W kraju jestem za Legią, więc zawsze miło mi się czyta o jej przeszłości. Dziekanowski to nie jest anonimowa postać, nawet dla tych, którzy jego gry nie widzieli na żywo. W nowych czasach znany jako ekspert tv. Nie można mu odmówić pewnej wytworności, elegancji i doświadczenia, które wyniósł z gry w Szkocji, w Celticu, robiąc podwaliny pod późniejsze kariery Żurawskiego i Boruca. Mnie szczególnie przykuło jego dzieciństwo. Zmagania szkolne, i uwypuklenie czym była piłka w tamtych czasach, dla tych dzieciaków.

W kraju jestem za Legią, więc zawsze miło mi się czyta o jej przeszłości. Dziekanowski to nie jest anonimowa postać, nawet dla tych, którzy jego gry nie widzieli na żywo. W nowych czasach znany jako ekspert tv. Nie można mu odmówić pewnej wytworności, elegancji i doświadczenia, które wyniósł z gry w Szkocji, w Celticu, robiąc podwaliny pod późniejsze kariery Żurawskiego i...

Pozycja praktycznie niczym się nie wyróżniająca, ot wspominki piłkarza sprzed lat. Dla kogoś kto nie jest fanem Dariusza Dziekanowskiego, nie miał nigdy styczności z jego grą i generalnie "czasy zamierzchłe" polskiego futbolu nie są mu znane, to na pewno ta książka nie przybliży historii polskiego sportu ani sylwetek zawodników lub konkretnego zawodnika. Dla kogoś oderwanego od kontekstu życia piłkarza książka nie do przeczytania.

Pozycja praktycznie niczym się nie wyróżniająca, ot wspominki piłkarza sprzed lat. Dla kogoś kto nie jest fanem Dariusza Dziekanowskiego, nie miał nigdy styczności z jego grą i generalnie "czasy zamierzchłe" polskiego futbolu nie są mu znane, to na pewno ta książka nie przybliży historii polskiego sportu ani sylwetek zawodników lub konkretnego zawodnika. Dla kogoś...

Jeden z ulubionych piłkarzy mojego dzieciństwa. Ta pozycja to bardzo grzeczna lektura, szkoda, że tak mało o Legii lat 80-tych.

Jeden z ulubionych piłkarzy mojego dzieciństwa. Ta pozycja to bardzo grzeczna lektura, szkoda, że tak mało o Legii lat 80-tych.

Historia jednego z największych talentów w naszym futbolu , postaci zarazem barwnej, jak i dość kontrowersyjnej. Dziekan piłkarsko bowiem nie ustępował wielkim boiskowym tuzom ( nie tylko) swoich czasów, ale chyba zabrakło mu czegoś w rodzaju nieposkromionej pazerności, by za wszelką cenę dołączyć do grona tych "nieśmiertelnych "...
Już jako nastolatek potrafił zapełniać ( co prawda niewielki) stadion warszawskiej Gwardii. Nieco później był bohaterem najwyższego transferu w polskiej lidze, gdy za kosmiczną (wówczas) kwotę 21 mln kupił go Widzew. Jednak w Łodzi rodowity Warszawiak nie potrafił się odnaleźć, choć z pewnością była to dla niego niezła próba charakteru. Po jakimś czasie wrócił więc do stolicy,  ale tym razem już do Legii...
Po (wielu) dobrych występach w barwach Wojskowych otrzymał w pewnym momencie dosyć konkretną propozycję transferu do Włoch. Ostatecznie jednak Dziekanowski nie trafił wówczas do Serie A - i kto wie, czy nie był to zwrotny (in minus) moment jego kariery ? Bo z całym szacunkiem dla Celticu,  gdzie grał później - piłka brytyjska nie była najlepszym miejscem dla brylantowego technika, jakim był Dziekan. No i w Szkocji było chyba więcej (całodobowych) pubów niż na Półwyspie Apenińskim...
Z reprezentacją Dziekanowski pojechał na MŚ do Meksyku. Niestety, podobnie jak cała drużyna - zawiódł oczekiwania kibiców ( i swoje własne),za co winą obarcza w równej mierze (katorżnicze) przygotowania przed samą imprezą, jak i ... brak mocnego charakteru  "młodych gniewnych " tamtej ekipy (do których sam się przecież zaliczał). Ci ostatni nie potrafili bowiem odważnie przejąć w momentach kryzysowych losów kadry w swoje ręce...
Po zakończeniu kariery zawodniczej Dziekan nie wycofał się z futbolu. Był m.in. asystentem L.Beenhakkera, gdy ten prowadził naszą reprezentację, często też występie jako ekspert w programach tv o tematyce piłkarskiej. Bo wiedzy i ciekawych spostrzeżeń w tych sprawach odmówić mu nie można. Nawet, jeśli wydaje się, że na zielonej murawie mógł swego czasu osiągnąć nieco (dużo ?) więcej...

Historia jednego z największych talentów w naszym futbolu , postaci zarazem barwnej, jak i dość kontrowersyjnej. Dziekan piłkarsko bowiem nie ustępował wielkim boiskowym tuzom ( nie tylko) swoich czasów, ale chyba zabrakło mu czegoś w rodzaju nieposkromionej pazerności, by za wszelką cenę dołączyć do grona tych "nieśmiertelnych "...
Już jako nastolatek potrafił zapełniać (...

