Superlatywy zawarte na tyle książki, wskazywałyby na powieść co najmniej rewelacyjną, w istocie jest nieco dalej od ideału i choć podszedłem do czytania ze zdrowym rozsądkiem, oczekując zwyczajnie udanej(niezłej) literatury, to te oczekiwania ziściły się tylko częściowo.

"Trylogię tworzą historie : "Szklane miasto", "Duchy" i " Zamknięty pokój". W "Mieście" niespełniony pisarz Quinn, prowadzi rutynowe życie, pisząc mniej więcej raz do roku kryminał zapewniający dostatnie utrzymanie. Jeden telefon zmienia jego los i od tej pory Quinn wydaje się stawać bohaterem jednej ze swoich powieści, plącząc się w co raz mniej jasnej intrydze. "Duchy" - najkrótsza część" - to los detektywa Blue, który przyjmuje z pozoru zwyczajną sprawę, która to jednak pochłania jego życie co raz bardziej. "Zamknięty pokój" przedstawia okres z życia bezimiennego felietonisty, kiedy w nieoczekiwany sposób musi przybrać rolę swojego dawnego przyjaciela.

Autor na różny sposób łączy wydarzenia, ze wszystkich trzech epizodów. Postacie detektywów - pisarzy, kobiety będące z pozoru na drugim planie mają decydujący wpływ na bohaterów, te same nazwiska powracające do nowych historii, pojawiające się co jakiś czas zdania poświęcone baseballowi, czy intrygi, z pozoru proste - zaplątują się co raz bardziej. Tworzy to spójność, przez którą nie możemy rozpatrywać żadnego z segmentów osobno - "Trylogia..." to w pełni zwarta powieść.

Oczywiście wykreowane przez Austera zagadki, to tylko pretekst do przedstawienia przesłania, filozofii, zapisanej między wierszami. Interpretuję ją jako uchwycenie samotności, zatracenia we własnej wyobraźni każdego pisarza, który brnąc w świat swojej fantazji, zapomina o tym co go otacza, odżywają dawne bóle i im dalej ucieka od rzeczywistości, tym bardziej się alienuje tracąc często to co zyskał. Tak oto na kartach książki mamy postacie obrazujące tą tezę. Quinn wydaje się tylko z pozoru pogodzić z utratą żony i dziecka, nie bez powodu angażuje się w śledztwo pod wpływem kobiety, której zdawał się tak podświadomie pragnąć, aby wypełnić lukę po swojej prawdziwej miłości. Blue, który ma za zadanie obserwować przez 24 godziny na dobę mieszkającego na przeciw mężczyznę, co raz bardziej wchodzi w jego skórę, stając się tak naprawdę nim, podczas gdy 'ta jedyna', którą porzucił widując go na ulicy, żywi jedynie gorycz i żal. Bezimienny dziennikarz dosłownie wchodzi w rolę swojego przyjaciela Fanshawe'a(po jego nagłym zniknięciu), wychodząc za mąż za jego kobietę, żyje szczęśliwie wydając dzieła przyjaciela i opiekując się nową miłością. Omal nie traci tego wszystkiego, kiedy postanawia odszukać Fanshawe'a i poznać jego sekret.

Idea autora jest interesująca, jednak liczne rozważania sprawiają wrażenie pseudo inteligentnych, dodawanych na siłę, z czego większość to tylko puste frazesy dotyczące ludzkiego życia, a nie zawierających swoistej wartości (kłania się popularny w sieci Coelho). Zarzucam również powieści dość słabe intrygi, które co prawda miały stanowić tło dla przesłania, powinny być jednak bardziej wciągające, a próba wprowadzenia samego autora jako bohatera książki, wydaje się jedynie tanim chwytem, odwracającym uwagę od (mówiąc prozaicznie) nudnych fragmentów, bogatych jedynie w powtarzalne sentencje, nie wnoszących wiele do treści i mało atrakcyjnych stylistycznie. Styl nie powala, zdarzają się nawet wyjątkowo mierne fragmenty (vide scena wypróżniającego się Quinna, czy też ukrywane uczucie bohatera "Zamkniętego pokoju" do matki Fanshawe'a - wprowadzone w sposób godny kolumbijskiej telenoweli). Ciężko też wyłapać tutaj jakieś charakterystyczne, zapadające w pamięć elementy (Nowy Jork jako bohater - ileż tego w kulturze już było!). Wszystko co chciał uchwycić Auster, można by podać w pojedynczym opowiadaniu, rozwlekanie tego na ponad 300 stron nie miało według mnie sporego sensu.

"Trylogia nowojorska" była jednak stosunkowo udaną lekturą, oceniam ją pozytywnie, ale jeśli późniejszy warsztat Austera nie notuje zwyżki formy, a treść jego dzieł nie jest bogatsza, to nie jestem zbyt skłonny do sięgania po kolejne książki, na pewno sprawdzę jednak "Sunset Park" zakupiony w promocji Znaku.

Superlatywy zawarte na tyle książki, wskazywałyby na powieść co najmniej rewelacyjną, w istocie jest nieco dalej od ideału i choć podszedłem do czytania ze zdrowym rozsądkiem, oczekując zwyczajnie udanej(niezłej) literatury, to te oczekiwania ziściły się tylko częściowo.

"Trylogię tworzą historie : "Szklane miasto", "Duchy" i " Zamknięty pokój". W "Mieście" niespełniony...