Kurczę, tak jak poprzednia część zdecydowanie bardziej podobała mi się w serialu, tak w tym przypadku chyba nie umiem się zdecydować!
Z jednej strony jestem fanką drugiego sezonu serialu, a z innej na prawdę świetnie bawiłam się przy drugim tomie książki!

Było zabawnie, było trochę przemyśleń, było uczucie, była fajna fabuła - która wcale nie potrzebowała ogromnego dramatu tak jak w serialu, by być interesującą.

Chyba tą część stawiam na równi z serialem, chociaż serialowa Kate podobała mi się deczko bardziej.

Nadal nie podoba mi się postać Eloise (serialowa jest dużo ciekawsza). I dalej kocham Portie Featherington - tak jak w serialu, tak i w książce - nie umiem wyjaśnić tej miłości - ona po prostu tam jest .
Nic mnie tak nie bawi jak ta kobieta i Anthony w jednym pomieszczeniu.

Kurczę, tak jak poprzednia część zdecydowanie bardziej podobała mi się w serialu, tak w tym przypadku chyba nie umiem się zdecydować!
Z jednej strony jestem fanką drugiego sezonu serialu, a z innej na prawdę świetnie bawiłam się przy drugim tomie książki!

Było zabawnie, było trochę przemyśleń, było uczucie, była fajna fabuła - która wcale nie potrzebowała ogromnego...

Nie należę do osób zachwycających się ekranizacją. Właściwie pierwszy sezon wymęczyłam, dalej już nie oglądałam. Ale kiedy usłyszałam, że książka o Anthonym – moim ulubionym Bridgertonie – z pewnością mi się spodoba, musiałam ją przeczytać.

Zaskoczyło mnie to, jak bardzo się wciągnęłam. To lekka historia, niewymagająca, a Julia Quinn ma przyjemny styl i świetnie oddaje chemię między bohaterami. Ale jak kreację Anthony’ego uważam za świetną, jego motywacje za logiczne, a charakter za konsekwentnie ukazany w różnych okolicznościach, tak z Kate miałam problem. Nużyła mnie jej przeszłość, wielki punkt kulminacji z nią związany nie wzbudził we mnie żadnych emocji (pewnie dlatego, że zbyt łatwo rozszyfrowałam zagadkę),a jej nastawienie do Anthony’ego uległo zmianie z dnia na dzień bez wyraźnej przyczyny. Poza tym odniosłam wrażenie, że akcja rozgrywa się na podobnym schemacie co pierwsza część (którą co prawda tylko oglądałam, ale uczucie powtarzalności pozostaje).

Bardzo za to podobała mi się relacja rodzeństwa Bridgertonów – wielokrotnie mnie bawili, a jednocześnie to było takie prawdziwe! No i scena pierwszego pocałunku mnie kupiła – a zwłaszcza reakcje na niego obojga bohaterów. Bardzo do nich pasowały.

Nie należę do osób zachwycających się ekranizacją. Właściwie pierwszy sezon wymęczyłam, dalej już nie oglądałam. Ale kiedy usłyszałam, że książka o Anthonym – moim ulubionym Bridgertonie – z pewnością mi się spodoba, musiałam ją przeczytać.

Zaskoczyło mnie to, jak bardzo się wciągnęłam. To lekka historia, niewymagająca, a Julia Quinn ma przyjemny styl i świetnie oddaje...

Ta część mniej mnie wciągnęła, myślę że przez postać Kate z serialu, która najzwyczajniej w świecie mnie denerwowała i te uczucia przeniosły się na książkę. Prawdopodobnie gdybym najpierw przeczytała książkę, a dopiero potem obejrzała drugi sezon, podeszła bym do tego inaczej. Po połowie bardziej mnie wciągnęła.

Ta część mniej mnie wciągnęła, myślę że przez postać Kate z serialu, która najzwyczajniej w świecie mnie denerwowała i te uczucia przeniosły się na książkę. Prawdopodobnie gdybym najpierw przeczytała książkę, a dopiero potem obejrzała drugi sezon, podeszła bym do tego inaczej. Po połowie bardziej mnie wciągnęła.

