Z jednej strony książka aż kipi od emocji i namiętności, z drugiej strony poważne luki w fabule domagają się wyjaśnienia: po pierwsze, z jakiego powodu Sylwester St. Ives postanowił (i to już w drugim rozdziale!) ożenić się z Honorią? Bo ją pożądał? To była jedyna przyczyna jego decyzji? Po drugie, o ile motywacja Sylwestra jest całkowicie niejasna, o tyle powody Honorii, aby NIE wyjść za Sylwestra są naiwne i głupie. Honoria, panna i guwernantka, której reputacja legła w gruzach, miała WSZELKIE powody, aby wyjść za Księcia! Jej upór był całkowicie nieracjonalny.
Rozwiązanie zagadki kryminalnej było do bólu przewidywalny i rozczarowujące. Można by sądzić, że zabójstwo Tolly'ego było częścią rozleglejszego spisku, który korzeniami sięgał wojen napoleońskich (po co o tym w ogóle wspominać, jeżeli to NICZEGO nie wnosi do fabuły),a tymczasem rozzwiązanie zagadki okazało się frustrująco przyziemne...
Czepiam się tych nieścisłości, bo ciążą na ocenie całości, a szkoda, bo sam romans był naprawdę niezły. Były sceny zapierające dech w piersiach (np. scena w oranżerii podczas balu jest świetna),postać Diabła Księcia Sylwestra dość przekonująca i konsekwentna.

Z jednej strony książka aż kipi od emocji i namiętności, z drugiej strony poważne luki w fabule domagają się wyjaśnienia: po pierwsze, z jakiego powodu Sylwester St. Ives postanowił (i to już w drugim rozdziale!) ożenić się z Honorią? Bo ją pożądał? To była jedyna przyczyna jego decyzji? Po drugie, o ile motywacja Sylwestra jest całkowicie niejasna, o tyle powody Honorii,...

Dla mnie po prostu świetna. Staram się czytać wszystkie serie, czy cykle książek w miarę tego, jak zostały napisane, chociaż nie zawsze mam możliwości - przyznam, że tu się nie zawiodłam. Świetni bohaterowie, bardzo dobrze przedstawione ich charaktery i dużo humoru + wątek kryminalny - w sumie super lektura! Niedawno przeczytałam i czeka na półce - z pewnością wrócę.

Dla mnie po prostu świetna. Staram się czytać wszystkie serie, czy cykle książek w miarę tego, jak zostały napisane, chociaż nie zawsze mam możliwości - przyznam, że tu się nie zawiodłam. Świetni bohaterowie, bardzo dobrze przedstawione ich charaktery i dużo humoru + wątek kryminalny - w sumie super lektura! Niedawno przeczytałam i czeka na półce - z pewnością wrócę.

W sumie to taki powrót do tego tytułu po wielu latach. Czasami potrzebuję przerywnika w postaci romasidła.

W sumie to taki powrót do tego tytułu po wielu latach. Czasami potrzebuję przerywnika w postaci romasidła.

Pół książki przeżywałam to, jak Sebastian zdradził Helenę i w domu pojawił się Skandal. Podziwiam Helenę, że była w stanie wybaczyć mu zdradę i dziecko z nieprawego łoża.
Książka fenomenalna, dokładnie to, czego szukam w romansach historycznych. Mam nadzieję, że następne części będą równie niesamowite.
Polecam całym sercem

Pół książki przeżywałam to, jak Sebastian zdradził Helenę i w domu pojawił się Skandal. Podziwiam Helenę, że była w stanie wybaczyć mu zdradę i dziecko z nieprawego łoża.
Książka fenomenalna, dokładnie to, czego szukam w romansach historycznych. Mam nadzieję, że następne części będą równie niesamowite.
Polecam całym sercem

książę Sylwester zwany diabłem i Honoria oraz morderstwo

książę Sylwester zwany diabłem i Honoria oraz morderstwo

Świetnie opowiedziana historia miłości Diabła i Honorii. Dialogi toczące się po między głównymi bohaterami bardzo ciekawie i zabawnie napisane. Polecam. Na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę.

Świetnie opowiedziana historia miłości Diabła i Honorii. Dialogi toczące się po między głównymi bohaterami bardzo ciekawie i zabawnie napisane. Polecam. Na pewno jeszcze kiedyś do niej wrócę.

Bardzo słabiutka historia, której podwaliną są rozwleczone, nudne niczym obracający sie bęben pralki, sceny miłosne.
Po pierwsze, nie klei się fabuła, do teraz zadaje sobie pytanie dlaczego Diabeł oświadczył się Honorii na pierwszych stronach. Kolejny bohater, którym kieruje bezrozumne pożądanie i chęć zdobycia kobiety, którą widzi na oczy pierwszy raz w życiu. Chciałabym, aby pisarki romansów regencyjnych doceniły małe grono kobiet, lubiących ten gatunek, ale posiadających też kilka szarych komórek domagających się wyjaśnienia związku przyczynowo - skutkowego.
Po drugie Honoria Prudencja to kobieta, która opiera się małżenstwu, ale brak jej motywacji - "chciałabym, ale się boję, no w sumie to przydałoby mi się trochę doświadczenia z mężczyznami, ale stanowczo, raczej, chyba, tak jakby odmawiam... no ale próbuj".
Po trzecie, wątek kryminalny jest nieciekawy, na prawdę nie interesowało mnie kto postrzelil Tully'ego, nie czułam żadnej potrzeby rozwikłania tej zagadki.
Było jednak kilka dialogów, opisów krajobrazu, strojów czy scenek sytuacyjny, które zasłużyły na maksymalnie dwa plusy, w porywach do dwóch i pół.
Przepraszam Panią Laurens, ale więcej pozytywów nie widzę.
W porównaniu z pierwszą częścią czuję, jakbym czytała książkę kogos innego. Będę musiała przerobić jeszcze kilka pozycji, żeby wyrobić sobie własne zdanie o tej pisarce.
Zbyt dużo tutaj demonicznych wątków i przerostu formy nad treścią.
Muszę przegryźć tą serię czymś innym, by zyskać trzeźwy ogląd twórczości tej pisarki.

