Science Fiction pełną gębą. Są statki kosmiczne (gdzieś) latające w przestrzeń (jakąś),są astronauci (no są, i już),są także próby stworzenia kolejnego ogniwa w ewolucji człowieka. O czym w sumie dowiadujemy się czegoś więcej na sam koniec, gdy powieść niespodziewanie ześlizguje się w mętne szuwary domniemanego horroru. Poza tym - plaża, żenada i suchary. Bo w rzeczywistości jest to ordynarna sensacja, która fantastykę - bardzo szczątkową i dyskusyjną - traktuje jak listek figowy.

To, że jeden z bohaterów jest mniemanym astronautą, a gdzieś tam latają statki kosmiczne, trzeba brać wyłącznie na wiarę, i to nadwątlaną przez autora raz za razem. Bo jak wygląda ten świat przyszłości, i to dość odległej, skoro są regularne, odległe loty kosmiczne? Ano jest brud, smród i ubóstwo, budki telefoniczne, stare volkswageny (garbusy) i oldsmobile, hipisowskie komuny oraz - uwaga! - komputery z BLOKAMI PAMIĘCI. W pomieszczeniu stoją więc sobie obok komputera "stacje dysków, drukarka, monitory" oraz bloki pamięci. A przypomnę, że książka wyszła w 1991 roku, kiedy szafowe komputery były już pieśnią dalszej przeszłości!

A to i tak mały pikuś w zestawieniu z mniemaną Ameryką, w której chyba do niedawna był meldunkowy obowiązek, numerów telefonicznych nigdy się nie zmienia, w zwykłym samochodowym radiu słucha się pogawędek kierowców tirów, zatrzymanym na ulicy podejrzanym policja nacina scyzorykiem palce, żeby się upewnić, że nie noszą naklejek z fałszywymi liniami papilarnymi, wojskowi żandarmi chętnie gwałcą przypadkowe kobiety, mandaty można dostawać garściami i nie niesie to żadnych konsekwencji poza niedużym uszczupleniem portfela, czterogwiazdkowe hotele potrafią być ponure i zapuszczone, a przypadek wzajemnego zastrzelenia się dwóch lekarzy nikogo nie dziwi, bo przecież mogli się pokłócić o... diagnozę.

A nad tym wszystkim góruje Pittsburgh i jego bloki mieszkalne, wśród których przynajmniej jeden jest zamieniony w wielki slums. Na korytarzach gnije kilka centymetrów organicznego gnoju, który jest obrzydliwy, ale wcale nie śmierdzi, wcale nie ściąga robactwa i szczurów, a do tego absolutnie nikomu z mieszkańców nie przeszkadza. Boć przecie to normalne, że brodzi się po kostki w czymś takim, literalnie ześlizgując się ze schodów (a jak się wchodzi?) i potem krążąc po mieście w oblepionych brunatną skorupą butach. Wyśmienicie też musi wyglądać ogólna czystość lokali, choć - z drugiej strony - wszyscy mają normalnie prąd i bieżącą wodę. Bo tak.

O psychologii postaci może się już nie wypowiem, choć to też zabawna sprawa, gdy bohater jest alkoholikiem, brat narkomanem, a na obu bezprzytomnie lecą baby. No i - jak na prawdziwego macho przystało - bohater brzydzi się pederastami. A ci zaczęli znów się plenić, gdy wyprodukowano szczepionkę na HIV. Bo tych "wcześniejszych" prawie do szczętu wyrżnięto w społecznych zamieszkach lat 1990...

Książkę czyta się w miarę szybko, tylko raczej jest to trud bezcelowy. Jak w przypadku sporej części płodów wyobraźni Jabłońskiego...

Science Fiction pełną gębą. Są statki kosmiczne (gdzieś) latające w przestrzeń (jakąś),są astronauci (no są, i już),są także próby stworzenia kolejnego ogniwa w ewolucji człowieka. O czym w sumie dowiadujemy się czegoś więcej na sam koniec, gdy powieść niespodziewanie ześlizguje się w mętne szuwary domniemanego horroru. Poza tym - plaża, żenada i suchary. Bo w...

"Dubler" to właściwie powieść obyczajowa w przebraniu science fiction. Mamy tu wprawdzie wątek dwóch bliźniaków-astronautów, z których jeden ruszył "do gwiazd" a drugi stoczył się w pijaństwo. Jednakże ani podróże kosmiczne, ani kosmos nie są tematem tej książki. Jedynym wątkiem fantastycznym "Dublera" to nielegalne eksperymenty genetyczne, których ofiarą staje się żona jednego (i była przyjaciółka drugiego) z braci-bliźniaków.
Od roku wydania "Dublera" minęło ponad 25 lat. Zmienił się czytelnik i jego postrzeganie obcych krajów (tutaj: USA). Dlatego powieść Jabłońskiego trąci dzisiaj myszką. Podczas lektury ma się silne wrażenie, że autor opierał swoją wiedzę na temat realiów życia w Stanach na popularnych w latach 80-90-tych filmach akcji.
Tym nie mniej "Dubler" ma swoje silne strony. Wzajemne relacje konkurujących o dziewczynę bliźniaków zasługują na uznanie - ówczesna polska SF prawie wcale nie podejmowała takich tematów.

"Dubler" to właściwie powieść obyczajowa w przebraniu science fiction. Mamy tu wprawdzie wątek dwóch bliźniaków-astronautów, z których jeden ruszył "do gwiazd" a drugi stoczył się w pijaństwo. Jednakże ani podróże kosmiczne, ani kosmos nie są tematem tej książki. Jedynym wątkiem fantastycznym "Dublera" to nielegalne eksperymenty genetyczne, których ofiarą staje się żona...