Drugi tom serii o Brigdertonach. Anthony Brigderton, hulaka, zatwardziały kawaler Londynu, istny rozpustnik postanowił się wreszcie ożenić! Co więcej - wybrał sobie nawet kandydatkę: Edwinę Sheffield. Przeszkodą okazuje się jedynie jej siostra Kate, która nie chce zgodzić się na to małżeństwo, uważa bowiem, że jej siostra zasługuje na kogoś zdecydowanie lepszego niż ten oto podrywacz, któremu ulega prawie każda kobieta.

Naprawdę bawiłam się przy tej powieści świetnie! Przede wszystkim są w niej rewelacyjne dialogi, zwłaszcza w pierwszej jej części, gdzie jeszcze nie do końca Autorka przeszła do poważniejszych tematów. Druga część książki skupia się bowiem na problemach z jakimi borykają się bohaterowie. Bo zarówno Kate, jak i Anthony tłamszą w sobie pewne demony, które nieco komplikują im życie i którymi próbują walczyć jak tylko potrafią. Kate panicznie boi się burz, a Anthony żyje w przeświadczeniu, że nie dożyje swoich 39 urodzin i zginie podobnie jak jego ojciec.

Fantastycznie napisana powieść, idealnie oddająca klimat tamtych czasów. Akcja toczy się w szybkim tempie, nie ma więc tu nudy, a sytuacja zmienia się z rozdziału na rozdział. Pomiędzy bohaterami czuć uczucie, które również ewaluuje, się rozwija i dojrzewa!

Drugi tom serii o Brigdertonach. Anthony Brigderton, hulaka, zatwardziały kawaler Londynu, istny rozpustnik postanowił się wreszcie ożenić! Co więcej - wybrał sobie nawet kandydatkę: Edwinę Sheffield. Przeszkodą okazuje się jedynie jej siostra Kate, która nie chce zgodzić się na to małżeństwo, uważa bowiem, że jej siostra zasługuje na kogoś zdecydowanie lepszego niż ten oto...

moim skromnym zdaniem, o wiele lepsza historia niż w części pierwszej.

wątki na plus:
- wszystko o Kate: pokochałam jej postać od samego początku, uwielbiam jej charakter.
- enemies to lovers: HALO!?!? jest to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam, które miały motyw enemies to lovers. uwielbiałam każdą chwilę z Anthonym i jego przemyśleniami na temat Kate.
- przestraszona Kate podczas burzy: można by mnie zapytać, dlaczego mi się to podobało, ale myślę, że jest całkiem jasne – jak delikatny, pomocny i opiekuńczy był dla niej Anthony w „przerażających” chwilach.

jestem zadowolona z rozwoju historii Kate i Anthony’ego, a końcowa scena roztopiła moje serce – pary, które robią śmieszne, a nawet zawstydzające rzeczy razem, to silne pary.

moim skromnym zdaniem, o wiele lepsza historia niż w części pierwszej.

wątki na plus:
- wszystko o Kate: pokochałam jej postać od samego początku, uwielbiam jej charakter.
- enemies to lovers: HALO!?!? jest to jedna z najlepszych książek, jakie przeczytałam, które miały motyw enemies to lovers. uwielbiałam każdą chwilę z Anthonym i jego przemyśleniami na temat Kate.
-...

Lepsza niż poprzednia część, szybko się czytało, mignęło mi w komentarzach określenie „sympatyczna” - pasuje jak ulał.

Lepsza niż poprzednia część, szybko się czytało, mignęło mi w komentarzach określenie „sympatyczna” - pasuje jak ulał.

Zdecydowanie moim zdaniem to serial w tym przypadku jest lepszy niż sama książka.

Zdecydowanie moim zdaniem to serial w tym przypadku jest lepszy niż sama książka.

