Ciekawa historia, bardzo kontrowersyjne rysunki, ale naprawdę świetne. Sceny erotyczne pokazane z niesamowitym wyczuciem, robią wrażenie. Tematyka siadła mi tak średnio, szału nie ma, ale i tak warto poznać ten komiks.

Ciekawa historia, bardzo kontrowersyjne rysunki, ale naprawdę świetne. Sceny erotyczne pokazane z niesamowitym wyczuciem, robią wrażenie. Tematyka siadła mi tak średnio, szału nie ma, ale i tak warto poznać ten komiks.

Niespotykanie seksowny komiks. I, co zdumiewające, seksowne są tu nawet gwałty (?!) teoretycznie więc twórcy stąpają po kruchym lodzie, a jednak udaje im się zrobić z nich doskonały punkt wyjścia dla prawdziwie dramatycznej historii, z której nikt nie wychodzi bez skazy, a niektórzy w ogóle z niej nie wychodzą...

Niespotykanie seksowny komiks. I, co zdumiewające, seksowne są tu nawet gwałty (?!) teoretycznie więc twórcy stąpają po kruchym lodzie, a jednak udaje im się zrobić z nich doskonały punkt wyjścia dla prawdziwie dramatycznej historii, z której nikt nie wychodzi bez skazy, a niektórzy w ogóle z niej nie wychodzą...

Mam problem z oceną tego albumu. Z jednej strony jest wynikiem współpracy dwóch legendarnych twórców. Jest uznawany za klasykę komiksu erotycznego. Jest świetnie narysowany a fabuła jest całkiem niezła. Tylko się zachwycać. A jednak... a jednak mam sprzeczne uczucia. Może chodzi o region i czas historyczny, który mnie mało interesuje? Może chodzi o bezsensowną przemoc, zwłaszcza seksualną? A może chodzi o tragizm losów głównych bohaterów?

Historia pokazuje to co wiadomo nie od dzisiaj: historia mieli ludzi. Rozjeżdża i rozgniata. A główni gracze obserwują efekty swoich rozgrywek z bezpiecznej odległości, z pokładu bujających się na fali galeonów, patrząc na wszystko przez lunety. Kto inny ponosi cenę krwi. Ludzie są jak mrówki - pojedyncze osobniki są zbędne, zastępowalne a ich śmierci nikt nie zauważy. Właśnie to, tak mocno uderzyło mnie w tym albumie. Ta smutna konstatacja odebrała mi wiele radości z czytania tego albumu. Jakże prawdziwe są słowa: "Wszyscy starają się odnaleźć w galaktyce wolności swoją dobrą gwiazdę - tę, dzięki której uda im się przeżyć pomimo rozbieżności interesów państw i sprzecznych ludzkich pragnień".

Podobały mi się ilustracje Milo Manary. Oczywista sprawa. Jego charakterystycznie piękne kobiety, w frywolnych pozach, wyuzdane i niesamowicie erotyczne. Ciekawe jest, że nie maja nosów :) Sceny tańca są po prostu genialne i przeszły do panteonu scen klasycznych. Ta wspaniała ekspresja ruchu... niesamowite. One niemal ruszają się w kadrach. Coś fantastycznego!

"El gaucho" to komiks, który warto przeczytać. Z uwagi na ilustracje ale i fabułę, która chociaż przygnębiająca i smutna, daje do myślenia. Ludzie nie zmienili się tak bardzo i zawsze są tacy sami.

Zatem jednak "bardzo dobre" niż "dobre".

Mam problem z oceną tego albumu. Z jednej strony jest wynikiem współpracy dwóch legendarnych twórców. Jest uznawany za klasykę komiksu erotycznego. Jest świetnie narysowany a fabuła jest całkiem niezła. Tylko się zachwycać. A jednak... a jednak mam sprzeczne uczucia. Może chodzi o region i czas historyczny, który mnie mało interesuje? Może chodzi o bezsensowną przemoc,...

Fatalistyczny komiks o Argentynie na początku XIX wieku. A właściwie o Anglikach, którzy próbują odbić te tereny z rąk Hiszpanów. Okrutne czasy, bezwzględni ludzie, rozpustne kobiety, bo tylko takie potrzebne były w marynarce. I młody dobosz, który chce zachować się jak należy. I majtek, który chciałby wieść normalne, zwykłe życie wolnego człowieka. Trochę manifestem sławiącym wolność ten komiks trąci. Lecz na szczęście bez moralizatorstwa. Na osłodę jest sporo golizny w wersji damskiej i, co więcej, bardzo atrakcyjnej. Poczytałam, dowiedziałam się sporo o konfliktach między kolonizatorami, czyli Hiszpanią i Wielka Brytanią, o sprzeniewierzaniu się obietnicom składanym niewolnikom, o wykorzystywaniu władzy i układów w lożach masońskich. Świat wielkiej polityki, mimo upływu lat nie zmienił się aż tak bardzo. Lektura ciekawa, lecz nie poważę się twierdzić, iż obowiązkowa. 

