Zbigniew Lengren

Czy powrót do książki poznanej ponad 35 lat temu to dobry pomysł? Zasłuchiwałam się w kolejnych odcinkach wieczornej audycji Radio dzieciom. Sięgnęłam później po książkę z bibliotecznej półki. I znów się zachwyciłam. A że postanowiałm, że w domowej biblioteczce staną książki, które są dla mnie w jakiś sposób ważne, więc i piękne wydanie (twarda okładka, miły w dotyku papier, szycie, ilustracje Zbigniewa Lengrena) trafiło do kolekcji. I z ciekawością przeczytałam o przygodach Dory i Flory. Ta książka, napisana przed 78 laty, mogłaby mieć obecnie wielu przeciwników: na stronach wycztami, że lanie to sprawiedliwa kara, lanie to skuteczna prewencja. Ale znajdziemy w niej jakże aktualne elementy: - więcej można się nauczyć obserwując przyrodę, poznając zwierzęta niż słuchając guwernantki - panny Rozumek; - dziewczynki, które wbrew woli rodziców dochodzą do wniosku, że "A ja lubię sama myśleć za siebie i samej siebie słuchać"; - są przyjaciele, którzy stwierdzają "Cieszę się, że nie jestem istotą ludzką - wtrąciłą Puma. - Bo jak można być szczęśliwie, gdy ma się głowę nabitą różnymi przekonaniami"; - jest i wiedźma, której słowa miło wziąć ze sobą w podróż na cały nowy 2022: "Nad twymi oczami, pod twymi włosami (Pamiętaj: nie wróci, co minie) Jest taki zakątek, gdzie mieszka rozsądek, A w głowie masz mózg, a nie dynię!"