"Dziewczyna, która chciała zbyt wiele", to książka, którą "połknęłam" w dwa wieczory. Nie sądziłam, że aż tak mnie zaciekawi, myślałam, że zejdzie mi na nią kilka dni,a tymczasem zanim się obejrzałam, powiedziałam: - Och, już ostatnia strona! - I było to dla mnie ogromne rozczarowanie.
Jest to książka, z jaką się jeszcze nigdy nie spotkałam, intrygująca i ciekawa, nie można się od niej oderwać ani na chwilę. Historia Meg, niebieskowłosej buntowniczki to coś oryginalnego, coś, czemu warto poświęcić czas.
Wątek miłosny także wyróżnia się spośród innych - niby żadne z bohaterów nie jest sobą zainteresowane, lecz nagle się do siebie zbliżają. A jakie są konsekwencje tego...?
Ogólnie książka mi się bardzo podobała, była przezabawna i nie było momentu, którego bym nie przeżywała bez emocji. Jedyne co mi się nie podobało, to sama główna bohaterka czasem odrobinę mnie denerwowała tym, że jest taka niepoukładana, łagodnie mówiąc. Sądzę jednak, że autorce właśnie o to chodziło, aby udowodnić, że przeciwieństwa się przyciągają pod każdym względem.
Choć nie jestem zachwycona tą książką, bo rzadko która powieść realistyczna mnie oczaruje, to nie żałuję, że sięgnęłam po tę pozycję. Polecam.

"Dziewczyna, która chciała zbyt wiele", to książka, którą "połknęłam" w dwa wieczory. Nie sądziłam, że aż tak mnie zaciekawi, myślałam, że zejdzie mi na nią kilka dni,a tymczasem zanim się obejrzałam, powiedziałam: - Och, już ostatnia strona! - I było to dla mnie ogromne rozczarowanie.
Jest to książka, z jaką się jeszcze nigdy nie spotkałam, intrygująca i ciekawa, nie można...