Limonow
- Kategoria:
- literatura piękna
- Tytuł oryginału:
- Limonov
- Wydawnictwo:
- Wydawnictwo Literackie
- Data wydania:
- 2012-09-20
- Data 1. wyd. pol.:
- 2012-09-20
- Data 1. wydania:
- 2011-09-01
- Liczba stron:
- 472
- Czas czytania
- 7 godz. 52 min.
- Język:
- polski
- ISBN:
- 9788308049778
- Tłumacz:
- Magdalena Kamińska-Maurugeon
- Tagi:
- Rosja literatura francuska
Limonow był rzezimieszkiem na Ukrainie, idolem sowieckiego undergroundu, kloszardem, a potem służącym miliardera na Manhattanie, był modnym pisarzem w Paryżu i żołnierzem, zagubionym gdzieś na Bałkanach. A teraz, w tym kolosalnym, postkomunistycznym burdelu – jest starym, charyzmatycznym wodzem partii młodych desperados. On sam widzi w sobie herosa, choć można uznawać go za skurwiela. I tu na razie kończę swój osąd. Ale pomyślałem, że jego epickie i niebezpieczne życie o czymś opowiada. Nie tylko o nim, o Limonowie, nie tylko o Rosji, lecz o historii nas wszystkich, od zakończenia drugiej wojny światowej.” (fragment książki)
Eduard Limonow – pisarz-łobuz, awangardowiec i skandalista, dysydent, enfant terrible rosyjskiej polityki, nacjonalista. Za działalność terrorystyczną i nielegalne posiadanie broni skazany na cztery lata więzienia. Zaintrygowany złożonością jego osobowości Emanuel Carrère napisał powieść, której wydanie zelektryzowało francuski rynek wydawniczy i odbiło się głośnym echem za granicą. Książka została wyróżniona prestiżową Prix Renaudot, a prawa do wydania zostały sprzedane do kilkunastu krajów.
Porównaj ceny
W naszej porównywarce znajdziesz książki, audiobooki i e-booki, ze wszystkich najpopularniejszych księgarni internetowych i stacjonarnych, zawsze w najlepszej cenie. Wszystkie pozycje zawierają aktualne ceny sprzedaży. Nasze księgarnie partnerskie oferują wygodne formy dostawy takie jak: dostawę do paczkomatu, przesyłkę kurierską lub odebranie przesyłki w wybranym punkcie odbioru. Darmowa dostawa jest możliwa po przekroczeniu odpowiedniej kwoty za zamówienie lub dla stałych klientów i beneficjentów usług premium zgodnie z regulaminem wybranej księgarni.
Za zamówienie u naszych partnerów zapłacisz w najwygodniejszej dla Ciebie formie:
• online
• przelewem
• kartą płatniczą
• Blikiem
• podczas odbioru
W zależności od wybranej księgarni możliwa jest także wysyłka za granicę. Ceny widoczne na liście uwzględniają rabaty i promocje dotyczące danego tytułu, dzięki czemu zawsze możesz szybko porównać najkorzystniejszą ofertę.
Mogą Cię zainteresować
Oficjalne recenzje
Prosto między oczy
Życie, w dużej mierze, kształtowane jest przez miejsce urodzenia. I jakkolwiek nieprzyjemnie by to nie zabrzmiało, osoby biedniejsze mają mniejsze szanse na osiągnięcie sukcesu, w porównaniu z zamożniejszymi kolegami z lepszych dzielnic. Ich egzystencja zaczyna i kończy się tam, gdzie reszty braci z odrapanego podwórka, czyli na śmietniku historii. Dlatego historie o sukcesie, pieniądzach i sławie, zdobytych od zera, przyciągają czytelników. Takie biografie dają nadzieję. Ale „Limonow” to nie biografia, to powieść ją udająca, która zamiast wychwalać Eduarda Sawienko, pokazuje go nagiego i dumnego.
Nie dziwi więc fakt, że „Limonow” dostał nagrodę Renaudot'a, jedną z ważniejszych przyznawanych przez francuskich krytyków, głównie właśnie powieściom. Emmanuel Carrère stworzył bowiem żywą biografię, którą czyta się niczym najlepsze książki Bukowskiego. Zepsucie, seks, przemoc i wielodniowe zapoje, stanowiły codzienność autora „Powieści rosyjskiej”. Człowieka, którzy przez wiele lat porównywał się z innymi, przekonanym o swojej wielkości, ale poruszającego się ciągle w otaczającym go bagnie przeciętności.
„Limonow” zaczyna się od polityki i to ona będzie stanowiła ważny element książki, podobnie jak miało to miejsce w życiu Sawienki. Zabójstwo Anny Politkowskiej i zamach na Dubrowce, choć bezpośrednio nie łączyły się z życiem pisarza, pokazują i opisują Rosję w jakiej przyszło mu żyć i w której trafił do więzienia. Zanim jednak zostanie w nim osadzony, czytelnik pozna jego życie od podszewki. „Limonow” to dziewięć rozdziałów, opisujących skrajnie różne etapy życia pisarza. Dzieciństwo na Ukrainie i pierwsze spotkanie z przemocą oraz prozą, emigracja do USA i życie kloszarda, sukces pisarski, a także zachłyśnięcie się wojną i polityką.
