Niezwykle popularna trylogia Brenta Weeksa „Anioł Nocy” została opublikowana bardzo szybko. Czytelnicy mieli więc wszystkie trzy części niemalże od razu do swojej dyspozycji. „Cień doskonały” pojawił się jako prequel do trylogii na sam koniec. Dotąd nie miałam okazji poznać żadnej z części trylogii. Po przeczytaniu prequela mam nieodpartą ochotę podjąć się kolejnych wyzwań wraz z Durzo .

„Cień doskonały” opowiada nam o tym, jak Durzo Blint stał się zabójcą cieszącym się na świecie złą sławą. Poznajemy także wcześniejsze życie Durzo i dowiadujemy się skąd tak naprawdę pochodzi. Autor skupia się tutaj na przedstawieniu czytelnikowi historii zabójcy, jego sylwetki oraz charakteru. Książka ta to zaledwie 120 zapisanych stronic i przyznam, że po zapoznaniu się z tą mikropowieścią zapragnęłam sięgnąć po trylogię. Brent bawi się wspomnieniami Durzo i powraca do jego pierwszego zlecenia.

„Château Shayon jest podobno nie do zdobycia. Uwielbiam, kiedy ludzie mówią takie rzeczy. Miażdżąc nagą skałę swoim ciężarem, pionowe mury château otaczały całą wys¬pę, w paru miejscach dosłownie zwieszając się nad wodami Lac Shayon.
To miało być moje pierwsze zabójstwo na zlecenie. Dobrze jest zacząć od rzeczy niemożliwej. Wyrobić sobie nazwisko. Wejść na scenę w wielkim stylu.
Wynurzyłem się z wody, wywołując na powierzchni zaledwie drobną falę. Mury wznosiły się przede mną i nade mną. Nie było żadnej płycizny, na której mógłbym stanąć. Któryś lord posłał kamieniarzy, żeby skuli skałę na głębokość trzech kroków poniżej poziomu wody w tych nielicznych miejscach, w których jezioro było niegdyś płytsze. Byłem nagi do pasa, a skórę wysmarowałem tłuszczem i popiołem dla izolacji i niewidzialności. Ubrania po prostu namokłyby wodą i zaczęły mnie spowalniać.
Krwawiłem z rozcięcia na policzku i kilku ran na przedramionach. Efekt walki przed chwilą. Nie chciałem zostawać w wodzie dłużej niż to konieczne. Było tu więcej tych przeklętych stworzeń.
Mimo to, czekałem. Uczepiony skał, miotany falami, studiowałem mury. Oczywiście, sprawę można było załatwić w prostszy sposób. Dzięki ka’kari niemal wszystko stawało się łatwe. Z ¬wyjątkiem tych rzeczy, które ka’kari czyniło w zasadzie niewykonalnymi, niech je szlag.
„Nie chcesz tego robić, Acaelusie. Płatne zabójstwo?”

Nie bezcelowo umieściłam wyżej tak obszerny fragment z mikropowieści. Bowiem już po przeczytaniu pierwszych zdań z książki, wiedziałam że to lektura dla mnie. Język jakim posługuje się autor, styl jakiego używa do kreowania świata i świetnie dobrane dialogi - wszystkie te elementy idealnie ze sobą skomponowane zagwarantowały mi sporą dawkę dobrej zabawy. „Cień doskonały” czytało mi się znakomicie. Oczarował mnie świat przedstawiany przez autora, ale przede wszystkim zachwycił jego humor i niezwykła lekkość pióra. Polecam osobom, które - podobnie jak ja - nie czytały jeszcze słynnej trylogii Brenta Weeksa oraz tym, którzy trylogię już pochłonęli. Z pewnością się nie zawiedziecie.

Niezwykle popularna trylogia Brenta Weeksa „Anioł Nocy” została opublikowana bardzo szybko. Czytelnicy mieli więc wszystkie trzy części niemalże od razu do swojej dyspozycji. „Cień doskonały” pojawił się jako prequel do trylogii na sam koniec. Dotąd nie miałam okazji poznać żadnej z części trylogii. Po przeczytaniu prequela mam nieodpartą ochotę podjąć się kolejnych wyzwań...