Amerykańskiej pisarce udało się uchwycić klimat francuskich kafejek, a jej bohaterowie rozmawiają ze sobą szczerze, choć półsłówkami.
Jeden dzień w Paryżu. Sześć historii, które odsłaniają zagubienie, samotność, pragnienie miłości i czułości. Krótkie dialogi. Momentami rozpaczliwe. Flirt i ucieczka przed codziennością. Potrzeba towarzystwa i zaspokajanie popędów. Zachłanność na Paryż, któremu nie wypada się opierać.

Historie jakby niedopowiedziane, ale to ogromny atut tej powieści, która zauroczyła mnie klimatem i mądrym dialogiem.

Amerykańskiej pisarce udało się uchwycić klimat francuskich kafejek, a jej bohaterowie rozmawiają ze sobą szczerze, choć półsłówkami.
Jeden dzień w Paryżu. Sześć historii, które odsłaniają zagubienie, samotność, pragnienie miłości i czułości. Krótkie dialogi. Momentami rozpaczliwe. Flirt i ucieczka przed codziennością. Potrzeba towarzystwa i zaspokajanie popędów....

Dobra, wciągająca książka

Dobra, wciągająca książka

Trzy razy próbowałam przeczytać książkę. Za każdym razem po przeczytaniu fragmentu, książka mnie nie zainteresowała. Jednak przyszedł taki czas, kiedy wzięłam do ręki książkę i wiedziałam, że nie oderwę się od niej póki nie przeczytam.
Nie wiem czym było spowodowane,że dopiero za czwartym razem przeczytałam.
Polecam książkę :)

Trzy razy próbowałam przeczytać książkę. Za każdym razem po przeczytaniu fragmentu, książka mnie nie zainteresowała. Jednak przyszedł taki czas, kiedy wzięłam do ręki książkę i wiedziałam, że nie oderwę się od niej póki nie przeczytam.
Nie wiem czym było spowodowane,że dopiero za czwartym razem przeczytałam.
Polecam książkę :)

Zwiodło mnie logo - polegałam na swoim starym przeświadczeniu, że renomowane wydawnictwa (do których wciąż zaliczam WL) nie podejmą się drukowania byle czego, jednak nastały takie czasy, że by przetrwać, każdy musi mieć w swoim repertuarze zarówno kryminały, jak i powieści dla kobiet (często też poradniki). Trudno, taka rzeczywistość.
Pierwszym skojarzeniem jakie wywołuje u mnie ta książka jest smutek: pełno tu niedowartościowanych, zagubionych, nieszczęśliwych bohaterów, którzy za kimś tęsknią, kogoś pragną, jednak nie mają szans na spełnienie swoich oczekiwań. Schemat jest prosty: trójka paryskich znajomych Nico, Philippe i Chantal to lektorzy francuskiego. Wiąże ich skomplikowana relacja: ktoś kogoś kocha, ktoś zdradza, ktoś ma nadzieje.
Akcja powieści obejmuje jeden dzień w którym każdy z nich spotyka się ze swoim uczniem, dzięki czemu poznajemy też tzw. trupy w szafie rzeczonych uczniów. Nico wybiera się na konwersację z Josie, młodą Amerykanką, dla której podróż do Paryża jest swoistym odbyciem żałoby. Philippe również spotyka Amerykankę, Riley, dawniej aktywną businesswoman, dziś przybitą matkę dwójki dzieci oraz zaniedbywana żonę skrajnego pracoholika. Z kolei Chantal odbywa pożegnalną lekcję z Jeremy'm, mężczyzną w średnim wieku, który sam nie wie czego chce.
Każdego gryzie co innego, każdy z szóstki bohaterów dzięki tym spotkaniom uzyskał nowy pomysł na życie i odpowiedź na gryzącego go problemy i bolączki. Stek bzdur i tyle.
Najgorsze w tym wszystkim było chyba posłanie wszystkich bohaterów w pobliże kręcenia mocno roznegliżowanych scen fabularnego filmu, gdzie np. do Chantal, patrzącej na gołego jak święty turecki aktora, dociera co chce zrobić ze swoim życiem. Banał i kicz. Dodatkowo w słabym stylu.
Jedyne co daje się przetrawić jest Paryż ze swoimi kawiarniami, rozlewającym się espresso i przelewającym się winem. Nic poza tym.
Rozpaczliwa proza, bardzo miernej pisarki. Szkoda czasu. Najlepiej jak najszybciej zapomnieć o tej książce, co w tym momencie właśnie robię.

buchbuchbicher.blogspot.com

Zwiodło mnie logo - polegałam na swoim starym przeświadczeniu, że renomowane wydawnictwa (do których wciąż zaliczam WL) nie podejmą się drukowania byle czego, jednak nastały takie czasy, że by przetrwać, każdy musi mieć w swoim repertuarze zarówno kryminały, jak i powieści dla kobiet (często też poradniki). Trudno, taka rzeczywistość.
Pierwszym skojarzeniem jakie wywołuje u...

