Zakończenie trylogii wypadałoby jakoś podsumować. Obawiam się jednak, że nie mam do powiedzenia wiele więcej, niż przy poprzednich częściach. Gaider to swoisty fenomen, jeśli chodzi o książki pisane na podstawie gry - a to dlatego, że po prostu to POTRAFI. Ciężko mi powiedzieć, w ilu procentach zerżnął fabułę oryginału, w ten bowiem zwyczajnie nie grałam. I, co ciekawe, w ogóle mi to nie przeszkadzało, ani w zrozumieniu opisywanych wydarzeń, ani w zwyczajnej radości z lektury. Lektury, która może nie sprawiła, że zarywałam noce - ale była w nich doskonałym towarzyszem (bo noce bezsenne były i tak ;) ).

Komu mogę polecić? Na pewno fanom gry - co do tego nie ma wątpliwości. Sądzę jednak, że zainteresują się nią również osoby nieznające tytułu, za to ceniące sobie całkiem zgrabne, klasyczne fantasy. Czasem trochę naiwne, czasem niezbyt przekonujące, ale nadal mogące spokojnie rywalizować z "pełnoprawnymi" pozycjami na rynku.

Zakończenie trylogii wypadałoby jakoś podsumować. Obawiam się jednak, że nie mam do powiedzenia wiele więcej, niż przy poprzednich częściach. Gaider to swoisty fenomen, jeśli chodzi o książki pisane na podstawie gry - a to dlatego, że po prostu to POTRAFI. Ciężko mi powiedzieć, w ilu procentach zerżnął fabułę oryginału, w ten bowiem zwyczajnie nie grałam. I, co ciekawe, w...