Pewnie w naszych czasach ta pozycja wydaje się nieco archaiczna w swoim przekazie, niemniej to jest właśnie jej zaletą. Autentyczna, choć niemalże bajkowa opowieść.

Pewnie w naszych czasach ta pozycja wydaje się nieco archaiczna w swoim przekazie, niemniej to jest właśnie jej zaletą. Autentyczna, choć niemalże bajkowa opowieść.

Książka jest typową literaturą religijną gdzie gdyby wyciąć uduchowione peany (głównie na temat Matki Boskiej) fabuły zostałoby może z 50 stron. Chcąc potwierdzić niektóre fakty przeszukałam Internet gdzie okazało się, że to co autorka zapewnia w przedmowie - że jest to historia autentyczna "wieloma dokumentami poparta" to kłamstwo, bo nie ma potwierdzenia żadnych wydarzeń z tej książki... a święty obraz mógł być kupiony gdzieś podczas podróży Sapiehy a wcale nie skradziony. To co jest przedstawione jako historyczna prawda jest w rzeczywistości tylko legendą - która się dobrze sprzedaje.

Książka jest typową literaturą religijną gdzie gdyby wyciąć uduchowione peany (głównie na temat Matki Boskiej) fabuły zostałoby może z 50 stron. Chcąc potwierdzić niektóre fakty przeszukałam Internet gdzie okazało się, że to co autorka zapewnia w przedmowie - że jest to historia autentyczna "wieloma dokumentami poparta" to kłamstwo, bo nie ma potwierdzenia żadnych wydarzeń...

Książka o wybitnym nastawieniu religijnym. Dość nudnawa, ale przeczytałem (zmusiłem się). Literatura piękna.

Książka o wybitnym nastawieniu religijnym. Dość nudnawa, ale przeczytałem (zmusiłem się). Literatura piękna.

Historię opisaną w książce znałam od lat dziecinnych, ponieważ pochodzę z okolic Kodnia. Myślałam, że historia o tym, jak Sapieha ukradł obraz z Rzymu to legenda, więc traktowałam ją z przymrużeniem oka. Zdziwiłam się mocno czytając książkę, że zamiast napisanej dewocyjnym językiem legendy, mam przed sobą bardzo dobrą literaturę opartą na faktach, napisaną przez znaną i cenioną autorkę. Klimat epoki znakomicie podkreśla stylizacja językowa. Bardzo dobra lektura.

Historię opisaną w książce znałam od lat dziecinnych, ponieważ pochodzę z okolic Kodnia. Myślałam, że historia o tym, jak Sapieha ukradł obraz z Rzymu to legenda, więc traktowałam ją z przymrużeniem oka. Zdziwiłam się mocno czytając książkę, że zamiast napisanej dewocyjnym językiem legendy, mam przed sobą bardzo dobrą literaturę opartą na faktach, napisaną przez znaną i...

Zofia Kossak. Członkini Żegoty, znana i ceniona pisarka. Błogosławiona winna jest moim pierwszym spotkaniem z autorką i na pewno nie ostatni. Historia, którą poznajemy na kartach książki nie jest historią o losach Rzeczypospolitej, jak u Sienkiewicza, ale historią pana Sapiehy i jego duszy.
Bohaterami targają emocje, Polska i Italia są opisane tak jak wielu nas je sobie wyobraża, a język budzi skojarzenia z, choćby działami Sienkiewicza czy Orzeszkowej.
Polecam

Zofia Kossak. Członkini Żegoty, znana i ceniona pisarka. Błogosławiona winna jest moim pierwszym spotkaniem z autorką i na pewno nie ostatni. Historia, którą poznajemy na kartach książki nie jest historią o losach Rzeczypospolitej, jak u Sienkiewicza, ale historią pana Sapiehy i jego duszy.
Bohaterami targają emocje, Polska i Italia są opisane tak jak wielu nas je sobie...

