na forach internetowych. Przeciwstawia się im główna postać powieści, Rem Sosnkowski. Bohater w „białym kapeluszu”, uczciwy i honorowy do bólu, odważny i silny. Od dawna brakowało mi kogoś takiego literaturze. Człowieka bez skazy, który pozostaje wierny swoim ideałom do samego końca. Jak u Sienkiewicza. Natomiast poglądy członków drużyny zmieniają się wraz z rozwojem akcji, podczas dyskusji przy bimbrze o wartościach, filozofii i światopoglądzie. Powieść obfituje w piosenki cygańskie, cytaty z Talmudu, fragmenty wierszy romantyków – Słowackiego, Puszkina, a nawet fragmenty tekstów niemieckich metalowców z Rammstein (!).
Akcja książki toczy się dwutorowo. Poznajemy również przejmującą historię Aarona Stallmana zanim stał się demonicznym Dybukiem. Historię „dziwnej” miłości, przyjaźni i bezgranicznego oddania. Jego losy mogą wzbudzić gniew, oburzenie, niesmak, współczucie. Moim zdaniem to najmroczniejsza część powieści.
Marek Świerczek poruszył tak wiele kwestii – antysemityzm, stereotypy dotyczące Polaków, Niemców, Żydów, Cyganów, komunizm, żydokomuna, holocaust – wszystko jednak z odpowiednim dystansem, czasami z przymrużeniem oka. Książka dostarcza wiele dobrej zabawy, swoją wartką i wciągającą akcją oraz wszechobecnymi nawiązaniami do popkultury. I z pewnością na długo nie pozwala o sobie zapomnieć.
http://pijewoda.blog.pl/

Western, horror, romans i kabała
Im bardziej zagłębiałem się w lekturze tym mocniej zastawiałem się jak zakwalifikować tę powieść. „Dybuk” Marka Świerczka jest jednocześnie horrorem, romansem, powieścią drogi, westernem a właściwie easternem, powieścią sensacyjną i historyczną. Taki postmodernistyczny eklektyzm. Każdy z tych gatunków możemy wyraźnie dostrzec i wyróżnić,...