A ja kolejny raz muszę wyjść przeciw większości głosów.

W recenzji, którą napisałam pod "Dumą i uprzedzeniem" były słowa o tym, że powieść wydała mi się poradnikiem młodej damy. Byłam więc miło zaskoczona widząc w sklepie (nie)poradnik Henderson i czując, że ktoś odebrał Austen podobnie do mnie.

Książkę czytało mi się przyjemnie, jak zbiór głównych myśli w dziełach Austen i przełożonych na dzisiejszą rzeczywistość. Absolutnie nie zgodzę się, że treść namawia do bycia kimś innym niż się jest i że autorka przedstawia obraz takiego "randkowania", które daje efekt w dzisiejszej ilości rozwodów! Jeśli ktoś ją tak zrozumiał, to niestety, całkiem na opak albo jest osobą, które nie lubią zbyt mocno analizować zachować w kwestii uczuć, by były po prostu odpowiednie w skali Austenowskiej. Autorka przedstawiła moim zdaniem logiczne zasady, o których w wielu domach się nie mówi i uznaje, że są w domyśle, a które w odpowiednim czasie mogłyby dać dziewczynom dużo wiary w siebie i zrozumienia, że miłość to coś, co tak naprawdę jest całym napędem w życiu, ale jednocześnie czekanie na nią pozwala w sobie rozwijać takie cechy jak cierpliwość, poznanie własnej wartości, równowagę gdy ktoś już zwraca na nie uwagę i im to okazuje oraz przeciwstawienie się opiniom, że wszyscy już kogoś mają więc i ty powinnaś.

Przede wszystkim jednak mówi o bardzo ważnej rzeczy w dzisiejszych czasach powierzchowności i wiary w "im bardziej skupiam się na sobie i nie przywiązuję się w żaden sposób do innych, tym silniejsza jestem", co w efekcie potem kończy się samotnością, którą zwalczamy częściowo skutecznie np. świadomością, że możemy popisać z 10 znajomymi naraz i każdy i tak będzie myślał głównie o swoich sprawach.

Mówi o sensie związków, powołując się na przykład Elizabeth i Darcy'ego o tym, jak ważne jest to, by nawzajem z partnerem rozwijać własne zalety i jak mawia moja pani od psychologii: "nie wychowywać, a kształtować pozytywne cechy" tak by nie odbierać związku jako niewoli, a jako partnerstwo i dzielenie się sobą i tym, co ma się najlepsze, a przy okazji wydobywanie najlepszego z drugiej osoby. To także moim zdaniem piękna i warta zapamiętania idea przy próbach oceny swojego szczęścia z drugą osobą (a przy okazji i jej szczęścia z nami!).

Jak dla mnie książka bardzo przyjemna. Nie czytałam nigdy takich poradnikowych pozycji, ale to fajna sprawa jeśli umie się nie przyjmować bezkrytycznie czyichś napisanych słów i zastanowić nad nimi odnośnie swoich relacji i siebie. Spodziewałam się kiczu, szczególnie po czerwonej okładce z jakimiś amorowymi motywami, ale czytało się sympatycznie:)

A ja kolejny raz muszę wyjść przeciw większości głosów.

W recenzji, którą napisałam pod "Dumą i uprzedzeniem" były słowa o tym, że powieść wydała mi się poradnikiem młodej damy. Byłam więc miło zaskoczona widząc w sklepie (nie)poradnik Henderson i czując, że ktoś odebrał Austen podobnie do mnie.

Książkę czytało mi się przyjemnie, jak zbiór głównych myśli w dziełach...