Jesteśmy społecznością, która kocha książki

Niemniej zawsze wierzyłam, że ból jest moim sprzymierzeńcem. Podczas walki mówił mi, że nadal żyję. A w miłości informował mnie, że wciąż mi na niej zależy.

Naprawdę liczyła się teraźniejszość. I przyszłość. Przyszła pora, żebym się zajęła pierwszą i podjęła kroki przygotowujące mnie do drugiej.
A przeszłość? Niech spoczywa w pokoju.

Przyznam, że nie mam wielkiego doświadczenia w sprawach miłości. Wydaję mi się jednak, że jeśli się kogoś kocha, to powinno się kochać tę osobę taką jaka jest.

Jeśli postąpiłam słusznie, to dlaczego się czuję, jakbym zrujnowała sobie życie?

Adrenalina krążyła we mnie jak narkotyk. Byłam ćpunką pragnącą wrócić do nałogu.