Z racji zawodu od czasu o czasu sięgam po książki napisane dla dzieci. Tym razem w moje ręce wpadł jeden z tomów serii Ciocia Jadzia wydawnictwa Media Rodzina.

Ciocia Jadzia to narratorka w serii książeczek dla dzieci, która tym razem opowiada bratanicy o swoim dzieciństwie. Przypadło ono na czasy tajemniczego PRL-u. Mała dopytuje zachłannie o różne szczegóły, bo zupełnie nie potrafi sobie wyobrazić sklepów, w których nic nie było, ani tego, jak można się cieszyć z jednej pomarańczy, będącej prezentem świątecznym. Dialogi obu pań iskrzą humorem, więc z pewnością uśmiechniecie się nie jeden raz.

Rozmowy z ciocią wprowadzają dziewczynkę w zupełnie nieznany jej i momentami wręcz egzotyczny świat stanu wojennego, prywatek, autobusów ogórków czy suszarek u fryzjera, które bardziej przypominały rakietę. Wszystko jest dla niej dziwne i ciekawe, a ciocia chętnie tłumaczy i odpowiada na wszystkie pytania prostym, zrozumiałym dla bratanicy językiem.

Jest to pierwsza książeczka z tej serii, którą miałam okazję przeczytać i muszę przyznać, że chętnie poznałabym resztę. Taki zestaw książek na różne tematy może być świetnym początkiem do interesujących rozmów z dziećmi. Szkoła, Transylwania, wieś czy Rio, ciocia Jadzia zawsze stanie na wysokości zadania!

Z opisu w sieci wiem, że seria nadaje się dla starszych przedszkolaków, ale myślę, że i uczniowie klas I - III świetnie bawiliby się podczas lektury. Mnie również bardzo się podobała, a trzecią klasę skończyłam jakiś czas temu ;-)

Z racji zawodu od czasu o czasu sięgam po książki napisane dla dzieci. Tym razem w moje ręce wpadł jeden z tomów serii Ciocia Jadzia wydawnictwa Media Rodzina.

Ciocia Jadzia to narratorka w serii książeczek dla dzieci, która tym razem opowiada bratanicy o swoim dzieciństwie. Przypadło ono na czasy tajemniczego PRL-u. Mała dopytuje zachłannie o różne szczegóły, bo zupełnie...

Zobaczyłam tę książkę na wystawie księgarni mieszczącej się w budynku dawnego BWA (w książce ten skrót jest wyjaśniony) i poczułam, że mimo dosyć podeszłego wieku po prostu muszę ją mieć!
Po chwili tego samego uczucia doświadczyła moja bardzo już dorosła córka. Cudowna książka, mądra, zabawna i dla dorosłych wzruszająca, bo to przecież nasza młodość i dzieciństwo.
Dla siedmioletniej Nadii jeszcze trochę za wcześnie na lekturę tej części cyklu, ale za rok, może dwa z radością wrócimy do Cioci Jadzi w PRL-u.

Zobaczyłam tę książkę na wystawie księgarni mieszczącej się w budynku dawnego BWA (w książce ten skrót jest wyjaśniony) i poczułam, że mimo dosyć podeszłego wieku po prostu muszę ją mieć!
Po chwili tego samego uczucia doświadczyła moja bardzo już dorosła córka. Cudowna książka, mądra, zabawna i dla dorosłych wzruszająca, bo to przecież nasza młodość i dzieciństwo.
Dla...

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Ładne ilustracje. Szybko się czyta. Polecam

Szybko, krótko i na temat. A w dodatku przystępnym językiem.

Dzieci nie koniecznie lubią historię, z drugiej strony są ciekawe jak to było jak babcia czy ciocia były młode. Tutaj mamy przedstawione czasy PRL w sposób bardzo skompresowany i napisany zrozumiałym dla najmłodszych językiem.

Bawiłem się dobrze i cieszę się, że tytułowa Ciocia podzieliła się z czytelnikami czasami swojej młodości. Historyjkami o tym, że nie było telewizji, telefonów, ale był czas i wspólne spędzanie czasu z rówieśnikami.

Polecam młodszym czytelnikom, aby zapoznali się jakie to były dziwne, szare, a jednak mające coś w sobie czasy.

Szybko, krótko i na temat. A w dodatku przystępnym językiem.

