Wartki, żywo opowiedziany komiks o miłości na styku kultur, pomiędzy mieszczańskim zachowawczym dobrobytem a afrykańską ekspresją i spontanicznością. W tle trauma politycznej opresji. Dobrze wyważona objętość: na tyle długa że mogłem się wczuć w bohaterów, bez niepotrzebnych wątków i dłużyzn.

Świetnie oddane charaktery i emocje głównych postaci (w kresce i dialogach). Wzruszający, sprawnie skonstruowany scenariusz. Ładne sceny erotyczne. Widać, że autorka jest sprawną obserwatorką życia. Jeżeli lubicie obyczajówki – warto przeczytać.

Wartki, żywo opowiedziany komiks o miłości na styku kultur, pomiędzy mieszczańskim zachowawczym dobrobytem a afrykańską ekspresją i spontanicznością. W tle trauma politycznej opresji. Dobrze wyważona objętość: na tyle długa że mogłem się wczuć w bohaterów, bez niepotrzebnych wątków i dłużyzn.

Świetnie oddane charaktery i emocje głównych postaci (w kresce i dialogach)....

Statyczne i proste kadry, kreska ma swój urok i nawet pasuje do całości. Spokojnie opowiedziana historia, pokazana z dwóch perspektyw, córki i ojca. Jest to o tyle zabawne, że ukazuje w prosty sposób jak wiele stron może mieć ciąg tych samych wydarzeń. Wszystko w oczach ojca wygląda trochę inaczej, niż z perspektywy jego córki. Z jednej strony smutna opowieść, z drugiej można powiedzieć, że kończy się hepi endem. Żeby obyło się bez zdradzania szczegółów, warto przeczytać żeby poznać trochę smutek życia osoby wygnanej ze swojego rodzinnego kraju, oraz jej połówki zmagającej się z demonami ścigającymi drugą połówkę.

Statyczne i proste kadry, kreska ma swój urok i nawet pasuje do całości. Spokojnie opowiedziana historia, pokazana z dwóch perspektyw, córki i ojca. Jest to o tyle zabawne, że ukazuje w prosty sposób jak wiele stron może mieć ciąg tych samych wydarzeń. Wszystko w oczach ojca wygląda trochę inaczej, niż z perspektywy jego córki. Z jednej strony smutna opowieść, z drugiej...

Historia spotkania Belgijki i chłopaka z Togo. Ona jest studentką, on ubiega się o azyl. Poznają się w ośrodku „Le Petit Chateau”, gdzie Sophie pracuje jako wolontariuszka. W pierwszej części komiksu historię dwojga młodych ludzi opowiada ojciec głównej bohaterki, w drugiej ona sama streszcza ją najpierw swojej córeczce, a następnie przyjaciółce. Co można powiedzieć o tej książce? Ciekawa, lecz nie pasjonująca. Możemy spojrzeć na sprawę imigrantów w Belgii oczami przedstawicieli dwóch pokoleń, zderzyć się z uprzedzeniami, by następnie towarzyszyć tacie Sophie w jego staraniach o polepszenie bytu Abou. Widzimy dziewczynę, która początkowo jest zachwycona nową znajomością, by w miarę poznawania historii Togijczyka, zrozumieć, że jego złe wspomnienia przywiezione z kraju ją przerastają. Obserwujemy również imigrantów, którzy oczekują na to, by odpowiednie władze w Belgii podjęły decyzję o przyznaniu im azylu lub odrzuceniu ich podania. Podczas tego czekania nic nie robią, nudzą się i mają świadomość tego, że ich wiedza ucieka im między palcami, budzi to zniechęcenie, ale również rozgoryczenie. Skomplikowane procedury są frustrujące i nie zawsze skuteczne. Naprawdę intrygująca socjologicznie opowieść, a dodatkowo narysowana bardzo przyjemną, czytelną kreską.

Historia spotkania Belgijki i chłopaka z Togo. Ona jest studentką, on ubiega się o azyl. Poznają się w ośrodku „Le Petit Chateau”, gdzie Sophie pracuje jako wolontariuszka. W pierwszej części komiksu historię dwojga młodych ludzi opowiada ojciec głównej bohaterki, w drugiej ona sama streszcza ją najpierw swojej córeczce, a następnie przyjaciółce. Co można powiedzieć o tej...

Naiwne, trudno oprzeć się myśli że pisane przez nastolatkę albo niezbyt rozgarniętą osobę.

Naiwne, trudno oprzeć się myśli że pisane przez nastolatkę albo niezbyt rozgarniętą osobę.