"Wpadając do kanału - czyli przygoda ponad czasem!"

Podróże w czasie to jedna z tych niewyczerpalnych kopalni pomysłów, o których można by jeszcze wiele napisać. Mało osób podjęło się próby stworzenia dzieła, gdyż wymaga to dużej znajomości historii i archaizmów, chyba, że mowa o podróżach w przyszłość. Bardzo się ucieszyłam, gdy okazało się, że w Polsce zostanie wydana książka niemieckiej autorki Evy Voller, "Magiczna Gondola". Już wcześniej miałam styczność z Trylogią Czasu - serią innej niemieckiej pisarki, Kerstin Gier, również o podróżach w czasie.

Anna wraz z rodzicami spędza dość nudne wakacje w Wenecji. Nic dziwnego, gdy twój ojciec jest archeologiem, a matka profesorem z fizyki na uniwersytecie. Cóż innego może cię czekać, niż słuchanie godzinami o prawach grawitacji i sposobach ich pokonywania (co, nawiasem mówiąc, może być strasznie nudne, pomijając fakt, że nic z tego nie rozumiesz), lub o najnowszych szczątkach wykopanych gdzieś w jakiś ruinach.

Pewnego dnia znajduje sklep z maskami, gdzie kupuje piękną maskę kota. Następnego dnia zauważa czerwoną gondolę, choć wszystkie łodzie powinny być czarne. Zainteresowana tym zjawiskiem, podczas wsiadania do niej, zostaje wepchnięta do kanału i... budzi się w XV-wiecznej Wenecji!

Muszę przyznać, że bardzo podoba mi się pomysł autorki. Początkowo obawiałam się zbyt wielkiego podobieństwa do Trylogii Czasu, jednak takowych elementów nie znalazłam. Można by porównać obie techniki przemieszczania się w czasoprzestrzeni, i uznać je za podobne, jednak wiele różnic można dostrzec zagłębiając się w szczegóły.

Byłam pod wrażeniem klimatu, jaki stworzyła autorka. Świetnie przedstawiła XV-wieczną Wenecję, oczami współczesnej siedemnastolatki. Zostałam pochłonięta wraz z główną bohaterką do cudownego świata, z którego nie miałam ochoty wracać do naszych czasów, w przeciwieństwie do Anny.

Anna, Sebastiano, Klaryssa, Dorotea, Jose, Alvise, Jacopo... mogłabym tak wymieniać w nieskończoność - wszyscy bohaterowie, nawet ci drugoplanowi, wydawali mi się niesamowicie realni, a ich kreacje niesamowite. Narracja pierwszoosobowa prowadzona z punktu widzenia głównej bohaterki, Anny, wprowadza nas w niesamowity świat intryg. Razem z nią zostajemy wciągnięci w tą niesamowitą przygodę i zagłębiamy tajemnice podróżników w czasie. Co do samej narracji nie mam zastrzeżeń - styl lekki, czasem żartobliwy - ogólnie milo się czyta.

Jedyne, co mi się nie podobało to wątek romantyczny, który wyrósł tak trochę z niczego. Nic, nic, nic, a potem nagle BUM! Anna się zakochała. Owszem, pojawiały się wcześniej jakieś zachwyty nad kolorem oczu pewnego bohatera, ale... nie było tego zbyt wiele. Jedna opcja jest taka, że autorka skupiła się na pozostałych wątkach, a ten romantyczny, to tak wciśnięty mimochodem, bo tak pasuje. Druga zaś mówi, że wśród całego tego zamieszania po prostu czytelnik nie zwraca uwagi na uczucia, bo coś się dzieje i chce wiedzieć, co będzie dalej.

Muszę przyznać, że bardzo podobała mi się ta książka. Naprawdę warto przeczytać, choćby dla przyjemnego spędzenia czasu. To jedna z lepszych książek dla nastolatek. Sprawiła, że przekonałam się w pełni do niemieckich autorów i miło spędziłam czas, odprężając się między zadaniami z fizyki, a wkuwaniem słówek z angielskiego.

7/10

"Wpadając do kanału - czyli przygoda ponad czasem!"

Podróże w czasie to jedna z tych niewyczerpalnych kopalni pomysłów, o których można by jeszcze wiele napisać. Mało osób podjęło się próby stworzenia dzieła, gdyż wymaga to dużej znajomości historii i archaizmów, chyba, że mowa o podróżach w przyszłość. Bardzo się ucieszyłam, gdy okazało się, że w Polsce zostanie wydana...