Złotousta diablica jako pojedyncza pozycja otrzymuje ode mnie dobrą 5+, zdecydowanie natomiast cały cykl o Sabinie Kane jest tak wciągający, bezkompromisowo, z całą pewnością zasługuje na celujący.
Dla ścisłości, zwykle nie stawiam książkom oceny ale tu zrobiłam wyjątek, gdyż właśnie Złotousta Diablica na tle reszty wypada troszeczkę blado. Nie mam absolutnie na myśli, że jest nudna, natomiast przyzwyczaiłam się do energicznego tempa poprzednich części i tu zwyczajnie akcja zwalnia.
Nie dzieje się też tak bez powodu, oczywiście wszystkim mrocznym rasom zależy na podpisaniu traktatu pokojowego między magami a wampirami.
A tak się składa, że traktat ma być podpisany lada dzień, podczas tajemniczego święta Imbolc.
Adam i Sabina są razem, Giguhl zakłada swoją drużynę Roller Derby i sprawdza swoje umiejętności jako trener. W Nowym Jorku towarzyszy im również Pussy Willow. Siostra Sabiny, Maisie po traumatycznym porwaniu próbuje dochodzić do siebie, choć nie jest to takie łatwe.
Sielanka, wszystko jest w porządku i brakuje tu tego pazura.
Prawda, że tom zaczyna się od morderstwa, najpierw człowieka, następnie maga. Gdy Sabina i Adam zaczynają badać tę sprawę, okazuje się że za tymi potwornymi zbrodniami musi stać wampir. Tylko wampir bowiem zna tajemne krwawych rytuałów dawnych Dominii a w podobny sposób zostały ułożone ciała ofiar.
Potem długo nic.
Tymczasem, już się troch popastwiłam a tak naprawdę wcale nie miałam zamiaru, uwielbiam Sabinę, Giguhla, Adama. Jest pod wrażeniem każdego tomu, tu tylko chwilowo akcja spowolniła, żeby rozpęd nabrać przy końcu.
Ale zdradzić więcej nie mogę. Powiem na osłodę, że Sabina pozna boga - uzdrowiciela Asklepiosa, wredną i sukowatą wampirzyce Alexis, i przez chwilę będzie mogła zobaczyć swoją zmarła matkę.
Polecam ten tom!

Złotousta diablica jako pojedyncza pozycja otrzymuje ode mnie dobrą 5+, zdecydowanie natomiast cały cykl o Sabinie Kane jest tak wciągający, bezkompromisowo, z całą pewnością zasługuje na celujący.
Dla ścisłości, zwykle nie stawiam książkom oceny ale tu zrobiłam wyjątek, gdyż właśnie Złotousta Diablica na tle reszty wypada troszeczkę blado. Nie mam absolutnie na myśli, że...