W nienawiści do bardaków tak zostałem wychowany. To się po prostu dobrze czyta, dobrze słucha.

W nienawiści do bardaków tak zostałem wychowany. To się po prostu dobrze czyta, dobrze słucha.

Zbiór krótkich opowiadań o bimbrowych przygodach Jakuba i jego druha Semena. Niewiele więcej właściwie się działo.
Ani jakoś bardzo nie zobaczyliśmy Bardaków, jeden jakiś krótki epizod z wampirami ostatecznie okazał się pomyłką i trzeba było odtwarzać wampiry wojskowe od nowa...
Było kilka absurdalnie zabawnych sytuacji, ale zabrakło mi tu spójnego pomysłu na opowieść.

Zbiór krótkich opowiadań o bimbrowych przygodach Jakuba i jego druha Semena. Niewiele więcej właściwie się działo.
Ani jakoś bardzo nie zobaczyliśmy Bardaków, jeden jakiś krótki epizod z wampirami ostatecznie okazał się pomyłką i trzeba było odtwarzać wampiry wojskowe od nowa...
Było kilka absurdalnie zabawnych sytuacji, ale zabrakło mi tu spójnego pomysłu na opowieść.

Bawiła mnie trochę mniej niż poprzednie, ale jako przerwa od cięższej lektury sprawdziła się dobrze. Klimat poprzednich książek zachowany. Jak zwykle specyficzny. Jednym się spodoba, innym nie.

Bawiła mnie trochę mniej niż poprzednie, ale jako przerwa od cięższej lektury sprawdziła się dobrze. Klimat poprzednich książek zachowany. Jak zwykle specyficzny. Jednym się spodoba, innym nie.

Czytam Pilipiuka od czasu do czasu, chociaż zacząłem od wieszania psów na tej (tak uważałem) niewydarzonej grafomanii, i coraz wyraźniej widzę wartość tej prozy, może nie wprost widoczną, ale rzeczywistą. Już pewnie przywykłem do dialogów, w których mieszają się idiomy, język wykształconego humanisty przechodzi bez ostrzeżenia w bełkot wiejskiego idioty, by zaraz wykłuła się z tego gazetowo-biurokratyczna nowomowa, i to wszystko w jednym zdaniu! Mimo to, kiedy się odrzuca uprzedzenia, można w opowiadaniach o Wędrowyczu odczytać obraz Polski i Polaków kiedyś i teraz i w trakcie zmian świata u nas i wokół nas.
Dobrze mi się to czytało.

Czytam Pilipiuka od czasu do czasu, chociaż zacząłem od wieszania psów na tej (tak uważałem) niewydarzonej grafomanii, i coraz wyraźniej widzę wartość tej prozy, może nie wprost widoczną, ale rzeczywistą. Już pewnie przywykłem do dialogów, w których mieszają się idiomy, język wykształconego humanisty przechodzi bez ostrzeżenia w bełkot wiejskiego idioty, by zaraz wykłuła...

Ot kolejny tom przygód pijaka magika. Jakoś tak ogólnie średnio, natomiast opowiadanie Smok tak mnie rozbawiło, że wrzucam 9

Ot kolejny tom przygód pijaka magika. Jakoś tak ogólnie średnio, natomiast opowiadanie Smok tak mnie rozbawiło, że wrzucam 9

Za kazdym razem pisze, ze ta czesc jest lepsza od poprzednich :)
Zbior raczej krotkich historii z akcja na lokalnym terenie, czy li Wojslawicach. Humor moze nie najwyzszych lotow, ale na pewno odstresowujacy i z duza doza satyry.
Juz mi brat mowi, ze jesli kret w ogrodzie to na pewno od Bardakow przyszedl...

Za kazdym razem pisze, ze ta czesc jest lepsza od poprzednich :)
Zbior raczej krotkich historii z akcja na lokalnym terenie, czy li Wojslawicach. Humor moze nie najwyzszych lotow, ale na pewno odstresowujacy i z duza doza satyry.
Juz mi brat mowi, ze jesli kret w ogrodzie to na pewno od Bardakow przyszedl...

Chyba się zestarzałem, bo dziś opowiadania o Jakubie są dla mnie po prostu głupie. Kiedyś uwielbiałem, teraz mnie tylko irytują.

Chyba się zestarzałem, bo dziś opowiadania o Jakubie są dla mnie po prostu głupie. Kiedyś uwielbiałem, teraz mnie tylko irytują.

Bardzo dobra część 😀 Niektóre opowiadania za krótkie jak dla mnie, inne mają dziwne zakończenia, ale humor na poziomie Wędrowycza 😁 Odniesienia do Voldemorta najlepsze! Książka zrobiła to co miała, czyli ubawiła mnie. Sięgałam po nią w pewnych odstępach czasu, bo Jakuba i Semena wolę sobie dawkować 😉

Bardzo dobra część 😀 Niektóre opowiadania za krótkie jak dla mnie, inne mają dziwne zakończenia, ale humor na poziomie Wędrowycza 😁 Odniesienia do Voldemorta najlepsze! Książka zrobiła to co miała, czyli ubawiła mnie. Sięgałam po nią w pewnych odstępach czasu, bo Jakuba i Semena wolę sobie dawkować 😉

Chyba najlepszy zbiór opowieści o Jakubie Wędrowyczu w cyklu.
Opowiadania krótkie, ze swoistym poczuciem humoru, barwnym, swojskim i absurdalnym jednocześnie.

Chyba najlepszy zbiór opowieści o Jakubie Wędrowyczu w cyklu.
Opowiadania krótkie, ze swoistym poczuciem humoru, barwnym, swojskim i absurdalnym jednocześnie.

Pierwszy raz wysłuchałam przygód Jakuba , bawił
mnie zresztą jak zwykle fenomenalnie. Z utęsknieniem czekam na więcej.

Pierwszy raz wysłuchałam przygód Jakuba , bawił
mnie zresztą jak zwykle fenomenalnie. Z utęsknieniem czekam na więcej.