Fatalistyczny komiks o Argentynie na początku XIX wieku. A właściwie o Anglikach, którzy próbują odbić te tereny z rąk Hiszpanów. Okrutne czasy, bezwzględni ludzie, rozpustne kobiety, bo tylko takie potrzebne były w marynarce. I młody dobosz, który chce zachować się jak należy. I majtek, który chciałby wieść normalne, zwykłe życie wolnego człowieka. Trochę manifestem...

Piękne rysunki, ale sama historia mnie nie porwała

Piękne rysunki, ale sama historia mnie nie porwała

Ocena obniżona o jedną gwiazdkę ze wględu na region i okres historyczny, który absolutnie nie leży w kręgu moich zainteresowań.
Komiks ogólnie ok ale lekko nudnawy. Grafiki Manary są mocno charakterystyczne i mogą się podobać, szczególnie rysunki przedstawiające kobiety.
Za cenę okładkową nie warto, jako komiks z drugiej ręki polecam, to klasyka dla kolekcjonera.

Ocena obniżona o jedną gwiazdkę ze wględu na region i okres historyczny, który absolutnie nie leży w kręgu moich zainteresowań.
Komiks ogólnie ok ale lekko nudnawy. Grafiki Manary są mocno charakterystyczne i mogą się podobać, szczególnie rysunki przedstawiające kobiety.
Za cenę okładkową nie warto, jako komiks z drugiej ręki polecam, to klasyka dla kolekcjonera.

Uwielbiam powieści Hugona Pratta. Są historyczną mozaiką, pełną lirycznych ballad i słonych wód.

Uwielbiam powieści Hugona Pratta. Są historyczną mozaiką, pełną lirycznych ballad i słonych wód.

Wydaje mi się, że El Gaucho jest ciekawszy od pierwszego wspólnego dzieła Pratta i Manary, czyli Indiańskiego lata. Są zwroty akcji, nie wiadomo jak się potoczą losy bohaterów, a plansze są pełne ciekawych dialogów. Poza tym w El Gaucho nie ma niewiarygodnych zachowań bohaterów, które mają być pretekstem do pokazania przez rysownika kolejnej erotycznej sceny (w Indiańskim lecie ma to miejsce wręcz jak w filmach pornograficznych, których twórcy nie zastanawiają się czy dana sytuacja ma sens i ważne jest tylko to, że wszystko doprowadzi do kolejnej "sceny"). Tutaj każde takie wydarzenie ma swój sens, a bohaterowie mają wiarygodne motywacje. Dlatego zadowolony jest Manara, bo może rysować w swoich ulubionych klimatach i zadowolony jest czytelnik, bo nie łapie się za głowę przy kolejnej głupocie. El Gaucho to komiks inny niż Indiańskie lato, nie ma w nim spokojnych scen i oddechu, za to jest sporo wydarzeń, a kreska Manary nie jest tak delikatna. Kadry nierzadko są pełne brudu i trochę mniej starannej kreski. Dlatego zrozumiałe jest, że niektórym czytelnikom bardziej przypadną do gustu plansze z Indiańskiego lata, pełne przestrzeni, rozwianych włosów i jesiennych kolorów. Tutaj jest gęsto zarówno w fabule, jak i w rysunkach. El Gaucho to komiks o ludziach, którzy szukają wolności. Odnotowałem ładne zdanie ze wstępu: "Wszyscy starają się odnaleźć w galaktyce wolności swoją dobrą gwiazdę - tę, dzięki której uda im się przeżyć pomimo rozbieżności interesów państw i sprzecznych ludzkich pragnień".

Wydaje mi się, że El Gaucho jest ciekawszy od pierwszego wspólnego dzieła Pratta i Manary, czyli Indiańskiego lata. Są zwroty akcji, nie wiadomo jak się potoczą losy bohaterów, a plansze są pełne ciekawych dialogów. Poza tym w El Gaucho nie ma niewiarygodnych zachowań bohaterów, które mają być pretekstem do pokazania przez rysownika kolejnej erotycznej sceny (w Indiańskim...