Niekoniecznie dobrze zrobiłam sięgając po ostatnią część o Hathawayach, kiedy poznałam tylko pierwszą opowieść. Jednak nie żałuję.

Christopher Phelan to młody hulaka i bawidamek, który jako młodszy syn nie ma widoków na odziedziczenie posiadłości, dlatego zaciąga się do wojska. Szybko jednak przekonuje się, że walka na froncie to coś więcej niż trzymanie strzelby w ręce. To odwaga, odpowiedzialność i siła. W chwilach bezradności i niepewnego jutra przy życiu podtrzymuje go korespondencja z zjawiskową Prudence Mercer, którą poznał podczas londyńskiego sezonu. Nie wie jednak, że to nie Pru jest autorką tych listów, a Beatrix- dziewczyna, którą Christopher obraził i miał ochotę nigdy więcej nie zobaczyć. Los ma jednak dla tych dwojga inne plany...

Po przeczytaniu trzeciej książki od Lisy Kleypas, w tym drugiej jako romansu historycznego, stwierdzam, że zdecydowanie wolę autorkę w wersji light. Czyli mówiąc prościej- zwykły romans, bez żadnego lekko historycznego tła wygląda lepiej. Nie wiem, może to wina doświadczenia, w końcu cykl o Hathawayach powstał wcześniej niż cykl znad Zatoki Friday.

Są książki które zaczynają się kiepsko, jednak im dalej w głąb treści, tym ciekawiej. Inny typ to takie- niesamowite od początku do końca, lub tragiczne od początku do końca. Lecz "Znajdź mnie" wpisuje się w ostatni z czterech typów- zaczyna się rewelacyjnie, a końcówka to niewypał.
Bo początek był naprawdę świetny. Korespondencja Phelana oraz Beatrix, nasączona przyjaźnią i podszyta romantyzmem to był strzał w dziesiątkę. Później- czas kiedy on nie ma pojęcia, że to Bea jest nadawcą listów i to w niej się zakochał- również super. Jednak czas po, czyli wtedy kiedy on dowiaduje się o sekrecie dziewczyny- sprawiał wrażenie pisanego po to, aby zapełnić puste kartki. Bezosobowe, nijakie, można by pomyśleć, że pierwsze 3/4 książki napisała pani Kleypas, a resztę ktoś inny.

Christopher- przez pierwsze 75% książki byłam jego fanką, ale później ktoś mi go ukradł i na jego miejsce wstawił kogoś obcego. Beatrix-to samo. No może fanką to nie byłam, ale naprawdę nawiązała się między nami nić sympatii i porozumienia. No i Meduza. Dla niewtajemniczonych-jest to jeż panny Hathaway. Jeszcze się nie spotkałam z sytuacją, kiedy bohaterka posiada własnego jeża, a śmieszne sytuacje z jej udziałem były naprawdę komiczne ( w pozytywnym sensie).

Ach no i jeszcze jedno- dalej pozostałam wierną fanką Leo. Niesamowicie pragnę poznać odrębną historię o rodzynku Hathawayów ;)

Książka jest przeznaczona dla osób, które lubią czytać romanse, nawet te historyczne. Bo w zasadzie tylko tyle tutaj występuje- relacja między dwojgiem głównych bohaterów. Jednak kto jest koneserem tego gatunku- myślę, że warto, pomimo nieudanej końcówki :)

Niekoniecznie dobrze zrobiłam sięgając po ostatnią część o Hathawayach, kiedy poznałam tylko pierwszą opowieść. Jednak nie żałuję.

Christopher Phelan to młody hulaka i bawidamek, który jako młodszy syn nie ma widoków na odziedziczenie posiadłości, dlatego zaciąga się do wojska. Szybko jednak przekonuje się, że walka na froncie to coś więcej niż trzymanie strzelby w ręce....