Seria książek Bernarda Cornwella o żołnierzu Armii Brytyjskiej Richardzie Sharpe liczy obecnie 24 tomy. W Polsce wydawaniem kolejnych części zajął się Instytut Wydawniczy Erica i niedawno przekazał w ręce czytelników szósty już tom z serii, zatytułowany „Strzelcy. Inwazja na Hiszpanię, 1809”. To miłe, że wydawca stara się możliwie jak najszybciej zaspokoić apetyty fanów, lecz niestety pośpiech nie zawsze popłaca - o czym poniżej.

Akcja „Strzelców” dzieje się w północnej Hiszpanii zimą 1809 roku, podczas niechlubnego odwrotu Armii Brytyjskiej przed napierającymi nań Francuzami. Oddział porucznika Sharpe'a zostaje niefortunnie oddzielony od reszty armii i zmuszony do przyłączenia do ludzi hiszpańskiego majora Vivara, który planuje poderwać ludność Hiszpanii do partyzanckiej walki z francuskim okupantem. Sharpe, pełniący dotąd funkcję kwatermistrza, w wyniku śmierci przełożonego oficera, zostaje wbrew swojej woli samodzielnym dowódcą oddziału, który bynajmniej nie jest do niego nastawiony zbyt przyjaźnie. Będzie musiał stawić czoła nie tylko krnąbrnym i skorym do buntu Strzelcom, ale też własnym słabościom - upartości, niezdecydowaniu i braku wiary w swe predyspozycje do dowodzenia ludźmi. A do tego pojawia się coś, co potrafi pokrzyżować szyki każdemu mężczyźnie, a z żołnierza może uczynić nieporadnego chłopca - piękna kobieta, do której Sharpe zapała gorącym uczuciem.

„Strzelcy” to bardzo dynamiczna opowieść, pełna najróżniejszych zwrotów akcji. Rozgrywa się na przestrzeni zaledwie kilku tygodni, lecz obfituje w ważne wydarzenia, które zmuszają Sharpe'a i jego ludzi do coraz to nowych wysiłków. Strzelcy muszą zużyć kilogramy prochu, posłać w przeciwników setki kul i nieraz nakładać na lufy bagnety, nierzadko płacąc wysoką cenę za przeżycie. Jak przystało na Cornwella, tempo powieści jest raźne, czytanie nie dłuży się, dialogi ograniczają się często do najważniejszych kwestii, a resztę załatwiają opisy akcji. Opowieść o zagubionych w Hiszpanii Strzelcach jest naprawdę ciekawa, miejscami ociera się o ludowe wierzenia i legendy, dodając historii szczyptę fantastycznego, mistycznego smaku. Sharpe, postawiony przed zupełnie nowym zadaniem i odpowiedzialnością jest przekonujący, jak zawsze budzi sympatię i sprawia, że każdy kolejny jego krok śledzi się z niezmiennym zainteresowaniem. Książka ta mogłaby być jedną z najlepszych z serii spośród dotychczas wydanych w Polsce, gdyby nie kilka drażniących mankamentów.

Graficznie tytuł ten wpasowuje się doskonale w towarzystwo dwóch poprzednio wydanych części, a rosnąca powoli na półce seria zaczyna przyjemnie łechtać poczucie zadowolenia z wyglądu osobistej biblioteczki recenzenta. Niestety, w środku książki aż roi się od technicznych usterek tekstu - o ile korekta pod względem błędów i literówek spisała się całkiem dobrze, to wielokrotnie powtarzające się dzielenie myślnikiem wyrazów znajdujących się wewnątrz wersu wydaje się karygodnym błędem i niedopatrzeniem. Gdyby zdarzyło się to raz, można przymknąć oko, ale takich usterek jest całe mnóstwo, co niepotrzebnie odciąga uwagę od samego tekstu - niektórym może się to wydać błahostką, ale z pewnością wielu będzie irytować. Słabą stroną wydaje się także przekład tej części serii, który przygotowała Joanna Jankowska. „Fortecę”, poprzednio wydaną część, czytało się płynnie i bardzo przyjemnie, natomiast tekst „Strzelców” wydaje się sztywny i niedopieszczony, na czym traci cała opowieść. Niektóre zwroty wyglądają dziwne, konstrukcja kilku zdań została niepotrzebnie przełożona dokładnie z angielskiego, przez co staje się w naszym języku lekko nienaturalna. Różnica, względem poprzedniej części (poza zmianą tłumacza) może wynikać z faktu, że pomiędzy napisaniem „Strzelców” i „Fortecy” minęło 11 lat (odpowiednio 1988 i 1999), więc styl autora mógł trochę się w tym czasie dotrzeć. Nie chcę więc ciskać gromów na panią Joannę, ale podejrzewam, że dałoby się to jednak zrobić odrobinę lepiej.

„Strzelcy”, pomimo zaniedbań ze strony wydawcy, to książka ciekawa, opowiadająca fragment mało znanej historii europejskich wojen, zabarwiony doskonałą cornwellowską fikcją. Kto czytał poprzednie części przygód Sharpe'a, ten z przyjemnością zagłębi się w śniegi hiszpańskich gór, by poznać kolejną przygodę niezastąpionego brytyjskiego porucznika. A kto nie czytał, a lubi przygodę i historię, ten niech śmiało sięga po przygody Sharpe'a, gdyż to naprawdę dobra literatura rozrywkowa. A do wydawcy kieruję nieśmiałą prośbę, by kolejnymi tomami zajął się z większą pieczołowitością, a może zapowiadane „Spustoszenie” okaże się książką doskonałą. Czego sobie i państwu życzę.

Paweł Kukliński