Możliwe spojlery (duh.)

Książka przeczytana na uczelnię w ramach zaliczenia. Dawno nie miałam żadnej lektury, ale okazuje się, że na starość podchodzi się do tego nieco inaczej. Już nie miałam tak wielkiego buntu jak w czasach liceum, bo i nie było po co, oraz lata już nie te.
W każdym razie lubię polowania, więc książka mi się w większości podobała, bo dużo w niej polują. Naprawdę nieźle zachowany kawałek kultury. Oraz doskonały przykład, jak całkiem przyzwoitą książkę może popsuć wątek miłosny. Naprawdę, po co ludzie dodają takie wątki do książek, które nie są romansami, uch.
Główny bohater, Michał, na którego wołają Miś (ale przypał), zakochuje się w chłopce imieniem Warszulka. I trochę ją bałamuci, a później jednak stwierdza, że on ją za bardzo szanuje, żeby ją zbałamucić do końca i każe jej odejść z innym mężczyzną. I trochę żałuje. Ale w sumie ma polowania, więc nie jakoś bardzo. Poza tym, że każdy mu mówi, że jest frajerem, bo się z nią nie ochajtał. To tak wątek miłosny w skrócie.
Oczywiście poza pięknie opisaną kulturą polowań (naprawdę mi się podobało) i złym wątkiem miłosnym, mamy też wątki społeczne. Mówią one o brataniu się szlachty z niższymi klasami. I o podziałach społecznych. I trochę o tym, że kobietom z niższych klas jest ciężko i że szlachta-pany to głupia jest i nie chce się bratać. W każdym razie nihil novi, można by te wątki pominąć jak dla mnie, chociaż tworzyły znacznie milsze tło od romansu i nie mam do nich wielkich wątów.
Nie polecam tej książki, bo klasyki się nie poleca, nie trzeba.

Możliwe spojlery (duh.)

Książka przeczytana na uczelnię w ramach zaliczenia. Dawno nie miałam żadnej lektury, ale okazuje się, że na starość podchodzi się do tego nieco inaczej. Już nie miałam tak wielkiego buntu jak w czasach liceum, bo i nie było po co, oraz lata już nie te.
W każdym razie lubię polowania, więc książka mi się w większości podobała, bo dużo w niej...