Wiecie, co najbardziej uwielbiam w czytaniu dzieciom książek? To zaskoczenie, gdzie widać po dziecku że otwiera mu się umysł, poszerza perspektywa, na waszych oczach zaczyna rozumieć to, czego wcześniej nie kumało, lub na co nie zwracało dotychczas uwagi. W tych chwilach widzę, że WARTO!

Ta książka, była dokładnie takim doświadczeniem. Moja mała córka oglądając ze mną książeczkę robiła tylko coraz większe oczy, i chyba odczuwała coś na kształt "należenia do czegoś wielkiego".

Historia w książce jest prosta (ale nie banalna!). Przyglądamy się drzewom. Temu jak rosną, wydają odgłosy (np. liście w czasie deszczu) i są potrzebne zwierzętom. Drzewo się zmienia, gdy zmieniają się pory roku, zmienia się na przestrzeni dziesięcioleci. Ma środek i każde wygląda inaczej...

Jeśli masz wyobraźnię, to spędzisz nad tą książką co najmniej pół godziny. Bo zwykłe drzewo można "zbadać" na setki sposobów. Tę książkę możemy "pokazać" dziecku i nic z tego nie wyniknie, ale jeśli przysiądziesz, przeczytasz i dopowiesz coś jeszcze, to zaserwujesz dziecku jedną z najważniejszych życiowych lekcji. Nie wiem dlaczego, ale czytając ten tytuł musisz zadbać o odpowiednią atmosferę przy lekturze, mam wrażenie że wtedy sens książki wybrzmi lepiej. Można po lekturze zrobić jakąś fajną, nowoczesną pracę plastyczną, bo historia jest naprawdę interesująca i można wykrzesać później z dziecka "trochę" więcej.

Dałabym wyższą ocenę za większy format - jako książka dla 3-latka powinna być po prostu większa. Zwłaszcza, że przeczytana raz będzie potem brana do "analizy" częściej. Mam obawę, że za jakiś czas ten tytuł straci na wyglądzie na półce.

Wiecie, co najbardziej uwielbiam w czytaniu dzieciom książek? To zaskoczenie, gdzie widać po dziecku że otwiera mu się umysł, poszerza perspektywa, na waszych oczach zaczyna rozumieć to, czego wcześniej nie kumało, lub na co nie zwracało dotychczas uwagi. W tych chwilach widzę, że WARTO!

Ta książka, była dokładnie takim doświadczeniem. Moja mała córka oglądając ze mną...