Sympatyczna historia w klimacie Julii Quin. Ciekawy wątek lęku przed burzą. Oglądałam tez serial i w książce jest moim zdaniem zdecydowanie lepiej pokazany wątek właśnie lęku przed pszczołami i burzą. Poza tym wszystko, co w tym gatunku potrzebne.

Sympatyczna historia w klimacie Julii Quin. Ciekawy wątek lęku przed burzą. Oglądałam tez serial i w książce jest moim zdaniem zdecydowanie lepiej pokazany wątek właśnie lęku przed pszczołami i burzą. Poza tym wszystko, co w tym gatunku potrzebne.

Nie mogę uwierzyć, jak bardzo przekręcili i przekombinowali serial, ale w sumie to Netflix - spodziewałam się ogromnych przeróbek a jednak nie aż takich. Akcja książki potoczyła się - gdzieś tak za połową - w kompetentnie innym kierunku. I chyba dlatego fabuła książki jest lepsza, przez to że nie było tylu "dram" (choć oczywiście niektórzy pewnie tylko dramami żyją). Podsumowując, ocenę końcową jednak obniżyłam, bo 1 cześć podała mi się bardziej. Anthony i Kate dostali ode mnie 7 z plusem.

Nie mogę uwierzyć, jak bardzo przekręcili i przekombinowali serial, ale w sumie to Netflix - spodziewałam się ogromnych przeróbek a jednak nie aż takich. Akcja książki potoczyła się - gdzieś tak za połową - w kompetentnie innym kierunku. I chyba dlatego fabuła książki jest lepsza, przez to że nie było tylu "dram" (choć oczywiście niektórzy pewnie tylko dramami żyją)....

Jestem taka szczęśliwa, że mogłam przeczytać historię Anthony’ego i Kate na papierze, zwłaszcza, że po sezonie drugim miałam cholerny niedosyt.
Nie będę ukrywała, że książkę czytam po obejrzeniu serialu, ale to nie ma znaczenia, bo wiele rzeczy różni się tym co przedstawiano na ekranie.
Anthony w książce i serialu to praktycznie taka sama postać. Aktor świetnie przedstawił jego charakter, przez co w książce był bardzo wyrazisty. Kate natomiast była o wiele… milsza niż w serialu. Serial faktycznie poszedł w stricte wątek enemies to lovers, natomiast w książce to nie był do końca ten trop — co mnie bardzo zasmuciło — i zajechało soczystym schematem z pierwszej części.
Mimo to, bawiłam się jak małe dziecko na placu zabaw. Dynamika, emocje, wszystko czego oczekiwało się od serii Bridgertonów jest zachowane w kolejnej części. Więcej wniósł drugi ton aniżeli pierwszy; zostali przedstawieni bohaterowie drugoplanowi z serialu, mieli o wiele więcej czasu w książce i nie byli tylko wspomniani. Rzeczywiście, w tym tomie da się odczuć klimat tamtych czasów, natomiast napięcia seksualnego jest tutaj zasadniczo mniej. Uważam, że tego napięcia powinno być więcej i przede wszystkim więcej kłótni niż zawieszonej w górze rywalizacji.
Mogę powiedzieć, że bardzo szybko koncept ślubu Edwiny i Anthony’ego zanika, bo praktycznie jej tam nie ma. Książka jednak zręcznie prowadzi do intymnych scen pomiędzy bohaterami i nie jest to też takie oczywiste. Anthony do ostatnich stron tak naprawdę ze sobą walczy, więc konsekwencja bohaterów trwa w najlepsze.
Zasługuje na 8, bo ma więcej plusów niż minusów.

Jestem taka szczęśliwa, że mogłam przeczytać historię Anthony’ego i Kate na papierze, zwłaszcza, że po sezonie drugim miałam cholerny niedosyt.
Nie będę ukrywała, że książkę czytam po obejrzeniu serialu, ale to nie ma znaczenia, bo wiele rzeczy różni się tym co przedstawiano na ekranie.
Anthony w książce i serialu to praktycznie taka sama postać. Aktor świetnie przedstawił...