Dlaczego sięgnąłem po tą książkę? Z powodu świetnego audiobooka. Przesłuchałem jedynie mały fragment - darmową próbkę nagrania. Wystarczył mi on do tego by sięgnąć po wersję papierową. Dlaczego? Bo od pierwszych minut poczułem, że główny bohater książki jest mi bliski. Bo ta domniemana bliskość domagała się większej uwagi. Większa uwaga zaś jest właściwa dla odczytania dzieła a nie jego odsłuchania.
Wilk stepowy jest dziełem interesującego człowieka - Noblisty, uznanego za jednego z najlepszych niemieckich pisarzy. Noblista jak noblista - kusząca metka która często skrywa pisarzy których mało kto czyta, bo i ich dzieła bywają ciężko strawne. I w tym przypadku trudno napisać, że książka należy do lekkich. Tak treść jak i bogactwo odniesień do kultury, filozofii, psychologii wymaga skupienia. Wymaga to od czytelnika pewnego wysiłku ale nie tytanicznej pracy. To bardziej wymagająca krzyżówka niż droga krzyżowa.
O czym jest Wilk stepowy. O człowieku, który sam określa się powyższym mianem. Główny bohater to człowiek inteligentny i wrażliwy. Jest samotnikiem, człowiekiem gardzącym współczesnym mu społeczeństwem. Proces oddalania się od "ludzi" przebiegał w nim poprzez tandem romantycznej osobowości i życiowych upadków. Trudno orzec co wynikało z czego. Skutkiem jest stan osaczenia który stawia bohatera w pozycji samobójcy. I ten oto stan jest wg. Hessego wyjściowym. Sam autor pisze w przedmowie o tym że jest to książka o procesie leczenia, wracania do równowagi psychicznej i duchowej. Wydaje się, że zdarzenia opowiedziane w książce to pierwszy, zwrotny etap w tym procesie. Bohater podejmuje heroiczne wysiłki by pójść drogą po której stąpać dotąd nie chciał. Ta droga to styl życia zupełnie odmienny od tego który dotąd mu towarzyszył. Ten, który dotąd całym sercem wyznawał prymat ducha porzuca drogę która postawiła go w pozycji reliktu minionej epoki.
Paradoksem jest to, że Wilk Stepowy wie co szlachetne a mimo to doprowadza go to do degradacji. Ratunku szuka w zanurzeniu w tak pogardzanej przez niego rzeczywistości. Poddaniu się popędom które rządzą światem większości ludzi. Tym samym zadaje pytanie o istotę człowieczeństwa i szukanie szczęścia czy też spełnienia.
Brzmi to dość nieatrakcyjnie. A jednak konkluzja jest optymistyczna. Większość ludzi żyje w świecie utkanym ze sprzeczności. Dla wrażliwców współistnienie tych sprzeczności jest niepokojące, przykre. Szukają drogi doskonałości. Im dalej w poszukiwaniu docierają, tym częściej widzą, że to tylko fatamorgana. Istota utkana z ciała i ducha nie może dobrze się czuć na biegunach. Musi zadowolić się spektrum pomiędzy. A żeby się nim zadowolić potrzebny jest zdrowy dystans. A środkiem do tego by go zachować jest humor.
Z taką konkluzją niesposób nie polecić tej książki. Polecam zwłaszcza osobom wrażliwym i rozdrażnionym płytkością tzw. popkultury i konsumpcjonizmu.

Dlaczego sięgnąłem po tą książkę? Z powodu świetnego audiobooka. Przesłuchałem jedynie mały fragment - darmową próbkę nagrania. Wystarczył mi on do tego by sięgnąć po wersję papierową. Dlaczego? Bo od pierwszych minut poczułem, że główny bohater książki jest mi bliski. Bo ta domniemana bliskość domagała się większej uwagi. Większa uwaga zaś jest właściwa dla odczytania...