Publikacja "Błogosławiona wina" jest bardzo pięknie wydana - twarda, kolorowa okładka skutecznie pociąga do sięgnięcia po nią. Nie mogłam się jej oprzeć:-)
W "Przedmowie", Zofia Kossak wyznaje, że "Opowieść jest najzupełniej autentyczna, oparta na licznych współczesnych dokumentach..." To nadzwyczajna historia uzdrowienia z niemocy Mikołaja Sapiehy herbu Lis, wojewody litewskiego i właściciela Kodnia.
Pisarka barwnie przedstawia realia historyczne Polski z XVII wieku z archaicznością polskiego języka. Z empatią opisuje metamorfozę magnata, który z gwałtownika staje się pokornym, ale odważnym wyznawcą i obrońcą wiary katolickiej. Jego miłość i oddanie Matce Bożej Kodeńskiej jest tożsama z tymi, samej pisarki, która wyznaje: " Dla Ciebie to wszystko zostało napisane, o Maryjo..."
Książka została zekranizowana pod tym samym tytułem w roku 2015 w reżyserii Przemysława Hausera jako dokument fabularyzowany, co świadczy o jej znacznej, ponadczasowej wartości, a czytałam ją z prawdziwą przyjemnością.

Publikacja "Błogosławiona wina" jest bardzo pięknie wydana - twarda, kolorowa okładka skutecznie pociąga do sięgnięcia po nią. Nie mogłam się jej oprzeć:-)
W "Przedmowie", Zofia Kossak wyznaje, że "Opowieść jest najzupełniej autentyczna, oparta na licznych współczesnych dokumentach..." To nadzwyczajna historia uzdrowienia z niemocy Mikołaja Sapiehy herbu Lis, wojewody...

Historia cudownego obrazu Matki Boskiej Kodeńskiej z lat 1630 - 1636. Wojewoda Mikołaj Sapieha "Pius" jako główna postać powieści. Jak zwykle u Zofii Kossak, język przystosowany do 17-wiecznej polszczyzny, ale tekst zupełnie zrozumiały. Dla czytelników zainteresowanych historią Rzeczypospolitej doskonała lektura.

Historia cudownego obrazu Matki Boskiej Kodeńskiej z lat 1630 - 1636. Wojewoda Mikołaj Sapieha "Pius" jako główna postać powieści. Jak zwykle u Zofii Kossak, język przystosowany do 17-wiecznej polszczyzny, ale tekst zupełnie zrozumiały. Dla czytelników zainteresowanych historią Rzeczypospolitej doskonała lektura.

To dobra książka. Może nie dorównuje
" Krzyżowcom" ale ma coś w sobie z pewnością.

To dobra książka. Może nie dorównuje
" Krzyżowcom" ale ma coś w sobie z pewnością.

Grafomania i infantylizm, strawne dla góra dziewięcioletnich dzieci. Najgłupsza powieść fantasy jest bardziej prawdopodobna niż ta dewocyjna książka.

Grafomania i infantylizm, strawne dla góra dziewięcioletnich dzieci. Najgłupsza powieść fantasy jest bardziej prawdopodobna niż ta dewocyjna książka.

Dzięki tej książce zrozumiałam, jakim podłym niegodziwcem był ten człowiek. Czytałam ją jako dziecko, a więc jakieś 50 lat temu i do dziś pamiętam to zniesmaczenie czynem niewdzięcznika! Jak można się czegoś takiego dopuścić! I jak ta tzw. matka boska (przecież Bóg nie ma matki, bo nie ma początku i końca) mogła pozwolić na taką nikczemność. Po lekturze tej książki przez wiele lat zastanawiałam się nad powiedzeniem: cel uświęca środki! Dokładnie! Nie wiem czym tu się zachwycać. Jak można pochwalać tę bezczelną kradzież i się nią fascynować! Uważam, że książka opisuje najohydniejszy czyn pod słońcem i wstyd za takiego rodaka. I jeszcze cieszyć się oglądając ten obraz w miejscu, z którego powinien jak najszybciej zniknąć i wrócić a swoje poprzednie miejsce. Niemcy, Rosjanie zrabowali tyle arcydzieł z polskich muzeów - dlaczego potępiamy te czyny? Oni też cieszą się, że mają je w jakichś prywatnych kolekcjach! To nazywa się podwójną moralnością, proszę Państwa. Złodziej i tyle! Amen.

Dzięki tej książce zrozumiałam, jakim podłym niegodziwcem był ten człowiek. Czytałam ją jako dziecko, a więc jakieś 50 lat temu i do dziś pamiętam to zniesmaczenie czynem niewdzięcznika! Jak można się czegoś takiego dopuścić! I jak ta tzw. matka boska (przecież Bóg nie ma matki, bo nie ma początku i końca) mogła pozwolić na taką nikczemność. Po lekturze tej książki przez...