Dzieci nie koniecznie lubią historię, z drugiej strony są ciekawe jak to było jak babcia czy ciocia były młode. Tutaj mamy przedstawione czasy PRL w sposób bardzo skompresowany i napisany zrozumiałym dla najmłodszych językiem.

Bawiłem się dobrze i cieszę się, że tytułowa Ciocia podzieliła się z czytelnikami...

Świetna książeczka dla dzieci, która w ciekawy i zabawny sposób opowiada o dawnych już czasach PRL-u. Tytułowa ciocia Jadzia dzieli się z czytelnikami historiami ze swojej młodości, a my możemy poczuć się tak, jakbyśmy byli uczestnikami omawianych zdarzeń. Ucząc bawi, bawiąc uczy!

Świetna książeczka dla dzieci, która w ciekawy i zabawny sposób opowiada o dawnych już czasach PRL-u. Tytułowa ciocia Jadzia dzieli się z czytelnikami historiami ze swojej młodości, a my możemy poczuć się tak, jakbyśmy byli uczestnikami omawianych zdarzeń. Ucząc bawi, bawiąc uczy!

Pamiętacie słodko-gorzkie czasy PRL-u?
Historie z tamtych lat brzmią niczym totalnie abstrakcyjna fantastyka. Jak można było żyć bez telefonów komórkowych i internetu? Z czarnobiałym telewizorem bez Netflixa z dwoma programami, kilkoma reklamami i jedną bajką? Jedząc chleb z cukrem i popijając go wodą z saturatora?

Ciocia Jadzia, sympatyczna bohaterka literatury dziecięcej, zabierze was w sentymentalną podróż do czasów, gdy po ulicach jeździły żółte Fiaty 125 p z napisem TAXI, sklepy świeciły pustkami, a ogromne kolejki stały po papier toaletowy i cukier. Gdzie dzieci, z przewieszonymi przez szyję kluczami, od rana do wieczora grały w gumę i bawiły się na trzepaku, a pomarańcze były synonimem luksusu oraz najlepszym świątecznym prezentem.

Tytułowa Ciocia Jadzia jest duża niczym deszczowa chmura i chociaż nieco młodsza od Mieszka I to jej młodość trwa nieprzerwanie od zamierzchłych czasów PRL-u.
Dorobiła się opinii nieco szalonej i ekscentrycznej, równocześnie otwartej i totalnie wyluzowanej. Jej historię poznajemy przez pryzmat dziecięcych pytań z odrobiną pokrętnej logiki i lekkim przymrużeniem oka.

Co się robiło w PRL-u skoro nic nie było dostępne?
Można było chodzić na prywatki w sukience szytej z pieluszek farbowanych metodą tie dye w wyważe z cebuli i octu, brać udział w pochodach 1-majowych, jeździć ogórkiem na grzyby, oglądać Kronikę Filmową i zamieniać butelki na jedzenie. Brzmi jak dobra komedia prawda?

To z pewnością nie były łatwe czasy.
Na przestrzeni lat życie zmieniło się diametralnie. Technologia zdecydowanie poszła do przodu ułatwiając nam życie, ale ucierpiały na tym relacje międzyludzkie.
Życie toczyło się nieco wolniej, nikogo nie dziwiło gdy sąsiadka późnym wieczorem wpadła pożyczyć szklankę mąki, a dzieci umorusane błotem od rana do wieczora biegały po podwórku zamiast pędzić na kolejne zajęcia dodatkowe.
Czasami warto zwolnić. Zastanowić się czy potrzebny nam kolejny elektroniczny gadżet lub następna droga zabawka. A może nasze dziecko ucieszy się tak samo z podarowanej pomarańczy, której smak będzie przypominać mu wspólne chwile spędzone z rodzicami.

Pamiętacie słodko-gorzkie czasy PRL-u?
Historie z tamtych lat brzmią niczym totalnie abstrakcyjna fantastyka. Jak można było żyć bez telefonów komórkowych i internetu? Z czarnobiałym telewizorem bez Netflixa z dwoma programami, kilkoma reklamami i jedną bajką? Jedząc chleb z cukrem i popijając go wodą z saturatora?

Ciocia Jadzia, sympatyczna bohaterka literatury...

IG: co_my_dzis

Lubicie książki, w której dzieci nie tylko korzystają rozrywkowo, ale również się ucza?

