Zawiodłem się na tej powieści. Po wspaniałych recenzjach innych czytelników, pewnie częściej czytelniczek, byłem przygotowany na zdecydowanie lepszą pozycję. Porównując ją do książek Kate Morton uważam, że autorka Wzgórza dzikich kwiatów ma jeszcze sporo pracy przed sobą, abym mógł ją przyrównywać do jednej z moich ulubionych pisarek.
Brakowało mi w tej książce opisów, dom był prostym domem a ogród bezbarwnym ogródkiem. Nie zasmakowałem w niej odkrywania głębokiej tajemnicy, bo właściwie od początku znałem jej rozwiązanie. I wreszcie nie udało mi się polubić bohaterek, zaś samo postępowanie Emmy mocno mnie irytowało. Pewnie był to celowy zabieg autorki, mający na celu przedstawienie babci i wnuczki na zasadzie ogromnego kontrastu.
Książka została napisana prostym językiem (czasami zbyt prostym), co pozwoliło na łatwość odbioru i wpłynęło na skrócenie czasu niezbędnego do przeczytania powieści.
Uznam tę książką za dobrą pozycję, bo nie odczułem podczas lektury nudy czy niechęci do dalszego czytania. Nie pochłonęła mnie jednak na tyle, abym rozpamiętywał się w niej jak to nieraz czyniłem po lekturze innych, porywających powieści.
Ocena: 4/6

Zawiodłem się na tej powieści. Po wspaniałych recenzjach innych czytelników, pewnie częściej czytelniczek, byłem przygotowany na zdecydowanie lepszą pozycję. Porównując ją do książek Kate Morton uważam, że autorka Wzgórza dzikich kwiatów ma jeszcze sporo pracy przed sobą, abym mógł ją przyrównywać do jednej z moich ulubionych pisarek.
Brakowało mi w tej książce opisów, dom...