Poprzednie książki Domosławskiego, które przeczytałem pokazywały mi, że wtapiając się w klimat panujący wśród mieszkańców krajów Ameryki Łacińskiej, kontestuje wraz z nimi globalizacyjne zmiany, które zachodzą w świecie w ostatnich dekadach, rozwarstwienie społeczne, niesprawiedliwy podział dóbr, dominację silnych nad słabymi.
Książka zaczyna się od rozmów z uczestnikami forum antyglobalizacyjnego w Porto Allegre w Brazylii i do jakiegoś momentu wydaje się, że będzie zbiorem utopijnych fantazji o lepszym świecie. Z satystakcją stwierdziłem jednak później że książka jest wyważona. Prezentuje różne punkty widzenia, więc można odnaleźć w niej swoje własne spojrzenie na te sprawy, a z każdą kartką więcej jest przemyśleń realistycznych, takich co nie bujają w obłokach, tylko próbują tłumaczyć to co właśnie się dzieje. Książkę wydano zaraz po zamachach 11 września. Stasznie ciekawe było czytać ją z perspektywy tych 12 lat, które od tego czasu minęły. W niektórych momentach z wrażenia otwierały mi się usta. Książka kończy się arcyciekawym wywiadem z Ryszardem Kapuścińskim.

Poprzednie książki Domosławskiego, które przeczytałem pokazywały mi, że wtapiając się w klimat panujący wśród mieszkańców krajów Ameryki Łacińskiej, kontestuje wraz z nimi globalizacyjne zmiany, które zachodzą w świecie w ostatnich dekadach, rozwarstwienie społeczne, niesprawiedliwy podział dóbr, dominację silnych nad słabymi.
Książka zaczyna się od rozmów z uczestnikami...