Bardzo słabiutka historia, której podwaliną są rozwleczone, nudne niczym obracający sie bęben pralki, sceny miłosne.
Po pierwsze, nie klei się fabuła, do teraz zadaje sobie pytanie dlaczego Diabeł oświadczył się Honorii na pierwszych stronach. Kolejny bohater, którym kieruje bezrozumne pożądanie i chęć zdobycia kobiety, którą widzi na oczy pierwszy raz w życiu. Chciałabym,...

Dobra historia, jest przystojny książę i dumna, lecz zaradna kobieta. Spotykają się w nieprzyjemnych okolicznościach i od razu wpadają sobie w oko. Oczywiście nie obejdzie się bez złośliwości, dobrego humoru, buntu i rozkwitającej miłości, a wszystko to w urokliwej 19-wiecznej Anglii.

Dobra historia, jest przystojny książę i dumna, lecz zaradna kobieta. Spotykają się w nieprzyjemnych okolicznościach i od razu wpadają sobie w oko. Oczywiście nie obejdzie się bez złośliwości, dobrego humoru, buntu i rozkwitającej miłości, a wszystko to w urokliwej 19-wiecznej Anglii.

Jak na razie najlepsza z tych kliku książek tej autorki, które przeczytałam. Zarówno bohater (Diabeł) jak i bohaterka (Honoria) to bardzo ciekawe i inteligentne postaci. Może jedynie chwilami za dużo postaci pobocznych, ale ponieważ to jest seria o tej rodzinie, to w innych tomach jest potem do nich nawiązanie. Fabuła również ciekawa i intrygująco przedstawiona - zarówno wątek romansowy jak i ten kryminalny.
Czytanie tej książki to czysta przyjemność!

Jak na razie najlepsza z tych kliku książek tej autorki, które przeczytałam. Zarówno bohater (Diabeł) jak i bohaterka (Honoria) to bardzo ciekawe i inteligentne postaci. Może jedynie chwilami za dużo postaci pobocznych, ale ponieważ to jest seria o tej rodzinie, to w innych tomach jest potem do nich nawiązanie. Fabuła również ciekawa i intrygująco przedstawiona - zarówno...

Czasy XIX wieku, gdzie tytuły, reputacja i konwenanse ustalały pozycję pośród towarzystwa.
W tej powieści spotkały się dwa silne rody, w jednym kobieta która chce stawiać warunki, a w drugim mężczyzna który wie czego chce i po to sięga. Czy ta dwójka może się łatwo dogadać?
Nie ma takiej możliwości.
Honoria jest uparta, ciekawska, żądna przygód, odważna a także dobrze wychowana. Zaś jednego jej zabrakło - zdrowego rozsądku. Podejmowała decyzje lekkomyślne, zagrażające jej bezpieczeństwu a także zagrażające jej rodzinie. Jest bohaterką dość egoistyczną, nie obchodziła jej reputacja bliskich, a w szczególności jej własna.
Diabeł jest rosłym, przystojnym, przebiegłym i inteligentnym mężczyzną. Twardo stąpa po ziemi i nigdy nie zmienia zdania. Dlatego kiedy na horyzoncie pojawiała się Honoria, nie pozostało mu nic innego jak złapanie jej w swoje sidła, bez względu na wszystko.


Pomimo ognistych charakterów naszej pary, książka ma wiele mankamentów i wcale nie "zapiera dechu w piersiach". Może dlatego, że przez połowę książki czytamy słowne utarczki typu "-Będziesz moją żoną/księżną" i niezmienną odpowiedz "-Nie" ze strony Honorii. Mogę się założyć, że takie oto "dialogi" przelatują nam co kilka stron.
Co więcej, autorka nie powinna się brać za kwestie kryminalistyczne, to zdecydowanie nie jej działka. Czytelnicy od początku wiedzą kto jest sprawcą, zaś naszym bohaterom zajmuje to, aż (prawie) całość książki. Co wydaje się rzeczą śmieszną, mając na względzie, że przecież nasi bohaterzy są ludźmi spostrzegawczymi.
Podsumowując, lektura dość przyjemna lecz niepotrzebnie przeciągana. Wiele niepotrzebnych stron i zbyt dużo opisów aktywności łóżkowych. Można śmiało stwierdzić, że w tej książce jest "za dużo" wszystkiego. A mogło być tak pięknie.

Czasy XIX wieku, gdzie tytuły, reputacja i konwenanse ustalały pozycję pośród towarzystwa.
W tej powieści spotkały się dwa silne rody, w jednym kobieta która chce stawiać warunki, a w drugim mężczyzna który wie czego chce i po to sięga. Czy ta dwójka może się łatwo dogadać?
Nie ma takiej możliwości.
Honoria jest uparta, ciekawska, żądna przygód, odważna a także dobrze...