Czy wspominałam już kiedyś o swojej fascynacji krajami skandynawskimi, a szczególnie Norwegią? Mówiłam, jak bardzo uwielbiam tamten klimat, wierzenia, ludzie... wszystko? Na pewno tak. Bo jeżeli coś mnie pociąga i interesuje nie mogę przestać o tym mówić.
Na kryminał Larsson czekałam prawie miesiąc i gdy w końcu listonosz przyniósł mi paczkę, o mało nie posiadałam się z radości. I chociaż akcja "Aż gniew twój przeminie" nie dzieje się w Norwegii, Szwecja wydawała mi się równie dobrym miejscem na kolejny, mrożący krew w żyłach kryminał.

Skupiam swoją uwagę na pierwszym zdaniu książki. Fragment Księgi Hioba jest w tej książce wstępem, jednak wszystko rozpoczyna się od słów Wilmy: "Pamiętam, jak umarliśmy."
Idealne zdanie. Pani Larsson zyskała ode mnie pierwszego plusa za narracje z punktu widzenia zmarłej bohaterki. Nie wszystkie rozdziały napisane są w ten sposób, jednak pojawiające się od czasu do czasu wątpi z punktu widzenia Wilmy są bardzo ciekawe.

Teraźniejszość miesza się z przeszłością. W sprawę śmierci nastolatków zamieszanych jest wiele osób, a powody zbrodni mają swoje korzenie w czasach wojny.
Nie czytałam poprzednich części cyklu, których bohaterką jest pani prokurator oraz Anna Maria Mella. Może dlatego czułam lekki niedosyt. Nie znałam w pełni historii obu kobiet, a wspomnienia o ich przeszłości wzbudzały moją ciekawość. (Niewątpliwe przeczytam "Krew, która nasiąkła" oraz "I tylko czarna ścieżka", by poznać straszną historię głównej bohaterki.)

Larsson tworzy postacie całkowicie różne od siebie. Zbuntowana Wilma, dla której nie istnieją granice wieku między ludźmi; jej ukochany chłopak, Simon; biedny Hjalmal, który wzbudzał we mnie litość i współczucie z powodu życia wraz z okrutnymi rodzicami z brudną i straszną przeszłością oraz z okropnym, znęcającym się nad nim psychicznie bratem; dobroduszna prababka zamordowanej oraz wielu innych.
W "Aż gniew twój przeminie" na światło dzienne wypływają brudy z przeszłości wielu bohaterów, których ofiarami będą właśnie zakochani nastolatkowie, którzy chcąc spędzić mile dzień, nurkują w jeziorze w poszukiwaniu "skarbów", by już nigdy nie wrócić do świata żywych.

Historia podobała mi się bardzo. Książkę przeczytałam w jeden dzień, akcja nie pozwoliła mi się od niej oderwać ani na chwilę. W kryminale Larsson nie ma miejsca na nudne rozmyślania bohaterów, typu "Co by było gdyby...". W tej książce cały czas coś się dzieje. Stronice spływają śniegiem wymieszanym z szkarłatną czerwienią krwi.

Książka jest bardzo dobra, polecam ją bardzo serdecznie. Postacie są ciekawe, historia niebanalna, a opis morderstwa mrozi krew w żyłach.
Brakowało mi tylko jednego, a mianowicie wyjaśnienia sprawy chłopaka Wilmy. Byłam ciekawa, czy wydobyto jego zwłoki. Czekałam na moment, gdy obydwie zjawy, będące parę miesięcy wcześniej zakochanymi po uszy nastolatkami, odnajdą się i połączą, by odejść w spokoju, wiedząc, że ich zagadkowa śmierć została rozwiązana i ujawniona światu. Niestety, niczego takiego w książce nie było. Tylko duszy Wilmy dane było odejść.

"Aż gniew twój przeminie" polecam każdemu fanowi skandynawskich kryminałów. Jestem pewna, że po przeczytaniu tej lektury, nie będzie zawiedziony.

Czy wspominałam już kiedyś o swojej fascynacji krajami skandynawskimi, a szczególnie Norwegią? Mówiłam, jak bardzo uwielbiam tamten klimat, wierzenia, ludzie... wszystko? Na pewno tak. Bo jeżeli coś mnie pociąga i interesuje nie mogę przestać o tym mówić.
Na kryminał Larsson czekałam prawie miesiąc i gdy w końcu listonosz przyniósł mi paczkę, o mało nie posiadałam się z...