Lektura na weekend. 270 stron do przerzucenia w niecały dzień. Bo to o dniu w Paryżu, a bohaterowie są na zakręcie. Jedni z zakrętu wyjdą, drudzy nie, a i tak autorka sugeruje, że czarowny Paryż i cudny język francuski oraz ten wyjątkowy dzień na zawsze odciśnie na bohaterach swoje piętno. Plus za braki happy-endów. Minus ogromny za kolejną amerykańską papkę-pean na cześć brudnego, hałaśliwego i śmierdzącego miasta Paryża. Połowa z opisanych tu spacerów absolutnie nie mogłaby się zdarzyć. Nie ma czegoś takiego, jak wejście na wieżę Eiffla bez rezerwacji lub stania w godzinnej (lub więcej) kolejce. Nie można wejść i tak sobie kupić na cokolwiek w Paryżu biletów. A hordy wrzeszczących hiszpańskich nastolatków skutecznie wdzierają się w każdą możliwą lokalizację. Ot więc Amerykanka znalazła dla swego pomysłu dobrze sprzedajne tło.

Lektura na weekend. 270 stron do przerzucenia w niecały dzień. Bo to o dniu w Paryżu, a bohaterowie są na zakręcie. Jedni z zakrętu wyjdą, drudzy nie, a i tak autorka sugeruje, że czarowny Paryż i cudny język francuski oraz ten wyjątkowy dzień na zawsze odciśnie na bohaterach swoje piętno. Plus za braki happy-endów. Minus ogromny za kolejną amerykańską papkę-pean na cześć...

Książka pokazywać ma klimat Paryża: wino, miłość, ładne kamienice, kawiarnie - jednak wszystkie postacie są puste, powierzchowne i lekkomyślne, akcja kręci się dookoła seksu i zdrady, książka zawiera same stereotypowe myśli i zachowania - a bardzo przeciwna jestem tego typu stereotypom. Lekko się czyta, jednak powoduje nieustannie powracające ciarki zażenowania.

Książka pokazywać ma klimat Paryża: wino, miłość, ładne kamienice, kawiarnie - jednak wszystkie postacie są puste, powierzchowne i lekkomyślne, akcja kręci się dookoła seksu i zdrady, książka zawiera same stereotypowe myśli i zachowania - a bardzo przeciwna jestem tego typu stereotypom. Lekko się czyta, jednak powoduje nieustannie powracające ciarki zażenowania.

Marketingowcy wykonali swoje zadanie na 5+, tytuł, piękna okładka i w zasadzie nic poza tym. Akcja banalna, nierzeczywista, po prostu czytasz i wiesz, ze to nie mogło zdarzyć się naprawdę. Jest wiele bardziej niemożliwych historii, ale jak się je czyta to się w nie wierzy i o to w tym chodzi, aby zwieść czytelnika, ale w taki sposób, że będzie z tego zadowolony. Było kilka trafnych spostrzeżeń czy zdań, ale też kilka bardzo kiepskich. Np. "Philippe wsuwa dłoń w jej majtki, a ona skomle. Riley gryzie go w szyję, a on stęka." Reszta przeciętna. Spodziewałam się innej historii, jakiegoś zaskoczenia, ciekawszych bohaterów, niestety nie znalazłam tego w Lekcjach francuskiego ;)

Marketingowcy wykonali swoje zadanie na 5+, tytuł, piękna okładka i w zasadzie nic poza tym. Akcja banalna, nierzeczywista, po prostu czytasz i wiesz, ze to nie mogło zdarzyć się naprawdę. Jest wiele bardziej niemożliwych historii, ale jak się je czyta to się w nie wierzy i o to w tym chodzi, aby zwieść czytelnika, ale w taki sposób, że będzie z tego zadowolony. Było kilka...

"Lekcje francuskiego" nie są podręcznikiem do języka obcego, choć zawierają w sobie kilka cennych prawd; wszystko jest jednak nudne i nijakie, choć wydaje się, że autorka miała większe ambicje, co widać, choćby po przewijającym się w tle "kręconym filmie", morałach jakie mają wypływać z przedstawionych opowiadań, czy tytule, który mógłby być wieloznaczny (moim zdaniem jest niestety dosłowny). "Lekcje" okazały się kolejnymi nudnymi zajęciami, niby jest spacer po pięknym Paryżu, niby jest niekonwencjonalne podejście do tematu, niby wszystko ze sobą współgra, a jednak na koniec okazuje się, że przedstawiony materiał ma się nijak do realnego świata. "Lekcje francuskiego" to po prostu przyjemna romantyczna opowieść, która nie jest nazbyt naiwna, a bohaterowie nie są płytcy, brakuje tu jednak tempa; wszystko toczy się bardzo wolno, a sam finał, choć interesujący nie szokuje, bo po prostu wszystko jest tu spokojne do przesady.

"Lekcje francuskiego" nie są podręcznikiem do języka obcego, choć zawierają w sobie kilka cennych prawd; wszystko jest jednak nudne i nijakie, choć wydaje się, że autorka miała większe ambicje, co widać, choćby po przewijającym się w tle "kręconym filmie", morałach jakie mają wypływać z przedstawionych opowiadań, czy tytule, który mógłby być wieloznaczny (moim zdaniem jest...

Łatwa, lekka i przyjemna, książka na odstresowanie:)

Łatwa, lekka i przyjemna, książka na odstresowanie:)

Jeśli miłość, to tylko w Paryżu.

Jeśli miłość, to tylko w Paryżu.