Mam bardzo mieszane uczucia w stosunku do tej książki. Po pierwsze, to nawet nie jej wina, ale raczej mojego postrzegania zabaw telewizyjnych, programów typu reality, czy jak to się tam nazywa. Mam wrażenie, żeby nie powiedzieć pewność, że nigdy czegoś takiego nie oglądałam w całości. Zawsze wydawało mi się to lekko… nie na miejscu. A skoro rozmijamy się na samym starcie, to nie dziwne, że książka osadzona w realiach, tak odległych moich potrzeb, mogła stanowić dla mnie problem. Ale się udało. I to plus. Doczytałam do ostatniej strony, fakt, że z przerwami na inne książki czy zajęcia, ale sama fabuła Damy w opałach nie jest na tyle wciągająca, aby mieć kłopoty z przerwaniem jej na jakiś czas.
Niewątpliwie przyjemnie było poczytać o realiach XIX wieku i zderzeniu się z nimi nowoczesnej Amerykanki. Początek książki serwuje kilka śmiesznych sytuacji, które później wraz z biegiem akcji, zamierają i schodzą na margines. Swoją drogą nie tylko one, bo sytuacja z pozostawioną pod opieka rodziców córką wygląda bardzo podobnie. Bohaterka mniej lub bardziej świadomie odchodzi od swojego współczesnego życia, angażując się w…
W sumie tak naprawdę nie wiem w co. Jej relacje z dwoma mężczyznami są dla mnie mocno nierozpoznawalne emocjonalnie. W pewnym momencie straciłam orientacje i nie miałam zielnego pojęcia o co bohaterce chodzi, kogo chce, na czym jej zależy. Tak samo jak nie wiem dlaczego stała na progu przyjemności fizycznej z Sebastianem, a potem się z niej wycofała, by później znowu niby się zdecydować. Znacznie lepiej rozumiem jej relacje z innymi uczestniczkami „zabawy”, swoistą walkę z Grace, troskę o swoją opiekunkę. Chyba kobieta w jej wieku z tak pomieszaną sfera emocjonalną, sfer potrzeb nie jest dla mnie do pojęcia czy zrozumienia.
Ale nawet jeśli nie rozumiem jej rozterek, wątpliwości, potrzeb i doznań, śmiało mogę powiedzieć, że książkę dobrze się czyta. Napisana jest prostym, przystępnym i w sumie nawet przyjemnym językiem. Nie wymaga od czytelnika jakiś poważnych operacji intelektualnych. Zadaniem tej książki jest zabawić czytelnika, postawić go pośrednio w lekko absurdalnej sytuacji, okolicznościach, humorze. I to zadanie wypełnia Dama w opałach bez dwóch zdań sprzeciwu. Bawi bez obciążenia.
Po początku który sprawił mi trochę kłopotów, potem było dobrze.

Mam bardzo mieszane uczucia w stosunku do tej książki. Po pierwsze, to nawet nie jej wina, ale raczej mojego postrzegania zabaw telewizyjnych, programów typu reality, czy jak to się tam nazywa. Mam wrażenie, żeby nie powiedzieć pewność, że nigdy czegoś takiego nie oglądałam w całości. Zawsze wydawało mi się to lekko… nie na miejscu. A skoro rozmijamy się na samym starcie,...