Dawno mnie tak książka nie zirytowała. Na wstępie zaznaczę, że sam zajmuję się nauką. Dlatego też z wielką chęcią sięgnąłem po coś co wyszło z pod ręki córki Hawking'a, bezsprzecznego autorytetu w dziedzinie astrofizyki. Mówię sobie: książka przygodowa, okraszona naukową wiedzą na poziomie,który przemówi do dziecięcych umysłów; nie dość, że fajnie podana fizyka, to jeszcze przednia zabawa. I faktycznie - na początku wciąga mnie ten cały świat zręcznie zmyślony (choć nie do końca, bo siedzimy wciąż na Ziemii) przez Lucy Hawking. Także wstawki drukowane w innym kolorze, ze zdjęciami kosmosu i fizycznymi faktami dla laików nie budzą zastrzeżeń. Czar jednak pryska z każdym kolejnym rozdziałem.

Początkowo niezauważalnie, ale potem coraz odważniej i bez owijania w bawełnę książka zaczyna wlewać w umysł młodego czytelnika własną i "jedyną słuszną" ideologię. Bardzo rozumiem potrzebę edukowania dzieci w zakresie nauk przyrodniczych. Nie o to chodzi przecież, by rosło nam kolejne pokolenie które będzie bało się Wielkiego Zderzacza Headronów czy nanotechnologii. Książka jednak atakuje swoimi poglądami niczym z AK-47. Zaczynamy od tego, że nauka jest fajna, ale potem kolejne postacie bardzo wyraźnie i można powiedzieć "agresywnie" sugerują że nauka jest jedyną słuszną drogą, alfą i omegą i tylko ona może uratować świat przed złem. Zamiast oswoić młodzież z nauką, próbuje się tutaj zrobić z niej bożka. Nie będę już nawet rozwodził się nad tym, że książka na kilku stronach otwarcie sugeruje, że Bóg nie istnieje, bo zaraz ktoś mnie zlinczuje.

Po drugie Lucy i Stephen zapewne chcieli dobrze. W zamyśle mieli stworzyć środek dydaktyczny w formie powieści, która zręcznie przemycałaby naukowe fakty - marzenie każdego nauczyciela. Hawkingowie jednak rozpędzają się nieco i każde następne ciekawostki ze świata fizyki są podawane w coraz mniej zrozumiałej formie. W jednym miejscu zręczne ukazanie naszego trojwymiarowego świata i portali czasoprzestrzennych na przykładzie mrówki żyjącej na powierzchni jabłka. Miód. Ale w innym miejscu mamy już diagramy Feynmana, bozony cechowania, kwarki i gluony, bez szerszego wprowadzenia w samo zagadnienie...

Czepiłbym się też nieco naiwnych zwrotów akcji i czasami niezbyt logicznych zachowań bohaterów ale to w końcu tylko książka dla dzieci. Jednak naprawdę razi mnie niesłychanie otwarte zakończenie, za którym nie przepadam.

No ale Dobra...dość, nie będę sobie psuł dnia z samego rana. Książka miała wg mnie spory potencjał ale nie do końca go wykorzystała. Może któryś naukowiec pokusi się o coś podobnego i wyjdzie z tego coś nieco lepszego.

Dawno mnie tak książka nie zirytowała. Na wstępie zaznaczę, że sam zajmuję się nauką. Dlatego też z wielką chęcią sięgnąłem po coś co wyszło z pod ręki córki Hawking'a, bezsprzecznego autorytetu w dziedzinie astrofizyki. Mówię sobie: książka przygodowa, okraszona naukową wiedzą na poziomie,który przemówi do dziecięcych umysłów; nie dość, że fajnie podana fizyka, to jeszcze...