Magiczna gondola

Bardzo przyjemna młodzieżówka. Momentami wydawała mi się odrobinę zagmatwana i nie wszystko zostało wyjaśnione, ale mam nadzieję, że to się zmieni w kolejnych częściach, po które z chęcią sięgnę. Tajemnicza, romantyczna, lekko przewidywalna. Polecam jako lekką lekturę na długie zimowe wieczory.

Bardzo przyjemna młodzieżówka. Momentami wydawała mi się odrobinę zagmatwana i nie wszystko zostało wyjaśnione, ale mam nadzieję, że to się zmieni w kolejnych częściach, po które z chęcią sięgnę. Tajemnicza, romantyczna, lekko przewidywalna. Polecam jako lekką lekturę na długie zimowe wieczory.

Pokaż mimo to

No cóż książka w moim klimacie, wręcz ją pochłonęłam. Dobra akcja, oczywiście przystojny facet :) i miłość. Niektóre rozwiązania mnie zaskoczyły, dlatego nie będę ich odkrywać. Warto przeczytać jeśli ktoś lubi taki gatunek

No cóż książka w moim klimacie, wręcz ją pochłonęłam. Dobra akcja, oczywiście przystojny facet :) i miłość. Niektóre rozwiązania mnie zaskoczyły, dlatego nie będę ich odkrywać. Warto przeczytać jeśli ktoś lubi taki gatunek

Pokaż mimo to

Bardzo przyjemnie i szybko się czyta. Interesująca. Trochę bajka ale to w końcu młodzieżówka.

Bardzo przyjemnie i szybko się czyta. Interesująca. Trochę bajka ale to w końcu młodzieżówka.

Pokaż mimo to

W żadnym stopniu nie byłam nastawiona na tę książkę, nie cieszyłam się z okazji do jej przeczytania - po prostu lubię być przekorna i miałam ochotę na coś lekkiego do przeczytania. Ot, więc moja przekora chciała się przekonać, jak to naprawdę jest z tą książką - czy naprawdę jest tak słaba, jak o niej piszą, czy wręcz przeciwnie, dla mnie będzie czymś ciekawym i na swój sposób skradnie moje serce?
Nie ma co ukrywać, do tej drugiej opcji bardzo jej daleko.
Nie jest to zła książka, jeżeli ktoś ma ochotę na lekką, niezobowiązującą lekturę to można ją przeczytać, ale nie sądzę, by wniosła ona coś do mojego życia. Nazwałabym ją bardzo słabą wersją Trylogii Czasu, ale nie mogę jej odmówić tego, że czytało się ją dosyć szybko, bez większych problemów.
Dla młodych czytelników może być naprawdę przyjemną książką, niewymagającą, po prostu umilaczem czasu. Dla osób dojrzalszych... no cóż, powiem to tak - czytałam wiele lepszych książek.
Fabuła jest całkiem niezła i dość interesująca, bardzo ciekawy motyw przemieszczania się między czasami i epokami, możliwość poznania pewnych miejsc i wydarzeń, intrygujący zabieg zmieniania czasu.
Bohaterowie? No cóż, nie jest to wyższa półka postaci. Bardzo przeciętne, trochę pozbawione charakteru i tego czegoś, co sprawiłoby, że mogliby zapaść w mojej pamięci. Nikogo nie polubiłam, ale nikogo też nie znienawidziłam, byli zbyt neutralni, by w jakikolwiek sposób się do nich ustosunkować.
Natomiast wątek miłosny, coś, na co zawsze czekam z niecierpliwością, tutaj był... słaby. Właściwie nieco bezsensowny i nie miałam bladego pojęcia, skąd w ogóle się tak nagle wziął, bez żadnego wcześniejszego przygotowania czytelnika, sugestii. Po prostu się nagle pojawił i tyle, a było z niego naprawdę niewiele, najwyżej parę buziaków i tyle. Kolejna część tej książki, która mnie nieusatysfakcjonowała.
Jednak najgorszą częścią też książki jest chyba słownictwo, które momentami jest ohydne. Bardzo kolokwialne i powiedziałabym wręcz, że momentami wulgarne. Może wybaczyłabym to, gdyby główna bohaterka miała 13-14 lat, ale siedemnastoletnia dziewczyna posługująca się takim słownictwem, ba, tak UBOGIM słownictwem, była dla mnie wielką pomyłką. Jeszcze nie tak dawno sama miałam siedemnaście lat i ani ja, ani pewna część moich znajomych nie zniżyłaby się do takiego operowania słowami.
Po dłuższym zastanowieniu... nawet gdyby bohaterka miała te kilka lat mniej to nie, nie wybaczyłabym jej. Fu.
Czy książkę polecam czy odradzam - ciężko powiedzieć. Jeśli ktoś ma ochotę, proszę bardzo. Ta książka nie wniesie nic do waszego życia, ale nie jest też moim największym błędem życiowym. Była po prostu przeciętna, ale przyjemna w czytaniu. Resztę pozostawiam waszemu osądowi.

