Jacek Perzyński

Mój ukochany piłkarz. Zawsze trzymałem za niego kciuki. Nie tylko, gdy grał, ale przede wszystkim wtedy, gdy udzielał wywiadów, bo zawsze dosyć ciężko to szło. I w tej książce też jest niewiele tego prywatnego Smolarka. Książka powinna być o połowę krótsza. Jest strasznie dużo powtórzeń tych samych kwestii. Autor tłumaczy, że sam Smolarek powracał i podkreślał niektóre sprawy, ale książka rządzi się swoimi prawami i to powinien być priorytet dla twórców publikacji. Smaczki z książki? Np. to, że kierownik drużyny Widzewa ukradł złoty zegarek komuś z PSV Eindhoven. Najprawdopodobniej piłkarzowi, bo leżał on w trawie na boisku. Zabawny fragment? "Meczu nie pozwolili dokończyć kibice, którzy zaczęli rzucać kamieniami. (...) Czasem zastanawiam się, czy to aby nie ja sprowokowałem te nieprzyjemne wydarzenia? Kiedy strzeliłem gola na 1:0, pokazałem miejscowym kibicom środkowy palec prawej ręki. Zaczął się kocioł." I bawiło mnie często używane na początku książki sformułowanie "nie zastanawiałem się wtedy nad tym", tak charakterystyczne przecież dla młodych ludzi :)