Strzygonia

Kraina w której rzeczywistość przeplata się z magią. Nadszedł czas, aby znane nam do tej pory słowiańskie mity, legendy i podania poznać na nowo. Aby nimfy, strzygi, diabliki i inne leśne licha na dobre zagościły w Waszej wyobraźni. „Strzygonia. Dziedzictwo krwi” to lektura, w której Nyjan z Lednicy zasieje ziarno tajemniczości, a Mora zbierze krwawe żniwa. Zapraszam do lektury przedpremierowej recenzji.

Gdy mamy do czynienia z postaciami, historią oraz światem, z którym spotkaliśmy się już wcześniej w lekturach szkolnych, ciężko jest zanurzyć się w to wszystko na nowo. „Strzygonia” opisuje bowiem znane nam fakty i wydarzenia w inny, zaskakujący często sposób. Zaprasza nas do świata burzącego nasze postrzeganie historii i postaci z którymi znamy się od dawna. Przez sporą część tomu miałam z tym problem. Zastanawiałam się, po co autor przez połowę książki tak bardzo wdaje się w szczegóły zamiast rozwijać akcję? Jednak zanim się spostrzegłam, po uszy zanurzyłam się w krainie, gdzie książęta prowadzą wojnę o tron, a okrutna Balladyna knuje kolejne intrygi aby wznieść się na szczyt.

Całokształt tworzy zbiór opowiadań, połączonych postaciami. Niekiedy podania te opisują to samo wydarzenie widziane oczami innego bohatera, innym razem tworzą chronologiczny ciąg. Bynajmniej nie przeszkadza to w czytaniu, wręcz przeciwnie - wzbudza ciekawość, czy aby wszystko układa się w logiczną całość. Dialogi prowadzone są w języku polskim, stylizowanym na czasy Popiela. A tak na marginesie - legendarnego władcy Polan wcale nie zjadły myszy.

Można rzec, że każda postać w „Strzygoni” jest tak samo istotna, jednak bohaterem łączącym wszystkie watki jest młody Nyjan z Lednicy. Całe życie chłopaka miało być poświecone Nyi – o czym świadczyło jego imię nadane mu przez ojca – Barwina, potężnego kapłana. Wszak zwykle nic nie dzieje się tak, jak to jest zaplanowane. Los bywa okrutny. Nyjan, który przez cały czas był poniżany, bity, wyzywany i niechciany, musi uciekać. Uciekać przed oprawcami, ludźmi, zwierzętami i leśnymi stworzeniami. Czuwa nad nim i nie pozwala mu zginąć jego opiekunka Strzyga. To ona przekazała mu bowiem dar, który stał się jego przekleństwem.

I tak Nyjan, wędrując po słowiańskiej krainie, raz po raz spotyka na swojej drodze nietuzinkowych ludzi. Raz będzie to Ulryk von Kostryn, wojownik ogarnięty miłością do Balladyny, innym razem stanie twarzą w twarz z Goplaną, panią jeziora. I choć mało jest radosnych chwil w życiu Nyjana, zdarzają się - chociaż rzadko - momenty w których czuje się szczęśliwy. I tak na przykład - gdy poznaje płomiennowłosą dziewkę, na którą wołają Płonka, lub gdy opieką otacza go Jeszka, wiejska baba. Żadne z tych spotkań nie ma dobrego zakończenia…

Więcej historii zdradzać Wam nie będę. Naprawdę warto sięgnąć po tą książkę. Strona po stronie budować świat z legend i mitów. Przeżywać z bohaterami ich przygody. I choć początki, jak wiadomo mogą okazać się trudne, teraz z niecierpliwością czekam na drugi tom „Strzygoni”. Premiera 28 września, w sam raz aby poświęcić długie, jesienne wieczory na lekturę. A zamiast herbaty sięgnąć po czarkę ciepłego, pitnego miodu.

Strzygonia

Kraina w której rzeczywistość przeplata się z magią. Nadszedł czas, aby znane nam do tej pory słowiańskie mity, legendy i podania poznać na nowo. Aby nimfy, strzygi, diabliki i inne leśne licha na dobre zagościły w Waszej wyobraźni. „Strzygonia. Dziedzictwo krwi” to lektura, w której Nyjan z Lednicy zasieje ziarno tajemniczości, a Mora zbierze krwawe żniwa....