W żadnym stopniu nie byłam nastawiona na tę książkę, nie cieszyłam się z okazji do jej przeczytania - po prostu lubię być przekorna i miałam ochotę na coś lekkiego do przeczytania. Ot, więc moja przekora chciała się przekonać, jak to naprawdę jest z tą książką - czy naprawdę jest tak słaba, jak o niej piszą, czy wręcz przeciwnie, dla mnie będzie czymś ciekawym i na swój...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kilka lat temu miałam przyjemność zapoznać się z kilkoma książkami z serii poza czasem. Każda z nich była dla mnie niesamowita. Były to miedzy innymi trylogia Kerstin Gier oraz
,,Nieskończoność'' - Holly J. Rahlens czy ,,Królestwo łabędzi'' - Zoë Marriott

Teraz przyszedł czas na ,,Magiczną gondolę''. Czy była tak fenomenalna w moim odczuciu jak poprzedniczki?

Jak najbardziej tak, co mnie zdziwiło bo bałam się, że po tych paru latach już taka tematyka mnie nie zachwyci. Na szczęście spędziłam przy niej miło czas i na pewno bedzie zajmować u mnie wyjątkowe miejsce.

No dobrze, ale o czym jest?

Główną bohaterką jest 17-letnia Anna, która razem z rodzicami wybrała się na wakacje do Wenecji.
Podczas spaceru że swoim znajomym natrafiają na czerwoną gondolę, która budzi w nich pewne zainteresowanie. Dzieje się tak, ponieważ tam pływają tylko gondole w czarnym kolorze.

Nie mniej jednak ciekawą sytuację stanowi również zakup przez dziewczynę pewnej maski, która potem w miarę rozwoju akcji będzie mieć kluczowe znaczenie, jak i kobieta, która jej ją sprzedała.

Nie długo po tych zdarzeniach dziewczyna decydując się z rodzicami i ich znajomymi popłynąć gondolą podczas wsiadania do niej niefortunnie wpada do wody i przenosi się w czasie do XV wieku.

Warto również wspomnieć o tym że dziewczyna sporadycznie przed przełomem w jej życiu czy zagrażającej jej życiu sytuacji ma bardzo natarczywy świąd w okolicach głowy. I tak było przed tym incydentem.

W XV wiecznej Wenecji poznaje wiele ciekawych ludzi m.in. Sebastiana przystojnego młodzieńca, który będzie się starał pomóc jej odnaleźć się w obecnej sytuacji, jak i Klarysse - dziewczynę, która stara się wrócić do swojego wieku, a także niesamowitego gondoliera z przyszłości.

Powiem tak będzie się działo ;)

Nie brakuje tu zwrotów akcji, fantastycznie wykreowanych bohaterów czy ciekawych wątków.

Anna będzie starała się zrobić wszystko, aby wrócić do swojego świata i uratować bliskie jej osoby. Czy jej się to uda?
Jedyna opcją jest przeczytać tę pozycję, aby się tego dowiedzieć. A gwarantuję, że każdy się nią zachwyci, przynajmniej mam taką nadzieję.

