Dwóch przyjaciół, lekarzy, którym przyszło żyć i pracować
w dwóch różnych krajach, spotyka się po latach w romatycznych okolicznościach. Kiedyś łączyło ich wiele, a dzieliła miłość do tej samej kobiety. Teraz jeden z nich jest ciężko chory, potrzebuje medycznej pomocy drugiego. Wyuczona i przyswojona na emigracji obojętność nagle przestaje mieć znaczenie, poprawność znika nagle pod wpływem fali dawno zapomnianych emocji. Zagubione gdzieś po drodze słowa odzyskują dawne znaczenie. Przyjaciele zaś z przerażeniem stwierdzają, że obaj nie wiedzą nic o losach swojej dawnej sympatii. Dziewczyna zniknęła przed laty w zupełnie nieznanych okolicznościach.
O losach zaginionej kobiety, dotkniętej niepamięcią wsteczną opowiada druga część powieści. Katarzyna żyje w innej, obcej jej rzeczywistości. W pewnym sensie ma szansę na nowe życie, jest jakby stworzona na nowo, ta sama, a zarazem już zupełnie inna. Każdego dnia powracają pojedyncze obrazy z przeszłości, są one niespójne i nielogiczne. Mieszanina miejsc, wydarzeń, ludzi, faktów i konfabulacji, które dziwią, szokują, przerażają, rodzą nieokreślony lęk, zmieniający się w paniczny strach.
Im więcej powracających wspomnień, tym więcej niepewności, tym większe uczucie wyobcowania. W końcu pamięć kobiety powraca, wszystko układa się w logiczną całość, potęgując z dnia na dzień chęć konfrontacji teraźniejszości z przeszłością.