Asimov w powieści "Koniec wieczności" daje wyraz nieskrępowanej wyobraźni naukowej oraz bardzo ograniczonej wyobraźni społecznej. Ten dysonans towarzyszył mi przez całą lekturę i niestety przeszkadzał mi w lepszym odbiorze powieści.

Daleka przyszłość. Ludzkość stworzyła Wieczność, konstrukt, za pomocą którego zmienia historię na przestrzeni wielu wieków - zarówno w przeszłości, jak i w przyszłości. Czasami niewielka zmiana powoduje, że ktoś nie napisze ważnej książki, nie wynajdzie ważnego wynalazku, dokona innych wyborów w swoim życiu, które drastycznie zmienią historię. Następstwo przyczyny i skutku staje na głowie, gdy w grę wchodzą zabawy z czasem...

A jednak wiele stuleci od teraz społeczeństwo jest jakby emocjonalnie i obyczajowo zacofane. W Wieczności pracują sami mężczyźni, kobiety ewentualnie wykonują prace sprzątające. Mieszkanie z kobietą jest uważane ze skandal, a na małżeństwo trzeba mieć zgodę władz. Jakim sposobem Asimov, tak błyskotliwy w kwestiach fizyki i nauki, stworzył tak zacofaną obyczajowość w świecie przyszłości? Tego chyba się nigdy nie dowiem.

Książkę ratuje naprawdę ciekawe zakończenie - obrót wypadków, którego zupełnie się nie spodziewałam. Za ten świetny finisz daję jedną gwiazdkę więcej, gdyby nie to, byłoby przeciętne 5 gwiazdek. Tymczasem daję oceną 6 - książka dobra. Warto przeczytać choćby dla samej tematyki, bowiem podróże w czasie i ich następstwa to jest coś, co tygryski lubią najbardziej :)

Asimov w powieści "Koniec wieczności" daje wyraz nieskrępowanej wyobraźni naukowej oraz bardzo ograniczonej wyobraźni społecznej. Ten dysonans towarzyszył mi przez całą lekturę i niestety przeszkadzał mi w lepszym odbiorze powieści.

Daleka przyszłość. Ludzkość stworzyła Wieczność, konstrukt, za pomocą którego zmienia historię na przestrzeni wielu wieków - zarówno w...