Autorka niezwykle realistycznie przedstawiła tutaj obraz obecnej Wenecji i tej XV wiecznej.
Warunki jakie wtedy panowały i trudności z jakimi przyszło się ludziom zmierzyć. Choroby, trudności i bieda to tylko namiastka tego co możemy tam znaleźć.

Pokochałam te książkę za klimat, bohaterów oraz humor, którego tam nie brakuje.
A także za to, że od dłuższego czasu nie zerwałam podczas jej czytania ile stron przeczytałam.

Ciekawy pomysł na fabułę. Potencjał tej autorki został w pełni wykorzystany, a to się chwali, chociaż myślę że jeszcze nie raz nas zaskoczy ;)

Choć końcówka być może schematyczna mnie nawet wzruszyła i uświadomiła w tym, że chce więcej.

Kilka lat temu miałam przyjemność zapoznać się z kilkoma książkami z serii poza czasem. Każda z nich była dla mnie niesamowita. Były to miedzy innymi trylogia Kerstin Gier oraz
,,Nieskończoność'' - Holly J. Rahlens czy ,,Królestwo łabędzi'' - Zoë Marriott

Teraz przyszedł czas na ,,Magiczną gondolę''. Czy była tak fenomenalna w moim odczuciu jak poprzedniczki?

Jak...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Całkiem przyjemna opowiastka.
Główną bohaterkę można polubić przede wszystkim dzięki jej autoironicznemu poczuciu humoru i autentyczności.
Historia może nie porywa, ale po kontynuację sięgnę chętnie.
W końcu chodzi o podróże w czasie :)

Całkiem przyjemna opowiastka.
Główną bohaterkę można polubić przede wszystkim dzięki jej autoironicznemu poczuciu humoru i autentyczności.
Historia może nie porywa, ale po kontynuację sięgnę chętnie.
W końcu chodzi o podróże w czasie :)

Pokaż mimo to

Sięgnęłam po tę książkę bedąc na fali "Trylogii Czasu" Kerstin Gier. Jest wciągająca, czego dowodem jest fakt, że "wciągnęłam" ją w jeden długi wieczór. ale ma swoje mankamenty, ale o nich później. Książka ma ciekawie zarysowaną fabułę i postaci, jednak fakty przedstawione są zbyt bezpośrednio. Brakuje jakiejś tajemniczości, niespodziewanych zwrotów akcji. No i te ciągłe wzmianki o rozwolnieniu, eh.. Być może mankamenty są dla mnie mankamentami ponieważ nastolatką byłam jakieś 2 dekady temu :) i mimo że bardzo lubię literaturę młodzieżową, to czasami język jakim napisane są ksiażki kierowane do YA bardzo mnie irytuje. Podsumowując, wciągajaca książka, ale dla kogoś bardziej wrażliwego na język i konstrukcję, bedzie zbyt irytujaca żeby sięgnać po kolejną.

Sięgnęłam po tę książkę bedąc na fali "Trylogii Czasu" Kerstin Gier. Jest wciągająca, czego dowodem jest fakt, że "wciągnęłam" ją w jeden długi wieczór. ale ma swoje mankamenty, ale o nich później. Książka ma ciekawie zarysowaną fabułę i postaci, jednak fakty przedstawione są zbyt bezpośrednio. Brakuje jakiejś tajemniczości, niespodziewanych zwrotów akcji. No i te ciągłe...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"– Jedno musisz mi jeszcze wyjaśnić – powiedziałam do Sebastiana. – Gdy José przeniósł cię do teraźniejszości przez bramę czasu w Santo Stefano, czas biegł tam dalej, prawda? A przecież mówiłeś kiedyś, że używając czerwonej gondoli w czasie zmiany faz księżyca można wrócić jedynie do tego momentu, z którego się wyruszyło. – To prawda – potwierdził Sebastiano. – To znaczy, że gdy wróciłeś umierający do teraźniejszości, czas biegł tam dalej. A gdzie ja byłam? Przecież ja też musiałam tam być, bo zaraz wrócę do chwili, gdy stamtąd zniknęłam. To znaczy, że od dawna już tam będę, kiedy ty wrócisz chory kilka tygodni później, tak? – Podekscytowana ciągnęłam ten wątek dalej. – Mogę cię odwiedzić w szpitalu? Ale jak to ma być? Przecież przez ten cały czas byłam tutaj w przeszłości. A może jest nas dwie? A ty jesteś z powrotem zdrowy! Jak za kilka tygodni możesz być chory? – W głowie mi się kręciło od tych wszystkich sprzeczności. – Oho, właśnie odkryła złożony problem paradoksu – powiedział José. – Czy to ma coś wspólnego z fizyką albo matmą? – spytałam zatroskana. – Niestety tak – przyznał Sebastiano. – Wytłumacz mi to. – To bardzo skomplikowane. Jeśli w ogóle, będę ci mógł to wytłumaczyć dopiero później."

