Introwertyzm chyba ostatnio staje się modny, ale niestety nadal wiele ludzi uważa go raczej za patologię. Dlatego takich książek jak ta nigdy za wiele. Autorka jest introwertyczną terapeutką i doradza w sprawie związków, wychowania dzieci, codziennego funkcjonowania wśród znajomych, w pracy, pisze o chemii mózgu, ewolucji itp.

Poradnik ma działać kojąco na tytułowych samotników w świecie zdominowanym przez bardziej licznych, ekspansywnych ekstrawertyków. Autorka przytacza sporo ciekawych badań, jest ich jednak niewiele w stosunku do typowo terapeutycznych anegdot, historyjek z życia i porad w stylu gotowych zdań czy poprawiających nastrój wizualizacji. Laney wylicza liczne zalety introwertyków, a następnie pociesza i uspokaja, że jesteśmy normalni tak zawzięcie, że czułam się jak ktoś, kogo można już tylko pocieszać. Osiągnęła efekt odwrotny do zamierzonego.

Ta część, która była typowym (znienawidzonym przeze mnie) poradnikiem w stylu: jak żyć (z introwertyzmem) męczyła. Zawierała szczegółowe porady jakby grupa docelowa była naprawdę upośledzona: jak wchodzić na imprezy, jak gadać o pogodzie, jak wyczuć czy już można przestać mówić o pogodzie, jakimi słowami skończyć gadkę o pogodzie i udać się na kolejny mentalny odpoczynek do toalety. No błagam.

Introwertyzm chyba ostatnio staje się modny, ale niestety nadal wiele ludzi uważa go raczej za patologię. Dlatego takich książek jak ta nigdy za wiele. Autorka jest introwertyczną terapeutką i doradza w sprawie związków, wychowania dzieci, codziennego funkcjonowania wśród znajomych, w pracy, pisze o chemii mózgu, ewolucji itp.

Poradnik ma działać kojąco na tytułowych...