W książce można znaleźć wszystko, czego wymaga się od szokującej beletrystki. Gwałty zbiorowe, stosunki homoseksualne z przypadkowymi partnerami, miłość, wojnę i sukces. Carrère często opisuje równolegle swoje życie. Mimo różnicy wieku między oboma twórcami, ich marzenia były zbliżone. Każdy z nich doszedł jednak do swojego celu zupełnie inną drogą. Wydaje się, że Carrère wprowadził do książki również swoje historie, by uzmysłowić czytelnikowi jaką determinację miał w sobie Sawienko. Jego żądza sławy (bo nigdy nie chodziło mu o pieniądze) była równie destruktywna, jak budująca. Pożerająca go od środka, ale jednocześnie zmuszająca do działania i nie pozwalająca się poddawać.
Carrère wypowiada się o Limonowie zarówno z podziwem jak i pogardą. Nie unika ocen jego postępków, szczególnie gdy dochodzi do opisywania kochanek, z którymi miał styczność. Ale potrafi też go bronić, tak jak w rozdziale opisującym udział pisarza w wojnie w Czeczenii. Słynna scena z dokumentu „Serbski epos”, w której Limonow ostrzeliwuje Sarajewo, w oczach francuskiego pisarza, wydaje się być tylko wpadką montażową. Czymś co przez przypadek (lub intencję reżysera) sprawiło, że postać Limonowa zyskała na rozgłosie jeszcze bardziej.
„Limonow” to nie tylko barwne życie pisarza, to też historia ZSRR i Rosji. Przemian politycznych i społecznych dziejących się w tle całej opowieści, której Sawienko staje się częścią tworząc Partię Narodowo-Bolszewicką. Sposób w jaki został aresztowany i osądzony, pokazuje również jak niewiele się zmieniło. KGB przemianowano na FSB, ale wykorzystywane przez agencję metody, pozostały podobne. Carrère opisał również jak można być jednocześnie pisarzem, którego książki mają nakład 300 tysięcy egzemplarzy, a ich twórca przymiera głodem. Jak bogacze z Nowego Jorku chętnie poklepią po ramieniu „biednego ruska”, obiecując mu złote góry i na tym kończąc z nim znajomość.
Gówniane życie, te słowa wypowiedziane w moskiewskim mieszkaniu Eduarda Sawienko, stanowią swoiste podsumowanie życia pisarza. Jednak życia cholernie ciekawego i opisanego przez Carrère'a w sposób godny wirtuoza. I choć czasem trudno się połapać w natłoku nazwisk przewijających się przez stronice „Limonowa” czy braku chronologii niektórych z opisywanych zdarzeń, jest to biografia ze wszech miar udana. Mocna, bezkompromisowa i prawdziwa.
Bartosz Szczygielski
Oceny
Książka na półkach
- 460
- 350
- 122
- 15
- 7
- 6
- 6
- 6
- 6
- 5
Opinia
Kim zatem jest Eduard Sawienko, zwany Limonowem? Znając go wyłącznie z książki Emmanuela Carrere mogę udzielić tylko jednej odpowiedzi: dupkiem, gnojem i pozerem.
Trzeba zaznaczyć, że jak na biografię jest to dosyć specyficzna pozycja, która została napisana bardziej z pozycji fana niż rzetelnego biografa. Można odnieść wrażenie, że jest to wręcz kompilacja i streszczenie autobiograficznych pozycji samego Limonowa, w szczególności w odniesieniu do czasów i zdarzeń, których obecnie po prostu nie da się zweryfikować, czyli wczesnych lat jego życia. Zresztą Carrere raczej nie kryje się ze swoim podejściem: „Niewiele wiem na temat przyczyn i okoliczności ich rozstania, pisarstwo Limonowa z tej epoki jest mniej intymne niż to młodzieńcze” (str. 382). Siłą rzeczy, skoro jest to biografia napisana na podstawie autobiografii, to Carrere wciska nam to samo gówno, które wcześniej wmawiał swoim czytelnikom Limonow.
Nic na to nie poradzę, ale życie Limonowa wydaje mi się przeżarte fałszem. Nie wierzę w to, że dawał się walić w dupę czarnym kloszardom (właśnie, anonimowym kloszardom, i weź mu teraz udowodnij, że to kłamstwo), nie wierzę w to, że trzymał na muszce sekretarza ONZ, nie wierzę w jego szczeniackie, bandyckie wybryki. To wszystko wygląda po prostu na tanie szokowanie, strategię obraną w celu uzyskania sławy. Taki ruski Kosiński, ale Kosińskiego jednak w pewien sposób podziwiam, a Limonowem się brzydzę.
Kontrastem do „dziejów” Limonowa są osobiste wtręty Carrere o nim samym i o jego rodzinie. Przy obłudzie Eduarda jego refleksje są rozczulająco szczere. Paradoksalnie to one, wraz z ciekawymi informacjami o Rosji i o jej innych pisarzach (zwłaszcza o Sołżenicynie) stanowią dla mnie siłę tej książki. Choć nie twierdzę jednocześnie, że historia samego Limonowa jest bezwartościowa, w końcu wzbudzenie wstrętu to też jakaś sztuka.
Kim zatem jest Eduard Sawienko, zwany Limonowem? Znając go wyłącznie z książki Emmanuela Carrere mogę udzielić tylko jednej odpowiedzi: dupkiem, gnojem i pozerem.
więcej Pokaż mimo toTrzeba zaznaczyć, że jak na biografię jest to dosyć specyficzna pozycja, która została napisana bardziej z pozycji fana niż rzetelnego biografa. Można odnieść wrażenie, że jest to wręcz kompilacja i streszczenie...