Jak widać mistrz jest tylko jeden...

Kolejna książka o podróżach w czasie. Kolejna, o której myślałam, że będzie choć trochę podobna do mojej ukochanej Trylogii czasu.
Cóż za rozczarowanie! Biedy czytelnik nastawia się na przygodę, epicką miłość i może trochę intrygi... A co dostaje?
Długie dywagacje odnośnie korzystania z wychodków oraz luksusów dwudziestego pierwszego wieku, które na skutek nieszczęśliwszych okoliczności zostały bohaterce odebrane.

I to właściwie mogłoby być na tyle.
Ale... ponieważ nie byłabym sobą gdybym na tym zakończyła oraz dlatego, że pragnę abyście zrozumieli powody mojej głęboko zakorzenionej frustracji, wytłumaczę.

Pierwszym rozczarowaniem był początek. I nie dlatego, że był zły. Wręcz przeciwnie. Wstęp zapowiadał całkiem niezłą przygodę, lepszą tym bardziej, że na początku poznajemy bohaterkę, która ma cięty język, poczucie humoru i bywa brutalnie szczera. Szanuję.
Jedyne co pozostało, to czekać na moment podróży w czasie.
Jednak kiedy wreszcie nadszedł owy wyczekiwany moment, stało się coś zupełnie niespodziewanego... Umówmy się. Chwila, w której bohaterka cofa się w czasie jest również momentem, w którym książka cofa się ze swoim poziomem fabularnym.
Ponieważ odkąd Anna trafia do piętnastowiecznej Wenecji, aż do samiutkiego końca nie działo się absolutnie NIC.
Nie było ani ułamka akcji jakiej się spodziewałam.

Nie można również pominąć faktu, że Eva Völler podobnie jak Alexandra Bracken totalnie zagubiła się się w czasie. Do czego na samym końcu nawet się przyznała, próbując wszystkie nieścisłości tłumaczyć czasowym paradoksem. Choć jak dla mnie nie musiała dobijać leżącego i rozczarowanego czytelnika, bo już wcześniej miernie funkcjonujące zasady świata przedstawionego jakie próbowała narzucić w swojej powieści były nie tylko śmieszne, ale i kompletnie irracjonalne.

No i oczywiście nie obyłoby się bez mojego ulubionego tematu. Mianowicie "miłości z powietrza". Jak?, pytam się, jak można tak schrzanić relację między dwojgiem ludzi sprowadzając ją do najprostszego możliwego schematu?
No tak. on jest super przystojny, ale zważając na fakt, że Anna rozmawiała z nim jakieś dwa razy i opiekowała się nim w chorobie, są dla siebie kompletnie obcy. Aż tu nagle "pstryk", między nimi nagle, z powietrza wybucha płomienna miłość.
I w ten oto magiczny sposób wątek miłosny zostaje odhaczony. Cyk. Idziemy spieprzyć kolejne rzeczy. Finał chociażby.
Zabijcie mnie.

Kończąc, magiczna gondola została spaprana po całości. I była najzwyczajniej w świecie nudna.
Nie polecam. No chyba, że ktoś lubuje się w opowieściach typu gdzie coś stało i jak wyglądało.