Bardzo ciekawa książka o byłym piłkarzu i trenerze owianym legendą, który nie wykorzystał swojego talentu w pełni, a talent miał ogromny. Historia zdecydowanie warta poznania, wciągająca i zaskakująca.

Bardzo ciekawa książka o byłym piłkarzu i trenerze owianym legendą, który nie wykorzystał swojego talentu w pełni, a talent miał ogromny. Historia zdecydowanie warta poznania, wciągająca i zaskakująca.

Ale Widzew?!

Ale Widzew?!

Zawsze zwracał moją uwagę, gdy jako malec oglądałem mecze "repry". Nie wiem dlaczego, bo na grze nie znałem się prawie w ogóle. W autobiografii opisuje swoje dzieciństwo i karierę, także jako trener. Podoba mi się, że w opisach sytuacji konfliktowych nie próbuje się wybielać i gdy sytuacja tego wymaga - bierze winę na siebie. Warto przeczytać :)

Zawsze zwracał moją uwagę, gdy jako malec oglądałem mecze "repry". Nie wiem dlaczego, bo na grze nie znałem się prawie w ogóle. W autobiografii opisuje swoje dzieciństwo i karierę, także jako trener. Podoba mi się, że w opisach sytuacji konfliktowych nie próbuje się wybielać i gdy sytuacja tego wymaga - bierze winę na siebie. Warto przeczytać :)

Autor dzieli się wszystkimi chwilami swojego życia. Opowiada co go najbardziej fascynowało, jak wielką pasją była dla niego piłka nożna.

Autor dzieli się wszystkimi chwilami swojego życia. Opowiada co go najbardziej fascynowało, jak wielką pasją była dla niego piłka nożna.

Dość długo zeszło mi czytanie tej pozycji. Nie wiem nawet dlaczego, wszak lubię sportowe biografie. Ale jakieś takie letnie to było, aż do momentu, kiedy dotarliśmy do dziwnej dziury w trenerskiej już karierze Dariusza.Podczas sprawowania funkcji II trenera kadry Polski pod bokiem Leo Beenhakkera (wraz z Kaczmarkiem) Dziekanowski wskutek zawirowań w życiu osobistym...nagle zniknął. Przestał pojawiać się w pracy, wykonywać obowiązki itd. Jak przystało na dziecko szczęścia upiekło mu się i do pracy z kadrą wrócił. W ogóle jak wynika z tej biografii udało się dziekanowskiemu wrócić na właściwe tory, co widać dziś często w tv. Obserwator UEFA, ekspert telewizyjny, współsprawca incydentu na wizji z Bożydarem Iwanowem, który potem zniknął z anteny.Dziekanowski okazał się postacią bardziej kolorową niż myślałem, a druga część książki już znacznie lepsza. Wielu rzeczy mi tu zabrakło, ale nie żałuję czasu poświęconego na lekturę. Dla zainteresowanych jak najbardziej.Dla nie kibiców- raczej odpada.

Dość długo zeszło mi czytanie tej pozycji. Nie wiem nawet dlaczego, wszak lubię sportowe biografie. Ale jakieś takie letnie to było, aż do momentu, kiedy dotarliśmy do dziwnej dziury w trenerskiej już karierze Dariusza.Podczas sprawowania funkcji II trenera kadry Polski pod bokiem Leo Beenhakkera (wraz z Kaczmarkiem) Dziekanowski wskutek zawirowań w życiu osobistym...nagle...

Jeden z największych talentów w polskiej piłce, człowiek i piłkarz wzbudzający w swoim czasie skrajnie różne emocje. Oglądając go na boisku miałem zawsze ambiwalentne odczucia - zachwycał umiejętnościami, a jednocześnie odpychał swoim sposobem bycia i bufonadą.
Trudno nazwać tę książkę autobiografią, bo Dziekanowski o swoim życiu pozaboiskowym wypowiada się bardzo oględnie. To raczej wspomnienie jego przygody z piłką i jednocześnie próba rozliczenia się z wieloma stereotypowymi (często niesprawiedliwymi) opiniami, jakie przylgnęły do jego nazwiska.
Próżno tu szukać tanich sensacji. Dziekan nie wylewa żółci, a wręcz przeciwnie - stara się w wyważony sposób przedstawić swoją wersję wydarzeń, które kiedyś bulwersowały środowisko piłkarskie. Patrzy na to wszystko z dystansu i stać go na samokrytykę. Najbardziej zaskoczyło mnie (pozytywnie) to, ze nie ukrywając swoich sympatii i antypatii o wszystkich ludziach przewijających się w jego opowieści wypowiada się z szacunkiem.
Dla ludzi interesujących się piłką ta książka pewnie nie wnosi zbyt wiele nowego, ale ja przeczytałem ją z przyjemnością, traktując jako swego rodzaju sentymentalny powrót do lat młodości.

Jeden z największych talentów w polskiej piłce, człowiek i piłkarz wzbudzający w swoim czasie skrajnie różne emocje. Oglądając go na boisku miałem zawsze ambiwalentne odczucia - zachwycał umiejętnościami, a jednocześnie odpychał swoim sposobem bycia i bufonadą.
Trudno nazwać tę książkę autobiografią, bo Dziekanowski o swoim życiu pozaboiskowym wypowiada się bardzo...