"Pierwsze Damy II Rzeczypospolitej" to kolejna książka z rewelacyjnego cyklu Prawdziwe historie wydawnictwa Znak. Do tej pory przeczytałam już "Kobiety dyktatorów" i "Dziewczyny wojenne" i mam bardzo pozytywne wrażenia z lektury tych pozycji. Kiedy zobaczyłam książkę pana Janickiego od razu chciałam ją przeczytać, bo okres lat 20 i 30-tych bardzo mnie interesuje. Do tego piękna, przyciągająca wzrok okładka (jak wszystkie z tej serii) i nie sposób przejść obok tej książki obojętnie. Zatem wypożyczyłam, zaczęłam czytać i ... skończyłam w jedno wietrzne, pochmurne niedzielne popołudnie. Wrażenia? Proszę bardzo:

Historie, które przedsatwia nam Autor to koleje życia trzech pierwszych dam okresu II RP, a zatem Marii Wojciechowskiej, Michaliny Mościckiej i Marii Mościckiej.

Sylwetki tych trzech kobiet są mało znane polskiemu Czyelnikowi, nie mówi się o nich w podręcznikach szkolnych, a i w ogólnodostępnych publikacjach ponoć są pomijane i zapomniane - jak wspomina Kamil Janicki we wstępie: "O Marii Wojciechowskiej nie pamiętają nawet encyklopedie. Michalina Mościcka to bohaterka sztywnych i zdawkowych biogramów, a Maria Mościcka - co najwyżej plotkarskich artykułów".* Każda z tych pań zasługuje zdaniem Autora na więcej i za cel tej książki postawił sobie przywrócenie pamięci o tych postaciach.

Czy mu się udało? Myślę, że tak. O każdej z trzech prezydentowych Janicki pisze w sposób ciekawy i zajmujący. Przedstawia ich sylwetki nie tylko z okresu prezydentury ich mężów, ale też przed i po ich kadencji na urzędzie głowy państwa.

W każdej opowieści znajdziemy nie tylko suche streszczenie życiorysu, ale też liczne anegdoty i opinie innych osób o danej prezydentowej. Janicki stara się być obiektywny, choć czasami komentuje niektóre wydarzenia czy decyzje pierwszych dam lub ich mężów w kontekście współeczesnych wydarzeń: jak choćby porównanie postawy Wojciechowskiego i ... Wałęsy po zakończeniu kadencji, czy zestawienie sum zebranych przez Michalinę Mościcką z tymi, jakie gromadzi WOŚP w corocznych finałach.

A propos subiektywizmu: we fragmencie dotyczącym pierwszej żony Ignacego Mościckiego, Janicki Autor, niby mimochodem, zarzuca koledze po fachu - poczytnemu Sławomirowi Koperowi, że mylił się twierdząc, iż po objęciu urzędu pierwszej damy, Michalina przestała zajmować się polityką. Ciekawe czy chodzi tu tylko o sprostowanie faktu czy też chęć "dania prztyczka w nos" konkurencji;)

Na zakończenie słówko o okładce. Jak już wspomniałam, bardzo mi się spodobała i byłam ciekawa, która z pierwszych dam jest na tym zdjęciu. Niestety.... żadna. Trochę to psuje ogólny odbiór książki, bo moim zdaniem okładka powinna odzwierciedlać treść - zwłaszcza, jeśli jest to pozycja biograficzna! Ducha epoki na pewno oddaje, ale to opowieść nie o dwudziestoleciu międzywojennym, ale o konkretnych osobach i to jedna z nich (albo wszystkie) powinna znaleźć się na okładce. Czyżby nie były zbyt reprezentacyjne i młode? Domyślam się, że piękna, hollywoodzka wręcz okładka o wiele lepiej się sprzeda niż taka, na której jest pani w średnim wieku, ale to chyba nie o to chodzi. A może jednak?

"Pierwsze Damy II Rzeczypospolitej" to kolejna książka z rewelacyjnego cyklu Prawdziwe historie wydawnictwa Znak. Do tej pory przeczytałam już "Kobiety dyktatorów" i "Dziewczyny wojenne" i mam bardzo pozytywne wrażenia z lektury tych pozycji. Kiedy zobaczyłam książkę pana Janickiego od razu chciałam ją przeczytać, bo okres lat 20 i 30-tych bardzo mnie interesuje. Do tego...