"– Jedno musisz mi jeszcze wyjaśnić – powiedziałam do Sebastiana. – Gdy José przeniósł cię do teraźniejszości przez bramę czasu w Santo Stefano, czas biegł tam dalej, prawda? A przecież mówiłeś kiedyś, że używając czerwonej gondoli w czasie zmiany faz księżyca można wrócić jedynie do tego momentu, z którego się wyruszyło. – To prawda – potwierdził Sebastiano. – To znaczy,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Niektóre osoby mówią że ta historia jest banalna.Ale według mnie nawet taka historia jak ta może nas czymś zaskoczyć.Czasami po prostu dobrze jest usiąść i poczytać taką przewidzianą opowieść.
Poznajemy Annę,siedemnastoletnią dziewczynę która podczas wycieczki w Wenecji wpada do wody i zostaje wciągnięta na czerwoną gondolę.Chociaż wiemy że wszystkie gondole powinny być czarne.Anna przenosi się w czasie i poznaje przystojnego młodzieńca Sebastiana.Dziewczyna ma do wykonania misję dzięki której będzie mogła z powrotem wrócić do rodziny.Między młodymi kiełkuje miłość.Wkrótce zaczynają się kłopoty ale Anna świetnie sobie z nimi radzi.Na końcu wszyscy wracają do terazniejszości i jak można przewidzieć,wszystko kończy się szczęśliwie.Polecam książkę osobom które lubię takie przewidziane wcześniej historie i które uwielbiają podróżować w czasie za pośrednictwem książek.

Niektóre osoby mówią że ta historia jest banalna.Ale według mnie nawet taka historia jak ta może nas czymś zaskoczyć.Czasami po prostu dobrze jest usiąść i poczytać taką przewidzianą opowieść.
Poznajemy Annę,siedemnastoletnią dziewczynę która podczas wycieczki w Wenecji wpada do wody i zostaje wciągnięta na czerwoną gondolę.Chociaż wiemy że wszystkie gondole powinny...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Trafiłam na nią szukając książek których akcja toczy się w Wenecji (swoją drogą dziwi mnie,że jest ich tak mało,klimat jest idealny zarówno do powieści grozy, kryminałów czy fantasy). Opis specjalnie mnie nie porwał, opinie również sugerowały,że to coś kompletnie nie dla mnie. Mimo wszystko dałam jej szansę i nie żałuję. Wręcz przeciwnie. Sama jestem tym zaskoczona, ponieważ nie lubiłam jak dotąd powieści których akcja jest tak daleko w czasie (historyczne stroje i obyczaje), tutaj to nie kuło. Prawdopodobnie to zasługa porównań z teraźniejszymi czasami. Nie wiedziałam czego spodziewać się po wątku miłosnym który w wielu opiniach sugerował mdławą historyjkę głupiutkiej dziewczyny, a wcale taki nie był dla mnie. Przyznaję,że była jedna czy 2 sytuacje które były troszkę przesadzone, ale to tyle.
Wciąż jestem pozytywnie zaskoczona tą książką, totalnie nie spodziewałam się,że mnie wciągnie. Z jej tematyką w powieściach miałam styczność jedynie w 'przeklętym dziecku' J.K.Rowling.
Tej książce nie można odmówić co niekiedy poczucia humoru nawiązujących bardzo do pop kultury i zaskakujących wydarzeń.
To co mnie dziwiło to ufność Anny do Klarissy kiedy było już jasne,że nie jest z nią szczera, w sumie nie wyjaśniono do końca co tak naprawdę się stało z poprzednim podróżnikiem czasu, powiedziano tylko okrojoną wersję Sebastiana. Nie wyjaśniono też roli męża Matyldy, dlaczego współpracował z Alviasem i kim był. Z racji tego,że to trylogia może ta kwestia zostanie wyjaśniona dalej. Choć z drugiej strony wcale nie byłabym zła gdyby ta książka nie była z żadnej serii.

Trafiłam na nią szukając książek których akcja toczy się w Wenecji (swoją drogą dziwi mnie,że jest ich tak mało,klimat jest idealny zarówno do powieści grozy, kryminałów czy fantasy). Opis specjalnie mnie nie porwał, opinie również sugerowały,że to coś kompletnie nie dla mnie. Mimo wszystko dałam jej szansę i nie żałuję. Wręcz przeciwnie. Sama jestem tym zaskoczona,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to