Nie jest to typowa powieść SW, lecz zbiór dziewięciu opowiadań związanych miejscem i społecznością tytułowego plemienia Sithów. W książce autor opisuje jak ta społeczność radziła sobie przez tysiące lat na odizolowanej od reszty galaktyki planecie. Ma to swoje konsekwencje bo kiedy już poznamy i polubimy bohaterów następuje przeskok o tysiąc lat do przodu. Nie koniecznie każdemu się to musi podobać. Jednak jak się okazuje pod koniec wszystkie poznane historie w jakiś sposób się łączą.
Książka ta świetnie pokazuje czym są Sithowie, jakimi zasadami się kierują, na czym polegają ich przekonania, dlaczego są jacy są i dlaczego nigdy nie mogą żyć w pokoju. Pod koniec okazuje się, że Sith wcale nie musi być wściekłym zabójcą, a swój cel - władzę absolutną - może osiągnąć pokojowymi metodami.
Jak dla mnie dodatkowym plusem jest narracja John'a Jackson'a Miller'a, który potrafi opisać świat i zdarzenia w sposób przezabawny. Kilka razy zdarzyło mi się odłożyć książkę, bo nie mogłem jej ze śmiechu utrzymać. Zdecydowanym minusem tego typu narracji jest jej mała przejrzystość. Czasem po kilku próbach zrozumienia ekwilibrystyki słownej autora odpuszczałem i czytałem dalej. Mimo wszystko i tak odpowiada mi ten styl znacznie bardziej niż np. "łopatologia" James'a Luceno.

Nie jest to typowa powieść SW, lecz zbiór dziewięciu opowiadań związanych miejscem i społecznością tytułowego plemienia Sithów. W książce autor opisuje jak ta społeczność radziła sobie przez tysiące lat na odizolowanej od reszty galaktyki planecie. Ma to swoje konsekwencje bo kiedy już poznamy i polubimy bohaterów następuje przeskok o tysiąc lat do przodu. Nie koniecznie...