Czasami talent i pasję dziedziczy się z pokolenia na pokolenie. Tak było również w przypadku panów Smolarków, którzy od zawsze interesowali się futbolem. Najpierw miłość do tego sportu połączyła Ryszarda Smolarka z okolicznym klubem Włókniarza Aleksandrów, a potem urodził mu się syn – Włodzimierz, który od dzieciństwa obserwował piłkarskie poczynania ojca. Jako kilkunastoletni chłopiec Włodek zaczął sam grywać w drużynie Włókniarza i tym samym związał się z futbolem na parę ładnych lat. Opowieść o jego życiu i licznych sukcesach na piłkarskich boiskach znajdziecie w biografii tego sportowca pt.: „Smolar. Piłkarz z charakterem”.

Widniejące na okładce nazwisko Jacka Perzyńskiego jako autora tejże biografii zapowiadało kolejną książkę opowiadającą o talencie wybitnego polskiego piłkarza. Jakież było moje zdziwienie, kiedy okazało się, że książka ta została napisana w pierwszej osobie! To sam Włodzimierz Smolarek opowiada czytelnikowi o tym, jak cukiernik z Aleksandrowa Łódzkiego stał się wielkim piłkarzem znanym na całym świecie. Wkład Perzyńskiego polegał- jak mniemam- na redakcji tej książki, jednak po przeczytaniu kilku jej stron łatwo zauważyć, że niewiele wypowiedzi bohatera tej biografii zostało zmienionych. Z każdej linijki przeziera język samego Smolarka, który zbliżony do mowy potocznej przypomina długi monolog o piłce nożnej.

Ta cała moda na biografie znanych piłkarzy nasiliła się za sprawą Euro 2012. Przyznam, że sama dałam się trochę wkręcić w tryby tej maszyny i zapragnęłam poznać bliżej obecne i byłe gwiazdy polskiego futbolu. Po przeczytaniu biografii Kazimierza Deyny i poznaniu pobieżnie historii Legii, miałam nadzieję, że biografia Włodzimierza Smolarka przybliży mi choć trochę sylwetkę tego piłkarza, a przy tym poszerzy wiedzę na temat Widzewa Łódź – klubu, który bez Smolarka w latach 80. XX wieku właściwie nie istniał. Czy moje oczekiwania zostały spełnione? Szczerze mówiąc to niezupełnie. Co prawda Smolar opowiada nam o swoich pierwszych krokach zawodowych i kolejnych sukcesach, jednak trzeba przyznać, że większość książki stanowią omówienia poszczególnych meczy rozgrywanych przez Widzew Łódź w czasach, kiedy drużyna święciła triumfy. Zbyt duża ilość tych opowieści z pewnością nie zainteresuje osób, dla których rozgrywki polskiej ligi futbolu nie są najważniejszym wydarzeniem na świecie. Podobne rozważania dotyczą również meczów reprezentacji narodowej za czasów Włodka, a później również spotkań rozgrywanych przez Eintracht Frankfurt, Feyenoord Rotterdam i FC Utrecht, w których nasz piłkarz grywał już po transferze zagranicznym. Gdzieś na końcu tej książki dowiemy się, że w holenderskich klubach rozpoczynali swoją karierę również synowie Włodzimierza Smolarka – Mariusz i słynny już Euzebiusz, który otrzymał imię na cześć portugalskiego futbolisty. Jak widać panowie Smolarkowie dzielnie podtrzymuje tę pokoleniową fascynację piłką nożną.

Gdyby w ocenie biografii Włodka Smolarka brać pod uwagę tylko styl pisarski, to książka ta mogłaby dla wielu fanów samego piłkarza być wielkim zawodem. Opowieść o życiu tak ciekawej persony została napisana bowiem w mało interesujący sposób. Wiele tu powtórzeń myśli w różnych częściach książki, które w żaden sposób nie uatrakcyjniają przedstawianej historii. Czasem mamy wrażenie, że ten wielki Smolar się po prostu zapomina i dlatego przywołuje te same fakty po kilka razy. Bądźmy jednak obiektywni. Język publikacji to przecież nie wszystko. Nie można zaprzeczyć, że „Smolar. Piłkarz z charakterem” to biografia, opowiadająca o życiu człowieka, którego słynny „taniec z piłką” przeszedł do historii futbolu wyrytej złotymi literami. Włodek miał ciekawe życie, więc i jego biografia jest miejscami bardzo frapująca. Największa zaleta tej książki tkwi jednak w czym innym. Otóż zawiera ona wiele refleksji na temat dzisiejszej piłki nożnej. Smolarek na kartach tej książki poddaje w wątpliwość procesy naturalizacji piłkarzy, sprowadzania do klubów zagranicznych trenerów, umiejętności techniczne obecnych piłkarzy i wiele innych aspektów, które w mniejszym lub większym stopniu wpływają na polski futbol. Te uwagi to chyba najciekawsza część książki, bo każdy obserwując to, co dzieje się w polskiej piłce nożnej, ma często bardzo podobne spostrzeżenia. Biografia Smolarka daje okazje na ich konfrontacje i wyciągnięcie stosownych wniosków na temat tego piłkarskiego świata. Te wszystkie sugestie zamieszczone w biografii Włodzimierza Smolarka to ostatnia szansa na poznanie opinii naszego bohatera, ponieważ piłkarz ten zmarł w marcu bieżącego roku. Nie dane mu było zobaczyć meczy naszej reprezentacji na Euro 2012. Możemy tylko zastanawiać się, czy byłby zadowolony z gry „naszych” na tych mistrzostwach?

Książkę „Smolar. Piłkarz z charakterem” szczególnie polecam fanom i pasjonatom postaci samego Włodzimierza Smolarka lub jego ukochanego klubu Widzew Łódź. Wszyscy pozostali muszą sami podjąć decyzję, czy ta książka będzie dla nich interesująca.

Czasami talent i pasję dziedziczy się z pokolenia na pokolenie. Tak było również w przypadku panów Smolarków, którzy od zawsze interesowali się futbolem. Najpierw miłość do tego sportu połączyła Ryszarda Smolarka z okolicznym klubem Włókniarza Aleksandrów, a potem urodził mu się syn – Włodzimierz, który od dzieciństwa obserwował piłkarskie poczynania ojca. Jako...