Dla mnie nie ma lepszego sposobu na poznanie historii, niż nauka przez zabawę, w tym wypadku czytanie ciekawej książki.
Jeśli przeżyliście czasy PRL-u i chcecie, aby Wasze dzieci poznały realia tych czasów, albo sami chcecie się przekonać jak wyglądało życie w tamtych czasach, zajrzyjcie do książki:
Ciocia Jadzia w PRL-u- tekst i ilustracje Eliza Piotrowska, wydawnictwo @mediarodzina.wydawnictwo

Ten egzemplarz to bardzo ciekawa pozycja, zarówno estetycznie jaki i edukacyjnie. Sama książka oprawiona w twardą okładkę, zilustrowana przez samą autorkę.
Razem z ciocią Jadzią możecie przenieść się kilkadziesiąt lat wstecz i dzięki jej wspomnieniom poznać ciekawe historie tamtych lat.
Książka posiada wiele dialogów, które dzięki pytaniom dociekliwej dziewczynki wyjaśniają wiele PRL-owskich definicji. Dialogi nadają także, lekkości czytania wszystkich opowieści. Dzięki tu książkę czyta się również dość szybko i przyjemnie. Cała książka nie nudzi, wciąga czytelnika, skupia uwagę czytelnika na tym co zaraz się wydarzy i przede wszystkim uczy historii.

Każdy rozdział napisany jest w sposób zabawny. Nawet na pozór poważne wydarzenia ciocia Jadzia opowiada z przymrużeniem oka i wyciąga z nich te najciekawsze o najzabawniejsze momenty, jak zarażenie milicjantów ospą.
Czytelnicy dowiedzą się również co wspólnego miał ogonek ze sklepem, jak to jeden mężczyzna może być dziadkiemwszystkich osiedlowych dzieci, co dawały ludziom pocztówki, że ogórkiem można jeździć i dlaczego największym marzeniem było dostać pod choinkę pomarańczę.

Piękna książka, pokazująca, że nawet mając mało można być dużo szczęśliwszym człowiekiem.

Ciekawi takiej książki?

IG: co_my_dzis

Lubicie książki, w której dzieci nie tylko korzystają rozrywkowo, ale również się ucza?

Dla mnie nie ma lepszego sposobu na poznanie historii, niż nauka przez zabawę, w tym wypadku czytanie ciekawej książki.
Jeśli przeżyliście czasy PRL-u i chcecie, aby Wasze dzieci poznały realia tych czasów, albo sami chcecie się przekonać jak wyglądało życie w tamtych...

Tytułowa ciocia Jadzia "jest taka duża, że nie wiadomo gdzie się zaczyna, a gdzie kończy. Trochę jak deszczowa chmura. Tylko, że deszczowej chmury można się przestraszyć, a cioci Jadzi nie, bo zawsze jest zadowolona i uśmiechnięta". Tym uroczym wstępem wkraczamy w świat cioci Jadzi i jej bratanicy, które rozmawiają o czasach słusznie minionych. Dziewczynka zadaje z rozbrajającą szczerością zadaje pytania, na które odpowiada i z humorem tłumaczy znaczenie ciocia. Bohaterki dyskutują co oznacza skrót PRL, (a przy okazji wiecie, że WC znaczy Wytwórnia Czekoladek :D ),ciocia opowiada jak kiedyś było na podwórkach, czym był rubin, z czego szyło się najpiękniejsze sukienki, jak wyglądały pochody 1 Maja, jak można ogórkiem pojechać na grzyby, i wiele innych ciekawych sytuacji z lat 1952-1989. Wszystko podane z humorem, dystansem i dobrymi wspomnieniami.

Czytając książkę bawiłam się wyśmienicie, choć większość tematów znam z opowieści rodziców. Książka daje doskonały zaczątek do rozmów z dziećmi o dawnych czasach, kiedy narzekają na dzisiejsze obowiązki. Ciocia Jadzia jak zwykle najlepsza na świecie :) rewelacja!

Tytułowa ciocia Jadzia "jest taka duża, że nie wiadomo gdzie się zaczyna, a gdzie kończy. Trochę jak deszczowa chmura. Tylko, że deszczowej chmury można się przestraszyć, a cioci Jadzi nie, bo zawsze jest zadowolona i uśmiechnięta". Tym uroczym wstępem wkraczamy w świat cioci Jadzi i jej bratanicy, które rozmawiają o czasach słusznie minionych. Dziewczynka zadaje z...